รักนะครับ...คุณน้องสาว

          12.30 น.
          คิไรส์. ไฮสกูล
          ที่ห้องเรียน
         
           " โอ๊ย~เบื่อจังเลย " เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่นั้น คือเพื่อนของสาวของฉันเองค่ะ  เธอชื่อ โคโด  อากิระ  เธอเป็นลูกสาวคนที่2 ของตกูล โคโด คุณพ่อของเธอเป็นเพื่อนเล่นในวัยเด็กของคุณพ่อของฉันค่ะ
 
          " นี้ๆ  ลูเซีย เธอกำลังอ่านอะไรอยู่หรอ ฉันเห็นเธอนั่งอ่านตั้งนานแล้วนะ" นี้ก็เพื่อนของฉันอีกคนค่ะ เธอชื่อ  ครอส  ยูริ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตกูลครอส
 
          ฉัน อาซาฮินะ. ลูเซีย. เป็นลูกสาวคนเดียวของ  อาซาฮินะ. มาซาโอมิ คุณพ่อของฉันเป็นนักธุรกิจ ส่วนคุณแม่ท่านเสียไปนานแล้วค่ะ
         
          "อ๋อ.  อ่านหนังสือเตรียมเล่นไวโอลินอยู่น๊ะ"ฉันตอบแล้วหั่นกับมาตั้งใจอ่านอีกครั้ง " ทำไมหรอเบื่อ เปียโนแล้วหรอ" อากิระถามพร้อมกับทำหน้า งง ก็เพราะฉันเป็นคนที่ชอบเปียโนมาก ฉันได้เล่น เปียโน มาตั้งแต่ฉันเป็นเด็ก แล้ว อากิระกับยูริก็ชอบมาเล่นที่บ้านฉันบ่อยๆ ก็เลยได้ฟังฉันเล่นเปียโนบ่อยๆ 
 
          "เปล่าหรอก แต่ฉันอยากลองเล่นไวโอลินดูน๊ะ ว่าฉันจะเล่นได้ดีแค่ไหน "ฉันตอบแล้วหั่นกลับไปอ่านอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉันต้องหยุดอ่านไป เพราะยูริดึงหนังสือออกจากฉัน
 
          " ไปกินก่อนดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นฉันจะโทรบอกคุณโอมินะ"เธอพูดขู่ฉัน  ทั้งๆที่หน้าตายังยิ้มอยู่เลย. ถ้าขู่แบบนี้ยังไงซะฉันก็ต้องตกลงอยู่แล้วเพราะ ฉันร่างกายไม่แข็งแรงสินะและก็ฉันกลัวคุณพ่อจะไม่ให้มาโรงเรียนด้วยอีกล่ะ ก็สัญญากันใว้แล้วนิ ว่าจะไปกินข้าวให้ตรงเวลา ไม่งั้นต้องโดนคุณพ่อบ้านมารับกลับแน่ๆเลย
 
          "ก็ได้  แต่ต้องไม่โทรบอกคุณพ่ออย่างเด็ดขาด"สุดท้ายฉันก็ต้องไปกินข้าวอยู่ดี
 
          ที่โรงอาหาร
"จะกินอะไรดีน๊ะ งั้นฉันเอา ชุด A หนึ่งทีค่ะ"ยูริ บอกพ่อครัวที่กำลังยืนยิ้มอยู่ " ฉันเอา ชุด Bค่ะ " อากิระสั่งบ้าง " ของฉันขอเป็น ชุด A นะค่ะ" ส่วนฉันก็สั่งบ้าง  พอพวกเรากินเสร็จเรียบร้อยก็พากันเดินกลับ ระหว่างทางเผอิญได้ รุ่นน้อง ปี 1 คุยกันเกี่ยวกับเรื่องของพวกเราพอดี
 
         " นี้ๆ ดูนั้นสิ รุ่นพี่ปี 3 ระดับดาวโรงเรียน เลยนะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขั้น
......................................................................................
                            นานาสะ  ฮารุกะ ( นามแฝง )
ถ้าหาก นิยายเรื่องนี้ เขียน ผิดพลาดประการใด. กระผม ต้องของ ประธานอภัย มา ณ ที่นี้ด้วย
 
            กรุณาช่วย เม้น ให้กำลังใจด้วยนะ คาฟ