จ้าวแห่งเวทมนต์

ด้านดาร์กไนท์

"หืม"

"เธออยากได้ดาบคู่เหรอทั้งที่เธอก็มีอาวุธอยู่แล้วเนี่ยนะ"ใช้แล้วเธอมองดาบคู่ที่มีฝักดาบเป็นสีดำและมีกระดิ่งสีแดงตรงปลายดาบ

"ถ้าข้าใช้อาวุธของข้ากับคนธรรมดาคงไม่รอดชีวิต"

"มันร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ"

"หรือว่าอยากลอง"ข้าขอผ่านดีกว่า

"ไม่อะข้าไม่อยากอายุสั้น"

"อยากเป็นอมตะเหรอ"

"คงงั้นมั้ง"

"มันเจ็บปวดนะ"

"เอ้"เธอเป็นอะไรหรือเปล่านะ

"การมีชีวิตที่เป็นอมตะมันเจ็บปวด"หรือว่าจี้ใจดำเธอ

"เจ็บปวดเจียนตายเลยละ"นั้นไงจี้ใจดำเธอจริงๆด้วย

"อ่าไหนๆก็มีของที่เธออยากได้แล้ว...เพื่อเป็นการตอบแทนข้าจะซื้อให้นะ"

"จริงเหรอ"

"จริงสิ"

"ขอบคุณนะ"เธฮยิ้มแล้วเป็นยิ้มที่ดูอ่อนโยนจริงๆและเราก็เดินไปถามราคาจากพ่อค้า

"ราคาดาบนี้เท่าไหร่"ก็นะหวังว่าราคาจะไม่แพง

"ราคา  100กิวเดอร์นะ"แพงชะมัด

"นี้กิวเดอร์เนี่ยประมาณเท่าไหร่เหรอ"ไม่รู้ค่าจริงดิ

"ถ้าให้เทียบก็ 1,000มินเลียนเท่ากับ1กิวเดอร์"

"แพงแหะ"

"แต่ก็ใช้ว่าฉันจ่ายไม่ได้นะ...ก็บอกไปแล้วว่าจะซื้อให้นิ"จากนั้นก็ซื้อมาจนได้

"เห้เมื่อสังเกตดูใบดาบยังเป็นสีดำเลยนะ"

"แต่ฉันก็ชอบมันนะ"ต้อนนี้เราก็เดินอยู่ในตลาดและเธอก็หยุดมองอีกแล้ว

"อะไรอีกละ"เธอไม่ตอบแต่ลากมือข้าไปแทน

"จะไปในนะ"

"เพื่อเป็นการขอบคุณ"เธอมาในร้านที่ขายแหวนมิติคงไม่ใช้ว่า

"มีแหวนมิติที่ดีที่สุดไหม"ว่าแล้ว

"นี้จ๊ะ"คนขายยื่นแหวนมิติที่เป็นสีเงินและมีลายสลักสีน้ำเงินอยู่

"ราคาเท่าไหร่"จะซื้อให่จริงๆเหรอ

"อืม...ข้ากำลังปิดร้านเพราะไม่ค่อยมีคนซื้อจะขายให้ในราคา5กิวเดอ์ก็แล้วกัน"มันถูกมากเรียกได้ว่าขาดทุนอย่างมหาศาลเลยละ

"เอานี้"เมื่อซื้อแล้วเธอก็โยนมาให้

"ไม่เห็นต้องซื้อให้เลยนิ"
"จะได้มีที่เก็บของไง"เพราะงี้เองเหรอ

"หืม"

"มีอะไรเหรอ"เพราะเห็นเธอท่าทางแปลกไป

"ไม่มีอะไรหรอก"

"งั้นเหรอ"

"เดี่ยวเจ้าไปก่อนเลยพอดีข้ามีธุระที่ต้องทำนะ"

"ธุระอะไรกัน"

"ไปเถอะ"แปลกๆนะ

"รีบตามมาละ"

ด้านซาอิ

ข้ารู้สึกได้ถึงใครบางคนแอบมองอยู่ข้าเลยแอบไปข้างหลังของคนน่าสงใส

"ใครส่งเจ้ามา"ข้าถามไปดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นสายลับของใครบางคน

"จ..เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไร"ถามกลับเหรอและก็เสียงแบบนี้ผู้ชายแน่

"ข้าจะถามอีกครั้งใครส่งเจ้ามา"

"ทำไมข้าต้องบอก"

"งั้นก็ลาก่อน"เมื่อพูดเสร็จข้าก็ดีดนิ้วขึ้น

เปะ

แขน ขาของเจ้านั้นก็หักลง

"อึก..เจ้า"

"ในเมื่อเจ้าไม่บอกข้าก็ต้องอ่านความทรงจำเอา"แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็มีมีดพุ่งตรงมาปักเข้าที่คอเจ้านั้นก่อน

"อึกก...ทำไมท่าน..ถึงอึก"มีคนตัดหน้าข้าเหรอ พอเดินเข้าไปใกล้ๆดูข้าก็เห็นสัญญาลักษณ์บนมีดนั้น

"นี้มัน...ทำไมหรือว่า"ที่ข้าตกใจก็คือมันเป็นสัญาลักษณ์ของเจ้านั้นเจ้าฟาโดต้า

"ในฐานะที่เธอเป็นคนพิเศษ..นายข้าได้ให้ของสิ่งนี้มา"

"เจ้าเป็นใคร"
"ท่านไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใครแต่โปรดรับสิ่งนี้"

"หะ...นี้มัน"

ด้านดาร์กไนท์

"ซาอิมาแล้วเหรอ"ในที่สุดก็มา

"อืม"

"เป็นอะไรไปทำไมหน้าซีดอย่างนั้น"

"ไม่มีอะไร"

"แน่ใจนะ"
"อืม"มันต้องมีอะไรสิ

"แล้วชุดนะไปรับมารึยัง"เปลี่ยนเรื่องเหรอ

"อยู่ในแหวนมิตินะ"

"กลับหอกัน"ต้องมีอะไรแน่ๆ

"อ่า"

เกิดอะไรขึ้นนะแล้วเมื่อขึ้นมาก็เห็นเธอนอนอยู่คงจะเหนื่อยละมั่งแต่ถ้าไม่อาบน้ำมันจะแย่นะ

"ซาอิไปอาบน้ำก่อนสิ"

"ขอนอนก่อนแล้วค่อยอาบ"

"ไม่ได้"สุดท้ายเธอก็ยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำ"

"เจ้าเนี่ยน่ารำคาญจริง"หนอย

"หืม"บนเตียงของเธอมีสร้อยคอตกอยู่เป็นสร้อยคอที่มีแหวนห้อยอยู่พิจารณาจากแหวนแล้วมันเป็นสีดำแต่มีอัญมณีสีแดงที่ดูน่าพิศวงมันแปลกนะ

"อย่าจับมันนะ"

"เอะ"และเธอก็หยิบมันออกจากมือไป

"อย่าจับมันเชี่ยว"

"ทำไมละ"

"มันอันตราย"หมายความว่าไง

"ไปอาบน้ำสิข้าจะนอน"ย้อนเหรอ"

"ก็ได้ไม่ถามก็ได้"แต่ก็น่าสงสัยอยู่ดีแหละไม่เห็นเธอใส่เลยนิมาจากไหนกัน