รักนี้ ตะวันส่องใจ

          "เกิดอะไรขึ้นค่ะ คุณนลิน" อยู่ๆก็มีเสียงจากสาวใช้คนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทั้งนลินธาราและตะวันต่างอึ้งกันไป แต่สภาพของทั้งคู่ตอนนี้ ทำให้สาวใช้พอที่จะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น
          "ไม่มีอะไรหรอก เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ"นลินธาราพูดแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
          "อ่อค่ะ คุณนลินค่ะ คุณท่านเรียกพบค่ะ"
          "จ้า เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน เดี๋ยวตามไป"
          "เดี๋ยวสิคุณ! แล้วผมล่ะ"ตะวันพูดขึ้นมา ในขณะที่มือยังกุมท้องเอาไว้อยู่
          "ตามใจคุณสิ จะไปไหนก็เชิญ"นลินธาราพยายามไม่ใส่ใจชายหนุ่มตรงหน้า ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ เวลาอยู่ใกล้โดนกอดทุกที จะจำไว้เลยว่าผู้ชายคนนี้ 'ตัวอันตราย อย่า! ไปยุ่งเด็ดขาด!'
          "แต่ผมเปียกไปทั้งตัวเลยนะ ไม่คิดจะช่วยผมหน่อยเหรอ"ตะวันพูดอ้อนหวังให้หญิงสาวตรงหน้าใจอ่อน
          "ก็เรื่องของคุณสิ"นลินธารารีบเดินเลี่ยงออกไปก่อนที่ตัวเองจะใจอ่อนกับคำพูดของเขา
          "คุณนลินจะไม่สั่งให้หาชุดมาเปลี่ยนให้ผู้ชายคนนั้นหน่อยเหรอค่ะ ป่านนี้คงหนาวแย่แล้ว!"สาวใช้พูดขึ้นมา ทำให้นลินธาราที่กำลังเดินขึ้นบันไดชะงัก ทำไมต้องพูดให้ใจอ่อนด้วยนะ!
          "งั้นเธอก็ไปจัดหาชุดให้นายนั่นล่ะกัน"
          "ค่ะ คุณนลิน" หลังจากที่สาวใช้เดินไปทำตามคำสั่งแล้ว นลินธารายังยืนค้างกับความคิดของตนเอง 'ป่านนี้นายนั่นจะเป็นไงบ้างนะ' นี่! ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย หยุดคิดบ้าๆ แล้วไปเปลี่ยนชุดได้แล้วนลิน...
          ทางด้านตะวัน ชายหนุ่มกำลังยืนหนาวสั่นอยู่กลางสวนเพียงคนเดียว ตกลงนี่คุณไม่คิดจะช่วยผมจริงๆเหรอนลิน...
          "คุณค่ะ คุณนลินสั่งให้เอาชุดมาให้คุณเปลี่ยนค่ะ"ตะวันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ พร้อมกับรับชุดมากอดไว้ แต่เขาก็นึกสะดุดกับคำว่า ' คุณนลิน'
          "คุณนลิน เป็นใครเหรอทำไมมาอยู่บ้านหลังนี้ได้"ตะวันถามสาวใช้ด้วยความสงสัย
          "อ่อ คุณนลินเธอเป็น..."
          "เกิดอะไรขึ้นค่ะ คุณตะวัน ทำไมตัวเปียกแบบนี้ค่ะ" นวลจันทร์ที่บังเอิญผ่านมาเห็นเข้าพอดี ถามขึ้นด้วยความตกใจ
          "เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ" ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ 
          "ตายจริง! แล้วเป็นอะไรหรือเปลาค่ะ"
          "ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะป้า แค่ต่างคนต่างเปียก" สาวใช้พูดขึ้นมา ทำให้นวลจันทร์งงกับคำพูดของเธอ
          "ต่างคนต่างเปียก หมายความว่าไง"
          "นอกจากคุณคนนี้แล้ว คุณนลินก็เปียกด้วยจ๊ะป้า" สาวใช้ตอบด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
          "หา! คุณนลิน แกรีบพาคุณตะวันไปเปลี่ยนชุดเลยนะ "
          หลังจากที่สาวใช้พาตะวันไปเปลี่ยนชุด นวลจันทร์ก็รีบไปรายงานวนาลีถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที 
          "คุณนลิน มาแล้วค่ะ คุณท่าน " แม่บ้านคนสนิทรีบรายงานวนาลี
          "สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า"นลินธารายกมือไหว้ทินกรและบุหลันที่กำลังนั่งคุยกับวนาลีที่โซฟาตัวใหญ่แล้วไปนั่งข้างๆคุณยายของเธอ
          "เป็นอะไรหรือเปล่า ลูก นวลบอกว่าเกิดอุบัติเหตุที่สวนกับตะวัน "วนาลีถามหลานสาวด้วยความห่วงใย
          "ไม่เป็นไรค่ะ คุณยายแค่เปียกนิดหน่อยค่ะ" 
          "อ้าว! มาแล้วเหรอลูก ตะวัน" บุหลันเอ๋ยขึ้น เมื่อเห็นบุตรชายเดินเข้ามา
          "มาแล้วครับแม่ สวัสดีครับ คุณยาย " ชายหนุ่มยกมือไหว้วนาลี แล้วไปนั่งข้างๆบิดามารดาของเขา พร้อมกับหันไปยิ้มยียวนใส่นลินธารา
          "เป็นไง มาไง ถึงได้ไปเปียกน้ำว่ะ ไอ้เสือ" ทินกรถามบุตรชายด้วยความสงสัย
          "ไม่มีอะไรหรอก พ่อ"ตะวันพูดแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
          "บุหลันมาเยี่ยมก็ดีแล้ว ฉันมีคนจะแนะนำให้รู้จัก ที่จริงควรจะแนะนำ ตั้งนานแล้วแต่ไม่มีเวลาสักที "วนาลีพูดขึ้น 
          "ใช่ หนูคนนี้หรือเปล่าค่ะ" บุหลันพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับนลินธารา 
          "จ๊ะ นี่ นลินธารา หลานสาวของฉัน"
          "หลานสาวของคุณยาย!!! " ตะวันเผลอตะโกนเสียงดังออกมาโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับหันไปสบตากับนลินธารา ที่ตอนนี้เธอกำลังยิ้มยียวนกวนประสาทเขาคืน " ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยล่ะครับว่าคุณยายมีหลานสาว"
          "คือ นลินย้ายมาอยู่กับยายเมื่อ 5 ปีที่แล้ว แล้วยายก็ส่งนลินไปเรียนต่อที่สวิตเซอร์แลนด์ พึ่งกลับมาได้แค่เดือนกว่าเอง แต่ก็ไปทำงานต่อจากยายซะแล้ว"
          "ไม่รู้มาก่อนเลยนะค่ะ ว่าน้องน้ำมีลูกสาวแถมสวยเหมือนแม่ซะด้วย"บุหลันพูดแสดงความคิดเห็น
          "ตั้งแต่ฉันเสียน้ำไป นลินนี่แหละที่ทำให้ฉันอยากมีชีวิตต่อ เธอคือ แก้วตา วนาลี"
          "ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ หนูนลิน" บุหลันและทินกรเอ๋ยถึงนลินธาราด้วยน้ำเสียงแห่งความยินดี
          "ยินดีเช่นกันค่ะ คุณลุงคุณป้า" นลินเอ๋ยรับตอบด้วยน้ำเสียงยินดีเช่นกัน
          "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณนลินธารา "ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทใส่นลินธารา ทำให้เธอไม่อยากเสวนาด้วยได้แค่พยักหน้ารับ พอไม่ให้เสียมารยาทเท่านั้น
          ที่แท้เธอก็เป็นหลานสาวของคุณยายวนาลีนี่เอง นลินธารา...