รักร้ายของนายจอมโหด 18+

"มิ้นท์" เสียงของซันเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ใครล่ะว่ะเนี่ย- -? "แหม ซันมาที่นี่ได้ไงเนี่ย แล้วนั่นใครหรอค่ะ?"หญิงสาวร่างเล็กแต่หน้าอกและบั้นท้ายของเธอก็ไม่ได้เล็กตามตัวเล้ย ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าเรียวสวยน่ารักได้รูป จ้องมาที่ผมอย่างสงสัย "ลูกหนี้"ซันตอบอย่างไม่ใส่ใจ "แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่"ซันถามหน้าตาโหดๆหล่อๆแบบเดิม เหอะๆอย่าให้ผมหล่อกว่านายบ้างล่ะ ผมจะได้เก๊กมั่ง -3-

"มิ้นท์เพิ่งถ่ายแบบเสร็จน่ะค่ะ ผ่านทางนี้พอดีเลยจะแวะมากินไอติมสักหน่อย งั้นมิ้นท์ขอนั่งด้วยนะค่ะ"มิ้นท์พูดโดยไม่รอฟังคำตอบ รีบนั่งข้างซันทันที 

"ซันค่ะคราวหลังมาหามิ้นท์บ้างสิ มิ้นท์เหงานะ"มิ้นท์ทำปากยู่ลงอย่างน่ารักๆ แต่ที่ผมจ้องอยู่น่ะไม่ใช่ปาก มือน่ะมือ อย่ามาแกะแขนซันได้ม๊ายยยยยย!! "ผมยุ่งน่ะครับ"ซันยังตอบกลับแบบเหมือนไร้ความรู้สึก"หืม ก็จริงล่ะนะค่ะที่ไม่ว่าง เป็นถึงลูกของมาเฟีย ตระกูล ยากิสะ[ yagizaที่แปลว่า มังกร]ก็คงต้องยุ่งอยู่แล้วล่ะเนอะ"เอ๋ ซันเป็นมาเฟียหรอเนี่ย?ทำไมผมไม่รู้หงะ

"ครับ"ทำไมไม่บอกผมมั่งอะ "แหม ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะค่ะ แล้วคุณชื่ออะไรหรอค่ะ"มินท์หันมาสนใจผมแทน"ก้อนเมฆครับ"ผมก็ตอบไปตามมารยาท "เอ ก้อนเมฆ ก้อนเมฆนี่ ตระกูล นธภัทร หรอค่ะ" "ใช่ฮ่ะ" มิ้นท์นี่รู้จักตระกูลผมด้วยแหะ ก็ไม่แปลกหรอกครับที่ใครจะรู้จัก ก็ตระกูลผมเป็นนักธุรกิจร้อยล้านนิ แต่ผมแค่อยากรู้ว่าพ่อผมไปมีหนี้กับมาเฟียได้ไง

"มิ้นท์ครับผมกับเมฆขอตัวกลับก่อนนะคับ"ซันลุกขึ้นเดินออกมาจากโต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่พร้อมกับดึงผมให้ลุกตามมาด้วย"เอ๋ จะกลับแล้วหรอค่ะ น่าจะอยู่ต่ออีกหน่อยนิ" "ผมมีงานต้องทำอีกเยอะคับ ขอตัวก่อนนะครับ" ซันเดินดึงผมออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว พอผมหันไปมองอีกที เห็นมิ้นท์ยืนยิ้มและจ้องมาที่ผมตลอด "ก้อนเมฆ แห่งตระกูลธนภัทรงั้นหรอ หึ น่าสนดีนี่"

ตอนนี้บนรถก็ยังเงียบเหมือนเดิมแหละงับ ต้องหาเรื่องคุยอีกแล้วตู"นี่ ซัน ผู้หญิงคนนั้นใครหรอ"ผมก็เปิดประเด็นเลยครับ สงสัยอ่า "เพื่อน" คำตอบที่ได้มาคือแค่เนี้ยหรอลักษณะคงจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเลยเนอะ เหอะ! "แล้วเค้าคือใครอะ" "เพื่อน" "ทำไมเหมือนแฟนกันเลยอะ" "แค่เพื่อน"อะไรแว้ คำนี้ก็เพื่อนคำนั้นก็เพื่อนตอบให้มีสาระกว่านี้หน่อยสิ ชริ!

"แล้วเค้ารู้จักนายได้ไง"ผมต้องถามให้ได้ใจความครับ "นายจะมาอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องชั้นนักหนา ห๊ะ!" ซันหันมาทางผมด้วยสายตาหงุดหงิด "ก็ผมจะสนนิ นายไม่มีสิทมาสั่งให้ผมไม่สนเรื่องของนายนะ!"ผมแว้กกลับครับ ผมไม่ยอมหรอก แบร่;P "ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของชั้น เป็นแค่ลูกหนี้อย่ามาขึ้นเสียง"

"นายก็ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของผมล่ะกัน เหอะ! จอดรถเดี๋ยวนี้!" "นายจะทำอะไร"ซันค่อยๆจอดรถลงตรงป้ายรถเมล์สักที่ในประเทศไทย- -" "ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของผม"ผมเปิดประตูรถออกแล้วรีบสาวท้าวก้าวเดินไปอย่างรวดเร็ว

"นายจะไปไหน!"ซันรีบวิ่งลงมาจากรถทันที แล้วรีบเดินตรงมาหาผม "ผมจะไปไหนก็เรื่องของผมคุณอย่ามายุ่ง!!"ผมรีบวิ่งหนีเพื่อจะข้ามถนนไปอีกผั่งแต่ก่อนที่ผมจะวิ่งไปถึงฝั่งนั้น"ปี๊ดดดดดดดด!!" "ก้อนเมฆ!!!!!" สติดของผมก็ดับวูบไปเสียแล้ว