รักนะครับ...คุณน้องสาว

         ^ฟูโตะ^
          "นี้เธอดูรุ่นน้องปี 1 กลุ่มนั้นสิ ระดับดาวโรงเรียนเลยนะ"ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น " นั้นน่ะสิมีแต่ระดับดาวโรงเรียนเลยล่ะ "ผู้หญิงอีกคนตอบ
 
          ผมกับเพื่อนของผมอีก 2 คนเผอิญเดินผ่านได้ยินพอดีเลยเดินเข้าไปผู้หญิงสองคนที่คุยกันเรื่อง ผู้หญิง กลุ่มหนึ่งที่เดินผ่านไปก่อนหน้านี้ ผม ฮานิโนะสึกะ ฟูโตะ ครับ เป็นลูกชายคนเดียว ของ ฮานิโนะสึกะ รินกะ คุณแม่ผมเอง ส่วนคุณพ่อท่านเสียไปนานแล้วล่ะครับ
       
             " เอ่อ....ขอโทษนะครับผมเผอิญได้ยินที่พวกคุณทั้ง 2 พูดกันเมื่อกี้นี้ ช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมครับ" ผมถามพร้อมกับอ้อนหน่อยๆ
 
          "ได้ค่ะ เริ่มจาก ม.ปลาย ปี1 ห้อง1A คุณ โคโด อากะริ ระดับ 3 ในชั้นปี ม.ปลาย ปี1 ห้องเดียวกัน คุณ ครอส. ยูริ ระดับ 2 ในชั้นปี    ม.ปลาย ปี1 ห้องเดียวกัน คุณ อาซาฮินะ ลูเซียระดับ 1ในชั้นปี.
ทั้ง 3 คนที่เล่ามา เรียนก็เก่ง ฐานะทางบ้านก็ดีแต่จะพิเศษหน่อยที่ คุณ ลูกเซีย จะเล่นดนตรีเก่งมาก แต่ เล่นกีฬาไม่ได้ เพราะ ร่างกายไม่แข็งแรง ค่ะ " จากพวกเธอเล่ามาทำให้ผมเริ่งสนใจขึ้งมา
 
          " ขอบคุณมากเลยนะครับ. ที่อุตส่าห์เสียสระเวลาเล่าให้ผมฟัง " ผมกล่าวขอบคุณตามมารยาท " ไม่เป็นไรค่ะ" พวกเธอก็กล่าวตามมารยาทเช่นกัน แล้วพวกเธอก็เดินกลับห้องไป
 
          " สนใจ ใครล่ะใน 3 คนนี้ " โอโทริ. เคียวยะ เพื่อนของผม. พูดขึ้น เพราะ เคียวยะเห็นผมเหมือนจะสนใจ
 
          " ก็น่ะ ก็หน้าสนทั้ง 3 นั้นแหละ แต่ก็ชอบคนสุดท้ายมากกว่าคนอื่น ที่เล่ามาว่ะ " ผมตอบตามความรู้สึกของผม
 
          " ทำไมว่ะ " ฮิตาชิอิน ฮิคารุ เพื่อนของผม อีกคนถาม
     
            " ก็ไม่รู้สิ แค่คิดว่าอยากจะดูแลเขาว่ะ " ผมก็ตอบตามความรู้สึงอีก
 
          ^ลูเซีย^
          เลิกเรียน
           " คุณพ่อค่ะสวัสดีค่ะ "ฉันทักพร้อมกับวิ่งเข้าไป กอด "อย่าวิ่งสิลูกเดี๋ยวก็หกล้มกันพอดี" คุณพ่อติฉันที่วิ่ง " ขอโทษค่ะ " ฉันรีบขอโทษทันที " ไม่เป็นไร แต่วันหลังไม่มียังงี้อีกนะ ค่ะ "คุณพ่อกล่าว
 
          "คุณโอมิ สวัสดีค่ะ" อากิระกับยูริกล่าวทักคุณพ่อตามมารยาท " สวัสดี จ๊ะ วันนี้พวกเธอทั้ง 2 ว่างไหมจ๊ะ " คุณพ่อกล่าวรับไหว้ พร้อมกันกล่าวถามทั้นที
          
          " ว่างค่ะ. มีอะไรหรือเปล่าค่ะ " ยูริตอบ พร้อมกับถามอีกล่ะ
 
           " ฉัน จะชวนพวกเธอไปกินข้าวที่บ้านของฉัน" คุณพ่อ พูดพร้อมกับยิ้ม 
 .      
           "กินข้าวหรอ" พวกเราพูดขึ้งพร้อมกัน