Vampire love รักไม่รัก อย่ากั๊กเลย

ซาโตะ:จะไปสนใจอะไรกับเด็กคนนั้น เด็กคนนั่นมีดีตรงไหนสุดท้ายก็เป็นได้แค่เด็ก
คาตะ:อย่าใช้มนุษย์ให้สิ้นเปลืองได้มั้ย นายเลือกเด็กคนนั้นเองไม่ใช่หรอ ดังนั้นห้ามปล่อยเด็กคนนั้นไป
ซาโตะ:ช่างมัน...
ตุบ!! ซาโตะยังพูดไม่ทันจบก็ถูกพี่ชายตัวเองต่อยจนล้มไปกองกับพื้น
คาตะ:ห้ามพูดคำว่า'ช่างมันเถอะ'กับฉันอีก และรีบไปตามนัวเด็กนั่นกลับมาได้แล้ว..
ในทามกลางความมืดมิดฉันเดินอยู่เพียงลำพังกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากตาฉันรู้สึกเจ็บมากเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากของซาโตะมันเป็นคำพูดที่ผู้หญิงไหนก็รับไม่ได้ทั้งนั้นซาโตะคิดได้ยังไงที่เห็นฉันเป็นเหยื่อที่จะกินจะทิ้งเมื่อไรก็ได้โดยไม่สนใจความรู้สึกของฉันเลยมันยิ่งทำให้เจ็บปวดใจไปมาก และเจ็บปวดทั้งกายและใจฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าจึงมองหาที่พักแต่แล้วก็เหลียบไปเห็นคฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งเป็นคฤหาสน์ตะกูลหมาป่าที่น่ากลัวแต่ฉันยังไม่ทันได้ก้าวเข้าไปก็มีมือหน้าเย็นเฉียบมาคว้ามือฉันแต่ดึงฉันออกมาฉันสบัดมืออกเท่าไรก็ไม่ออกจึงเอ่ยขึ้น
คามะ:ปล่อยฉันนะ ฉัน..
ซาโตะ:เธอจะไปเป็นเหยื่อให้ไอ้หมาป่าพวกนั้นกินหรอ
คามะ:ฉันยอม
ซาโตะ:แต่ผมไม่ยอมให้เธอถูกพวกนั้นกิน ผมขอโทษ
ซาโตะดึงฉันเข้าไปกอดฉันรับรู้ถึงเสียงหัวใจที่เต็นของเค้าฉันรู้สึกอบอุ่นจังอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้...ความอบอุ่นนี่มันคือความรักสินะ ฉันรักนายซาโตะ