ภพรักหิมวันต์

   ครั้นแสงสีทองผ่านพ้นขอบฟ้าในยามรุ่งอรุณ ปลุกให้นาคาหนุ่มตื่นจากห้วงนิทรา ก่อนจะหันมองร่างหนึ่งที่กำลังหลับสนิทอยู่ข้างกายเขาเอง
  'วงศ์สุมาลีนี่เจ้าขี้เซาขนาดนี้เชียวรึ?'
   ธีรสุวัฒน์คิดในใจ ก่อนจะต้องตกใจเมื่อบุรุษที่เขากำลังนึกถึงพลิกตัวมากอดเขาอยู่!!
  'ให้ตายสิ! นี่ถ้าเป็นสตรี ข้าจะไม่ว่าสักคำ!'
  นาคาหนุ่มคิด ก่อนจะค่อยขยับตัวเพื่อให้พ้นจากวงแขนของวงศ์สุมาลี
  พรึบ!!
  แต่ดูเหมือนจะมีอุปสรรค เมื่อวงศ์สุมาลีกระชับวงแขนกอดเขามากขึ้น!
  ให้มันได้อย่างนี้สิ!! -_-^
  ธีรสุวัฒน์ค่อยๆยกแขนของอีกฝ่ายออก ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยคำพูดออกมา
  "อย่า..."
  นาคาหนุ่มหันมามองเจ้าของเสียง ก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังหลับอยู่ 
  "นี่เจ้าละเมอเหรอเนี่ย-_-^'
  ธีรสุวัฒน์ส่ายศรีษะอย่างเอือมระอา ก่อนจะค่อยๆลุกออกจากแท่นบรรทมเพื่อชำระร่างกาย ก่อนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้
  'ว่าแต่เราไปนอนเตียงเดียวกับเจ้าวงศ์สุมาลีนั่นได้ยังไง-_-^?'
 
  ทางด้านวรินนารา หลังจากผ่านค่ำคืนอันแสนโชกเลือด(กำเดา) หญิงสาวในร่างของชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นจากการนอนหลับ ก่อนจะนึกถึงความฝันเมื่อครู่ เธอฝันว่าธีรสุวัฒน์กำลังโดนทำร้ายจากบุรุษที่เธอไม่เห็นโฉมหน้า เธอได้แต่ร้องห้ามบุรุษผู้นั้นในความฝันเท่านั้น
  ว่าแต่ทำไมเธอต้องเป็นห่วงเขาด้วยนะ?!
  'ชิ! งูเขียวเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าโดนปราบพยศบ้างก็ดี!'
  หญิงสาวพึมพำเบาๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องอยู่ในร่างนี้อีกสองวัน เพราะถ้าเข้าวันที่ 4 จะครบกำหนดที่วงศ์สุมาลีจะมาอยู่ในร่างนี้แล้ว
  เฮ้ออออออออออ~
  ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ดูเหมือนหนทางที่จะได้กลับเข้าร่างของเธอนั้นจะริบหรี่เต็มที ในเมื่อไม่มีวี่แววของมณีมนตราเลย นอกเสียจากปริศนาที่เธอได้รับว่ามณีมนตราอยู่ภายใต้ท้องสมุทร 
  'มันก็ไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทรเลยนี่นา'
  วรินนาราถอนหายใจน้อยๆ ก่อนจะค่อยๆลุกจากแท่นบรรทมเพื่อเข้าเฝ้าองค์เหนือหัวแห่งนครปักษา ก่อนที่วรินนาราจะนึกสงสัยในใจอีกครั้ง
  'แล้วยังนี้เราจะให้พระธิดาทั้งสองพระองค์อยู่ในฐานะอะไร ในระหว่างที่เราอยู่ในร่างของวงศ์สุมาลี'
  'ในฐานะขนิษฐาหรือพระชายาดีล่ะเนี่ยยยยยยยยย?! TOT'
   โปรดติดตามตอนต่อไป