นายตัวร้ายกับไอ่ประสาท

เหงอะๆ หะหายใจไม่ออก ผ่างง!!!! ผมลืมตาขึ้นมาเห็นไอ่นัทอยู่ในสภาพใส่บ็อกเซอตัวเดียวนอนกอดผมอยู่เอ้ยยยหรือว่าผมได้เสียพรมจันที่รักษามาเป็นเวลานานให้มันไปแล้วไม่นะแต่เสื้อผ้าผมก็ยังอยู่คบ-*- "เอ้ยตื่นไอ่นัทตื่นกูหายใจไม่ออก"  ผมพยายามเรียกปลุกมัน "ขอนอนต่อสักพักเหอะง่วง"  เอ้าไอ่สลัดผักไม่สนใจเลยว่าคนอื่นจะเดือกร้อนหรือว่าอ่ะไรเลยนะละแขนเนี่ยจะกอดแน่นไปใหนตัวก็ไม่ใช่ว่าจะเล็กนะ  "เห้ยเอาแขนออกไปก่อนกูยังไม่ได้ไปอาบน้ำ"   "ไม่เอากูหนาวขออยู่อย่างนี้สักพักเหอะกูง่วง"  ไอ่ตัวลากไก่ไปกินในน้ำหนาวละทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าห่มก็มีทำไมไม่รู้จักห่ม  "หนาวมึงก็ไปใส่เสื้อดิผ้าห่มก็มีทำไมมึงไม่ใช้"   "ก็กูขี้เกียจลุกแล้วมึงเงียบๆดิกูจะนอน"   ละก่อนมึงจะนอนทำไมไม่รู้จักเอามาห่มว่ะะะ  "ไอ่นัทกูอึดอัดมึงเป็นเกย์รึป่าวไอ่สัสกูไม่ไว้ใจมึงละนะ" โอ้ยยยมันกอดผมแน่นขึ้นอีกเรียกได้ว่ารัดเลยแแหละไม่ได้กอดละจะหายใจไม่ออกตายอยู่แล้วว  "ไอ่นัทมึงจะรัดกูทำไมเนี่ยกูหายใจไม่ออก"   "ก็มึงว่ากูเป็นเกย์ไงกูก็จะเป็นให้เนี่ย"  หลังจากนั้นมันก็ลุกขึ้นคร่อมผมไว้  "ว่าแต่มึงอยากอยู่ข้างบนหรือข้างล่าง"  ป้าบบบ!! ผมเอาเข่ากระแทกไปที่กล่องดวงใจของมันไม่แรงมากแต่ก็พอทำให้มันล้มหงายไป "ข้างบนข้างล่างพ่อมึงดิมึงอ่ะอยู่ข้างล่างนั้นไปเลย"  ผมรีบวิ่งเข้าไปอยู่ในห้องน้ำอย่างด่วนๆละล็อคประตูแน่งหนามากขนาดไรฝุ่นยังไม่สามารถเข้ามาได้เลย  ป็าบๆๆๆๆ เสียงตบประตู"ออกมาเลยนะไอ่ธนาทำร้ายกูละจะหนีเหรออย่าออกมาให้กูเห็นนะไม่งั้นมึงเสร็จกูแน่"  โอ้ยยยนี้ผมให้มันเข้ามาอยู่ในบ้านได้ไงเนี่ยเป็นโรคจิตก็ไม่มีใครบอกจะแจ้งตำรวจก็ไม่ได้ทำไมไม่รู้จักพกโทรศัพหา!!! ต็บๆๆๆโอ้ยยยมันจะพังประตูรึไง "อย่าไอ่นัทเดียวประตูพังอย่างโง่ดิไม่งั้นกูแจ้งตำรวจนะเว้ย" ต็บๆๆๆดูมันๆยังไม่กลัวอีก  "มึงจะแจ้งตำรวจได้ไงโทรศัพอยู่ข้างนอกไอ่โง่"  เอ้ารู้ทันอีกทำไงดีว่ะ ปัง!!!โอ็ะประตูพังแล้วจ้าT-T "คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอไอ่ธนา"  ทำไงดีเนี่ยโอ้ยย  "ชอบให้ใช้ความรุนแรงทำไมไม่บอกจ็ะหรืออยากเปลี่ยนบันยากาศ" เปลี่ยนบันยากาศพ่อมึงสิโรคจิตรึป่าวเนี่ยทำไงดีว่ะพ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย  "เปลี่ยนบันยากาศห่าอ่ะไรมึงเป็นโรคจิตเหรอไอ่นัท"  หมับมันดึงแขนผมลากไปที่เตียงแล้วคร่อมผมไว้อีกครั้งแต่คราวนี้มีการล็อคขาไว้ด้วยโอ้โหหมดทางรอดละกรูT-T "ใช่กูเป็นโรคจิตก็ขอหน่อยละกันฮ่าๆ" มันเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ใกล้จนผมต้องหลับตา หมับมันจูบหน้าผากของผม  "ฮ่าๆๆนอนเหอะกูง่วงแล้ว"  แล้วมันก็นอนกอดผมแล้วหลับไปเป็นคนยังไงของมันว่ะไอ่เนี่ยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแต่ที่แน่ๆไม่เสียตัวละเรา "ทำไมใจมึงเต้นแรงเขิลกูละเส้"  ไอ่นี้ยังมีหน้ามาล้อคนอื่นอีกรอกูหลุดไปได้เหอะกูจะไม่มายุ่งกับมึงอีกเลย  "เขิลพ่อมึงอ่ะกูตกใจที่มึงทำเมื่อกี้หรอกไอ่สัสถ้ากูหลุดไปได้ขออย่าได้เจอกับมึงอีกเลย"  "งั้นกูจะไม่ให้มึงหลุดไปเลย"   อ่าวไอ่นี้พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงหรือว่ามันจะเป็นผมก็รู้ตัวแหละว่าหน้าตาดีในระดับหนึ่งฮ่าๆๆๆ มันใช่เวลามาหลงตัวเองมั้ยเนี่ย  มันคงแค่อำเล่นแหละอย่าไปคิดมากเลยแต่ๆๆยังไงก็ไม่ชินอยู่ดีผชบ้าที่ใหนเขาใส่บ็อกเซอตัวเดียวนอนกอดคนอื่นบ้ารึป่าวเนี่ยถ้าใครมาเห็นนะได้อายไปยันถือไม้เท้าเลยเนี่ยมีผช.มานอนกอดเห้อออ   "มึงนอนยังว่ะไอ่นัท"ผมแกล้งถามมันเผื่อมันหลับไปแล้วผมจะได้หนีออกไปได้ แต่มันกอดผมแน่นกว่าเดิมอีกแหม่ๆๆๆืำมาเป็นรู้ทันเป็นริวจิตสัมผัสรึป่าวเนี่่ยเราหนะ  "มังอ่ะรีบๆนอนได้ละพน.ไม่ใช่วันหยุดนะเว้ย"  แหนะๆๆๆทำมาเป็นคนดีไม่หลงกลหรอกเกิดผมนอนละมันทำอ่ะไรตอนผมไม่รู้เรื่องหละโนวอย่าหวังเลยเพิ่ล  นาฬิกาบนหัวเตียงก็บอกเวลาวาควรจะนอนได้แล้วตอนนี้ตี1กว่าๆแล้วไม่เป็นไรเดี๋ยวก็เช้าทนอีกนิดเดียว ขออย่ายอมแพพ้อย่าออนแอแม้ต้องอดนอน  ไม่ใหวล้าววว  พรึบบบ ความมืดเข้าปกคลุมในขณะนั้น(พูดอย่างกะนิยายแฟนตาชี)