ซวยฉิบ....กฎของแก๊งมาเฟีย

     ตอนนี้เป็นเวลา 8.30 น. ผมได้มายืนอยู่หน้า รร. โฮโยชิแล้วครับ โอ้ย ตื่นเต้นชะมัด ขณะที่ผมกำลังรวบรวมสมาธิอยู่นั้น พี่คันดะก็เอามือมาสะกิดแขนเสื้อของผม ผมจึงต้องหันหน้าไปมองเเล้วถามพี่คันดะว่ามีอะไร พี่คันดะยิ้มหวานๆให้ผมพร้อมกับเอามือมาจับแก้มผมเบาๆแล้วพูดว่า
 
     " อย่าตื่นเต้นไปเลยคับน้องคิม ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ ทำตัวให้สบายดีกว่านะครับ ผมว่านะ" พี่คันดะพูดให้กำลังใจผม ผมก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยล่ะครับแค่ผมค้างอยู่จุดนึง ' ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ ' ผมต้องหล่อสิครับ ผมเป็นผู้ชายนะจะน่ารักได้ยังไง เชอะ คิดในใจ
 
     " พี่คันดะ เมื่อกี้พี่พูดว่าไรนะ " คำพูดผมทำให้พี่คันดะยืนงง คิ้วจะติดกันอยู่แล้วน่ะ แล้วพี่คันดะก็มองหน้าผมรู็สึกว่าหน้ามันร้อนๆ ฮ่ะแต่อากาศมันก็ไม่ร้อนนิ่น่ะ ชั่วเหอะ
 
     " นิ่น้องคิมครับ ท่านพ่อบอกว่าไงครับ เวลาแต่งตัวแบบนี้ จะต้องพูดเพราะๆ สิครับ พูดบ่อยๆ จะได้ชิน " โห เปลี่ยนเรื่องเลยอ่ะ ไรว่ะ
 
     " ค่ะๆ พี่คันดะอย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะค่ะ เมื่อกี้เราถามพี่ว่าไร " ผมไม่ยอมให้พี่เปลี่ยนเรื่องง่ายๆหรอกน่ะ
     
     " อ๋อ ครับๆ หล่อครับหล่อ " เยี่ยมพอผมเคียเสร็จผมกำลังจะเดินเข้าไปใน รร. อยู่ดีดีลมก็พัดมาแรงมาก กระโปรงผมแทบเปิดแนะ แต่โชคดีผมเอามือปิดไว้ได้ทันไม่งั้น เห็นแล้วจะอื้ง 5555 ผมไม่เอาปิดไว้ยังไงก็ไม่เห็นหรอกคับเพราะพ่อผมบอกให้ผมใช่สเต เรียบร้อยแล้วลมหยุดพัดแบบนิ่งสนิทไม่มีวีแววจะมาอีกรอบ ผมเลยถอดหายใจ เฮือกใหญ่แล้วพูดว่า
 
     " เฮ้อ อันตรายจริงๆ ทำไมกระโปรงมันถึงได้สั่นขนาดนี้นะ หวิวซะมัด"  มือผมยังจับกระโปรงไว้อยู่ กันไว้ก่อน
 
     " นั้นสินะครับ ที่หวิวๆ คงเป็นเพราะว่า น้องคิมยังไม่เคยใส่กระโปรงแบบนี้มั้งครับ แต่พี่เห็นว่าท่านพ่อจะซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงมาให้น้องคิมใส่ด้วยนะครับ จะได้ชินกว่านี้ " พี่คันดะพูดแล้วมองไปที่กระโปรงสั้นที่ผมใส่อยู่ มันสั้นจะเห็นขาอ่อนของผม พี่เขามองแบบไม่ละสายตาไปไหนเลยล่ะครับ
 
     " อย่ามองแบบนั้นดิพี่คันดะ ผมก็อายเป็นนะ" ผมยืนบิดไปมา หน้าก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ พี่เขาได้ยินแบบนั้น จึงเลิกมองขาอ่อนของผมแล้วมามองหน้าผมที่ แล้วพี่คันดะ ก็ยิ้มให้ผม
 
     " ครับๆ งั้นน้องคิมเข้าไปใน รร. เถอะครับ เดี๋ยวสายนะ อย่าลืมนะครับว่าอยู่ในสภาพนี้ต้องพูดยังไง "  เตือนอยู่นั้นแหละรู้แล้วน่ะ
 
     " ค่ะๆ!! เตือนอยู่ได้ " ผมกำลังเก้าเท้าเข้า รร. ผมก็ต้องชะงักเพราะ...
 
     " เดี๋ยวคับน้องคิมจะไม่เอาดาบไปด้วยมันจะดีหรอครับเผื่อมีคนรู้เข้าจะทำยังไงคับ " ผมบอกไปยังคับว่าผมนะ ใช่ดาบเก่งที่สุดในตะกุลของผมเลยนะ ไม่ใช่แค่ดาบนะครับที่เก่งแต่การต่อสู่ประชิดตัวก็เป็นเลิศกว่าใครๆ สรุปคือเก่งทุกอย่างอ่ะครับแต่ผมไม่อยากพกดาบมาซักเท่าไร ใครเห็นก็ไม่อยากเข้าใกล้กันพอดี ไม่แน่ถ้า อจ. รู้ดาบโดนยึดชัวร์ อาจจะถึงไล่ออกด้วยก็ได้ ไม่เสี่ยงครับไม่เสี่ยง
 
     " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้จิ๊บๆ ถ้าใครรู้ล่ะก็แค่ใช่ดาบสั้นนี่ จัดการก็พอแล้วล่ะ" ผมชูดาบสั้นที่ซ่อนไว้ด้านหลังที่เหน็บไว้กับขอบกระโปรง พี่คันดะยิ้มแล้วโบกมือลาผม ผมเดินเข้าไปในรร. เพื่อขึ้นห้องไปเจอเพื่อนใหม่ๆ ผมเดินไปเรื่อยๆ รอยยิ้มที่ดูเย็นชาก็ได้ปรากฎบนใบหน้าของผม
 
     " ถ้ามีใครรู้งั้นหรอ เห้อ คงไม่มีใครรู้หรอ เพราะ ถ้ามันตัวไหนรู้.... กูจะฆ่าแม้งให้หมด " ผมพูดเสียงเรียบแล้วนิ่ง หัวเราะในลำคอเบาๆ ด้วยความสะใจ คำว่า 'ฆ่า' สำหรับตะกูลของพวกผมถือว่าเป็นคำทั่วไปที่ใช่พูดในชีวิตประจำวันไปซะแล้วล่ะครับ ถึงจะเห็นผมหน้าตาน่ารักแบบนี้ ( ยอมรับแล้วสิ )แต่ผมน่ะฆ่าคนมาตั้งแต่ผมอายุได้เพียง 5 ขวดแล้ว ถ้านับตั้งแต่ตอนนั้นก็ผ่านมาประมาณ 10 ปี ฆ่าไปแล้วไม่รู้กี่ศพ ผมน่ะฆ่าได้ทุกคน ไม่ว่า เด็ก ผู้หญิง ผู้ชายหรือคนแก่ ผมก็ฆ่ามาหมดแล้ว เพราะงั้นผมจึงไม่กลัวหรือมีความรู้สึกสงสารคนที่ผมกำลังจะฆ่าแต่อย่างใด 
 
( ในห้องเรียน )
     " เอาล่ะ นร. นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้ครูมี นร. ใหม่จะมาแนะนำให้นักเรียนรู้จักนะจ้ะ " เมื่อ อจ. พูดกับเพื่อนในห้องร่วมชั้นของผม เมื่อเธอเห็น่วา นร. เงียบแล้วจึงหันมามองหน้าผม " อ้าว เข้ามาสิจ้ะ " เธอเรียกผมที่รออยู่หน้าห้อง ผมเดินเข้าไปในห้องนั้น ' เชี่ย นร. เยอะว่ะ '      
     
     " แนะนำตัวเลยสิจ้ะ " ครูยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร 
 
     " ค่ะ สวัสดีค่ะ เราชื่อ โยชิดะ คิม ยิมดีที่ได้รู้จัก " ผมโค้งตัวเล็กน้อยตามมารยาท ' หญิงเข้าไว้ หญิงเข้าใจ ' ผมพูดในใจ
 
     " อูววว น่ารักจังว่ะมึง"
     " สัส โคตรน่ารักอ่ะ มีแฟนยังว่ะ "." กูว่ามีแล้วโว้ย "
     " ผมยาวสีชมพู ตาสีน้ำทะเล แถมยังตัวเล็กอีกด้วยล่ะเธอ เห็นมั้ย เห็นมั้ย น่ารักอ่ะ" เพื่อนในห้องพูดชมผมกันใหญ่แต่ผมไม่ดีใจสักนิดก็ผมเป็นผู้ชายแต่มีคนชมว่าน่ารัก ใครจะไปดีใจถ้าไป พี่คันดะก็ว่าไปอย่าง
   
     " เงียบๆ โยชิดะจังจ้ะ เดี๋ยวเธอไปนั่งข้างๆ  คาสึริ เมย์ นะจ้ะ ไหน  คาสึริ เมย์ ยืนหน่อยสิ" พอครูพูดจบก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตานารักมาก ผิวขาวเนียน ผมยาวสะสวยสีดำสนิท ตาโตสีดำใบหน้ารูปไข่ ยืนขึ้นแล้วยิ้มให้ผมแบบเป็นมิตร 'คนเชี่ย น่ารักจังว่ะ' ผมเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆ เมย์จัง คุคุ      
     " คิมจัง เราจะแนะนำตัวอีกทีนะเราชื่อ  คาสึริ  เมย์ น้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก "   
 
     " อะ อื้ม ยินดีเช่นกันนะ " เธอยิ้มให้ ผมยิ้มให้เธอ เพื่อนทั้งห้องตอนนี้กำลังจับจ้องมาที่เราสองคน มองอะไรกัน ขณะที่ผมกำลังสงสัยนั้น ก็มี เพื่อนในห้องคนนึงมันทำให้ผมเลิกสงสัยทันที
 
      " มึง มึงคิดว่า คิมจังกับเมย์จัง ใครน่ารักกว่ากันว่ะ" อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง
 
       " กูว่านะสวยแม้งทั้งสองคนเลยว่ะ อิจฉาว่ะ "ไม่ต้องอิจฉากูเลย ถ้าเขารู้ว่าผมเป็นผู้ชายคงไม่พูดแบบนี้หรอแต่มันคงไม่มีวันนั้น ผมได้ยินแบบนั้น ผมกับเมย์จังหันหน้ามองกันแบบงง แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้คนในห้องยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ เมื่อได้เห็นรอยยิ้มเราสองคนไปเท่านั้นแหละ เงียบกันทั้งห้อง แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งที่ผมสังเกตมาตั้งแต่ผมเข้าห้องมาแล้ว มีผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่หลังห้องโดยไม่ได้สนใจเราสองคนหรือครูที่กำลังสอนอยู่เลย ไม่เหมือนเพื่อนในห้องเขาเลยสักนิด  แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก แล้วกลับไปสนใจครูที่กำลังสอนอยู่แทน
 
 
# มาแล้ว มาแล้วจ้าาาาา หายไปนานเลย 555555#
# ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ อิอิ#