นายตัวร้ายกับไอ่ประสาท

"เฮ้ยตื่นได้แล้วกูหิวข้าว"  ผมตกใจเสียงของไอ่นัทเลยรีบตื่น  "ไงหละมึงนอนสบายเลยน้านอนก็กรนเสียงดังสาสส"  "กรนอ่ะไรกูไม่ได้นอนกรนเว้ย"  ผมบอกมัน "อ่าวๆตื่นแล้วก็รีบๆแก้มัดกูหิวข้าวเร็ว"  ลืมไปเลยว่ามัดมันไว้เมื่อคืน-..- ผมแก้มันมันแล้วลุกขึ้นไปแปรงฟันส่วนมันก็ลงไปข้างลล่างสงสัยจะไปทำกับข้าว พอผมแปรงฟันเสจก็ลงไปดูไอ่นัทข้างล่าง แท่นทะแดนแท่นดนตรีเปิดตัวแบบอลังการ มันทำอาหารจริงๆด้วยทำอย่างกับกินกันเป็นสิบคนของหมดตู้เย็นละมั้งหละ -*- "มึงทำทำไมเยอะว่ะทำอย่งกับจะไปเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้าน"  ผมถามด้วยเสียงตกใจนิสๆ "ก็กินๆไปเหอะถ้าไม่ของใจตู้เย็นมึงก็จะเสียหมดละเสียดายของตายเลย"  ก็ถูกของมันผมไม่ได้ทำอาหารมานานมากๆๆจนเป็นนิทานกาลครั้งหนึ่งได้เลย-..-  "นั่งได้ละจะไปมั้ยโรงเรียนอ่ะนี้มันกี่โมงแล้ว"  ลืมไปเลยว่าเคยมีคราบผมรีบกินข้าวแล้วขึ้นไปแต่งตัว พอไปถึงโรงเรียนผมก็กลัวว่ามันจะเป็นเหมือนเมื่อวานแต่ม่ายช่ายมันเดินคล้องคอผมเดินจากหน้าโรงเรียนจนถึงห้องเลย "เฮ้ยไอ่นัททำไมมึงสนิทกับเด็กใหม่ว่ะ"  เอาละไงมันมาแล้วไอ่ตัวยุ-..-  "เด็กใหม่ไรนี้มันจะสอบปิดเทอมอยู่ละไม่ใหม่แล้ว"  ก็ถูกของไอ่นัท "อ่าวตอบกวนตีนนี่หว่าละมึงไปสนิทกับมันได้ไง"  ผมเห็นไอ่นัทหน้าเสียไปสักพักมันคงไม่รู้ว่าจะตอบว่าอ่ะไรแหละ "เอ่อ..ก็กูจะสนิทกับใครมันก็ไม่แปลกป่ะว่ะ" ไ่อ่ตัวยุเงียบไปสักพักหนึ่ง "เออๆเรื่องของมึง" พอมันพูดเสร็จมันก็กลับไปนั่งที่เดิมที่จากมาสะใจเว้ยชอบยุดีนัก "มึงพูดแบบนั้นมันจะไม่โกรธมึงเหรอว่ะ"  ผมถามไอ่นัท  "ไม่เป็นไรหรอกหน่ามึงอย่าคิดมาก" พอมันพูดจบมันก็เดินไปนั่งข้างๆเพื่อนรักนักยุของมัน แล้วมันก็ย้ายมานั่งข้างผม "เฮ้ยมึงมานั่งนี้เพื่อนมึงจะไปสงสัยเหรอ"  ผมเตือนมัน "ไม่เป็นไรมันรู้แล้ว"  "เฮ้ย" ผมตะโกนใส่มันแล้วหันไปมองเพื่อนของมันแล้วก็เห็ยว่าไอ่ตัวยุมันก็มองเราอยู่เหมือนกันมันยิ้มให้ผมนิสๆแล้วผมก็หันกลับมา  "ทำไมมึงถึงกล้าบอกมัน" ผมสงสัยมากๆๆๆๆ กอไก่ล้านตัว เพราะคนอย่างไอ่นัทมันออกจะเป็นคนห้าวๆถ้าคนอื่นรู้มันไม่กลัวโดนล้อยันลูกบวชเหรอไง-..-  "ก็มันเป็นเพื่อนกูไงกูเลยบอกมัน"  ก็ถูกของมันแต่ว่ามันไม่กลัวไอ่ตัวยุไปบอกคนอื่นหรือว่าไง  "มึงไม่กลัวมันไปบอกคนอื่นเหรอไง"  ผมถามมัน  "มันไม่บอกคนอื่นหรอกเพราะกูก็มีความลับของมันเหมือนกัน"  นั้นไงๆแม่งว่าละ "ความลับไรว่ะ" ผมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเฉพาะตัว  "กูก็พึ่งบอกว่าความลับกูบอกมึงมันก็ไม่ใช่ความลับอ่ะดิ" มันบอกพร้อมหัวเราะใส่ผมเบา "ไม่บอกก็ไม่เป็นไร"  ผมบอกแบบประชดใส่มัน  "เอาละค่ะนักเรียนวันนี้ครูจะมาสอน"  โอ้ยยยเสียงคุณครูตอนเข้าสอนเป็นอ่ะไรที่อยากได้ยินเป็นอย่างสุดท้ายในชีวิตจริงๆพอผมหันไปหาไอ่นัทก็เห็นไอ่นัทหลับตั้งแต่ต้นคาบ!!! นับถือเลยจริงๆ  กริ้งๆๆโอ็ะเสียงกริ่งเลิกเรียนหนิน่าจะเจอกันมาตั้งนาน-..- ผมรีบเก็บกระเป๋ากลับบ้านไอ่นัทก็เร็วไม่แพ้กันแหม่ๆๆตอนเลิกเรียนนี้เร็วยิ่งกว่าจรวด"มึงเก็บของเสร็จยัง"  โหววจะรีบไปใหนว่ะทีตอนเรียนไม่เห็นตั้งใจแบบนี้เลยสาสสส   "เสร็จละๆป่ะๆ"  มันเดินนำผมไปดุ่มๆๆ ผมรีบเดินตามมันไปมันจะรีบเดินไปใหนนน  "เฮ้ยมึงจะรีบเดินไปใหนว่ะ"  ผมตะโกนถามมัน  "รีบให้หมาถามเร็วๆมึงอ่ะช้า"  ไม่น่าถามเลยจริงๆผมเดินตามมันมาจถึงรถมันยื่นหมวกกันน็อคให้  "ใส่ๆไปตำรวจเยอะ"  ผมรีบหยิบมาละใส่  "มึงจะรีบไปใหนว่ะ"  ผมถามมันอีกครั้ง "เดี๋ยวมึงก็รู้"  แท่นทะแดนแท่นดนตรีอีกรอบ มันพาผมมาที่สโนวโดมที่มีแต่ หิมะหิมะแล้วก็หิมะ "ทำไมมึงถึงพามาที่นี้ว่ะ" ผมถามมัน  "ก็ช่วงนี้มันร้อนเลยพามึงมาที่เย็นๆไม่ชอบเหรอ"   มันบอก "ชอบดิทำไมจะไม่ชอบ"  ผมบอกมันแล้วรีบวิ่งไปเล่นหิมะพร้อมกับสไลลงมาจากที่สไลผมเล่นจนไม่มีแรงจะเล่นอ่ะไรแล้วเพราะผมวิ่งไปวิ่งมาตลอก  "มึงเล่นอย่างกะไม่เคยมา" ไอ่นัทพูด  "ก็กูไม่ได้มาตั้งแต่เด็กละหนิ"  ผมบอกมัน  "จะกลับยังอ่ะเดี๋ยวกูไปส่ง"  มันถาม ผมก็อยากกลับแล้วนะเพราะว่าไม่มีแรงเล่นแล้ว "กลับเลยก็ได้" พอมันมาส่งถึงหน้าบ้านผมก็เดินนำหน้ามันไปแต่ว่ารอบนี้มันไม่ตามเข้ามา "เฮ้ยทำไมมึงไม่เข้ามาว่ะ" มันเดินตามผมมาห้าประตูบ้าน  "กูมีไรจะบอกมึง"