Love Unlimited รักไม่จำกัด แบบไหนก็รักเธอ

บทที่ 2
วุ่นวายในห้องแลบ
 
     "นั่นไงแก! ยัยนั่นล่ะ!"
     "ใช่เหรอ? คนนั้นน่ะนะ? น่ารักออกจะตายไม่มีทางหรอก"
     "นี่...แกอย่ามองแค่ภายนอกสิ! ยัยนั่นล่ะฉันจำได้ คนที่บอกเกลียดทอมต่อหน้าต่อตาพี่คริสของพวกเราเลย! คนอื่นก็เห็น!!"
     "น่ารักซะเปล่า....นี่ถ้าไม่เกลียดทอมพี่คริสคบขอคบไปนานแล้วมั้งเนี่ย!"
     "แบบนั้นฉันไม่ยอมหรอกนะ!!"
     ฉันก็ไม่คบเหมือนกันยะ!!!
     เฮ้อ..ตั้งแต่เกิเรื่องเมื่อวานฉันก้โดนสายอำมหิตอันไม่เป็นมิตรจากพวกสาวๆ จ้องตลอดเกือบทั้งวัน พวกนั้นจะอะไรกันนักกันหนากะอีแค่ทอมคนเดียว! ผู้ชายมีตั้งเป็ล้านคนบนโลกให้ชอบแต่กัลบไปไปชอบทอมแทนซะงั้น! เพื่ออะไรอ่ะ!? ผู้ชายนี่โดนทิ้งปล่อยให้เป็นหมาหัวเน่าเลยนั้นน่ะ!!
 ณ ห้องแลบ
     "อะแฮ่ม! นักเรียนคะ เงียบกันหน่อย!!" เสียงของอาจารย์สุภาพรดังขึ้น (อาจารย์ชื่อเล่นชื่อ เอ๋)
     "..." ทุกคนพร้อมใจกันเงียบและหันไปฟังที่อาจารย์พูด
     "เดี๋ยวจะมีรุ่นพี่ปี3 มาของยืนห้องแลบเพื่อสรุกรายงาน พวกเธอก็ทำการทดลองของพวกเธอไป" อาจารย์ก่อนไปมองข้างนอกห้องซึ่งฉันเดาว่าพวกรุ่นพี่ีปี3คงอยู่ "ส่วนพวกคุณก็สรุปรายงานไปเงียบๆ อย่าไปกวนน้องๆ เขาล่ะ โอเค?"
     "ครับ/ค่ะ!!" ทั้งข้างในห้องและข้างนอกห้องขานตอบรับพร้อมกัน
     "เอาล่ะ! เชิญทำงานของพวกเธอต่อได้เลย" และอาจารย์เอ๋ก็เดินออกไปจากห้อง
     พวกรุ่นพี่ปี3ค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องกับทีล่ะนิดๆ จริงๆ ฉันก็ว่าจะไม่สนใจแล้วนะ แต่สายตาอันไม่รักดีของฉันดันเหลือกไปเห็นคนที่ไม่อยากเจอสุดๆ เพราะดันไปด่าเขาทางอ้อมไปเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ เลย! เวรของกรรม กรรมของเวร! ตายๆ ตายแน่ๆ ฉัน T_T!!
     "เฮ้ยแก! นั่นพี่คริสนิ! *0*" ยัยแก้วหันมาพูดกับฉันตาเป็นประกาย
     "ไม่ต้องพูดก็ได้! ฉันไม่ได้ตาบอดยะยัยแก้ว!"
     ฮึ่ย! น่าโมโหจริงๆ ทำไมวันนี้ถึงได้โชคร้ายแบบนี้นะ!? อุสาห์คิดว่าไม่ต้องพบต้องเจอกันอีกแล้วก็ดี แต่ดันต้องมานั่งด้วยกับในห้องแค่นี้ที่ไม่รู้ว่าอีตาพี่คริสนั่งจะมานั่งที่โต๊ะฉันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เนี่ยนะ!!? แถมต้องมานั่งรวมกันถึง 2 ชั่วโมงเต็มๆ ซะด้วย ฮือ T_T
     "ผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ์"
     ฉันเงยหน้าไปมอวคนที่มาขอนั่งด้วย และนั้นล่ะทำให้ฉันถึงกับอึ้งทีนทีก็เพราะว่า...
     "ได้สิคะพี่คริส ♥" ยัยแก้วรีบตอบ
     เฮ้ย! ฉันเพิ่งไปมีเรื่องกับไอทอมหน้าหล่อ(?)นี่มานะเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ เลยนะเฟ้ย! แล้วแกยังจะให้มันมานั่งกัดกับฉันอีกงั้นเหรอ!? นี่แกจะฆ่าฉันใช่ไหมยัยแก้ววววว!!?
     "ขอบคุณครับ" ว่าจบอีตาทอมหน้าหล่อก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับฉัน
     ฉันทำเป็นไม่สนใจและก้มหน้าก้มตาทำการทดลองต่อไป แต่ยัยแก้วที่มีหน้าที่อ่านวิธีทำในหนังสือและบอกฉันกัไม่ยอมอ่านหรือเปร่งเสียงถ้อยคำใดออกมาสักคำ! ฉันเลยเงยหน้าไปมองยัยแก้วที่ฉันคิดว่ามันกำลังมองแต่พี่คริสจนลืมหน้าที่ของตัวเองไปซะแล้ว แต่ปรากฏว่ามันก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างจริงจังแต่ดันไม่บอกอะไรฉันสักคำ
     "เฮ้ยยัยแก้ว! แกตั้งใจทำการทดลองหน่อยดิ๊!" ฉันบ่น
     "ฉันก็ตั้งใจอยู่แต่มันดันมีสูตรเยอะอ่า!" 
     "ก็แกไม่ตั้งใจเรียนเองนี่นา - -."
     "แหม่! ใครมันจะไปเก่งแบบท็อบเคมีอย่างแกกันนะยะ!? อีกอย่างวิชาอื่นฉันตั้งใจ แต่วิชานี้ฉันขอบายว่ะ! อาจารย์แม่งโหดชิบหาย คราวนี้จะก็แกล้งพวกเราด้วยวิธีไหนอีกล่ะเนี่ย!?" ยัยแก้วว่าพลางเปิดหนังสือหน้าต่อไป
     "เอาเถอะ! แกก็รีบๆ อ่านฉันจะทำได้ทำการทอลองต่อ"
     "แก..." ยัยแก้วพูดขึ้นเอื้อยๆ
     "หืม?"
     "ดูดิ! ต่อจากหน้านี้มันเป็นภาษาอังกฤษหมดเลยอ่ะแก TOT!!" ยัยแก้วชูหนังสือเคมีให้ฉันดู
     เฮ้ย! ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ!? อาจารย์เอาหนังสืออะไรมาให้พวกเราเรียนฟะเนี่ย!!? แล้วใครที่ไหนมันจะไปอ่านออกกันนนนน!!?
     เอ๊ะ! แต่แันก็อ่านออกนิ - - (ลืมตัว)
     "แก! ฉันอ่านไม่ออกอ่ะ!"
     "อาจารย์เอ๋เขาเอาหนังสืออะไรมาให้เราเรียนวะ!? - -"
     "โหดไม่เปลี่ยนเลยว่ะ!"
     "ใช้ google แปลภาษาได้ป่ะวะ?"
 แปะ แปะ!!
     เสียงตรบมือดังขึ้นทำให้พวกเราเบี่ยงความสนใจไปที่หน้าห้องเรียนกันทุกคนทันที และเมื่อหันไปก็ได้เจอกับอาจารย์สุภาพรหรืออาจารย์เอ๋พวกเรานั้นเอง - -!
     "พวกคุณคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไมหนังสือถึงเป็นภาษาอังกฤษหมด?"
     "..." ทุกคนไม่พูดแต่พากันชยักหน้ากันทั้งห้อง
     "งั้นครูจะอธิบายเลยแล้วกันนะ ชั่วโมงนี้ครูได้ร่วมความคิดเห็นกับอาจารย์ฤทัยแล้วว่า ควรจะให้เด็กนักเรียนหัดอ่านภาษาอังกฤษด้วย ครูแล้วเอาหนังสือภาษาอังกฤษมาให้เธอเป็นคนอ่าน" เมื่ออาจารย์พูดแค่นั้นทั้งห้องพาก็อุทานดังลั่น
     "หาาาาาา!!"
     "โหดวะ - -!"
     "อะแฮ่ม!!"
     "..."
     "และถ้าใครใช้ google แปลภาษา หรือให้ดิสล่ะก็...ครูจะปรับตกทั้งเคมีและอังกฤษ!"
     "หาาาาาา!!!!" 
     นั้นล่ะค่ะท่านผู้ชม! ปี2ห้องฉันหากันทั้งห้องเลยค่ะ! แต่..อย่าว่าแต่ปี2เลย ปี3เองก็ซ็อคจนหาเหมือนกัน! อาจารย์ช่างโหดร้ายกับหนู แงๆ T[]T!!
     "ตามนั้นนะจ๊ะ...ซื่อสัตว์กันด้วย ครูอณุณาติให้ปรึกษากันข้ามคู่ได้...ยกเว้น..."
     ยังมียกเว้นอีกงั้นเหรอ T[]T!!!?
     "คู่ของเพรวนะจ๊ะ ^^"
     "...................."
     .............. ณ จุดๆ นี้ เงิบ(แดรก)กันแลยทีเดียวนะคะ ..............
     ทำไมต้องมีแต่คู่ของฉันฟๆ /T[]T\!!!!!?
     "จริงๆ ครูก็ไม่อยากจะทำหรอกนะจ๊ะ แต่พ่อหนูเป็นคนสั่ง ฮือๆ T.T" ว่าจบอาจารย์เอ๋ก็แอกติ้งร้องไห้และวิ่งออกไปทันที...
     "พ่ออีกแล้วงั้นเหรอออออออออ /T[]T\!!!!!?" ฉันกุมหัวและขยี้ไปมาจนหัวยุ่งไปหมด
     "กริ๊ด! ยัยแพรวอย่าเพิ่งบ้า!!" ยัยแก้วรีบเข้ามาห้ามฉัน
     "แก! ฉันไม่ไหวแล้วนะเว้ย! ไม่หาแฟน ก็หาคู่หมั้น! ไม่หาคู่หมั้น ก็หาคู่แต่ง!! ไม่มายุ่งกับชีวิตรักของฉันก็มาป่วนชีวิตเรียนของฉัน!!! อ๊ายยยยยยยย!! ฉันอยากจะบ้าาาา!! T[]T!!!" ฉันเขย่าตัวยัยแก้วไปมา
     "ใจเย็นแก! ใจเย็น!! =[]=!!!" ยัยแก้วพยายามหยุดฉัน
     "ฮือๆ อยากตาย T_T"
     "อ๊าย! ไม่ได้นะแก แกจะตายไม่ได้! เฮ้ย! มาช่วยกันหน่อยดิโว้ย ยัยแพรวมันจะบ้าแล้วนะ!! =[]=!!!" ยัยแก้วรีบหันไปชอความช่วยเหลือเพื่อนในห้อง
     "ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงวะ -0-."
     "ฉันขอผ่านวะ เดี๋ยวโดนลูกหลง -.-"
     "ผมก็ไม่เอาด้วยหรอก - -."
     "นี่พวกเธอ&นายไม่คิดจะช่วยฉันกันจริงๆ น่ะเหรอ!? =[]=!"
     "ใช่!!!" พร้อมกันทั้งห้อง
     "ฉันไม่น่ามาอยู่ห้องนี้เลยจริงๆ T[]T!" ยัยแก้วหันมามองทางอีตาพี่คริสแทน "พี่คริสสสสส~ ช่วยน้องด้วย T^T"
     สิ้นคำพูดของยัยแก้วฉันก็หยุดคลั้งทันที...ใครมันจะไปอยากให้อีตาพี่คริสหน้าหล่อ(?)แบบนั้นมาช่วยกัน ฮึ่ย! 
     ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะและเริ่มพูดในสิ่งที่ควรจะเป็นไป...
     "ยัยแก้ว..." ฉันเรียกชื่อยัยแก้วออกมาเบาๆ
     "หืม?"
     "ฉันว่า..."
     "...?" ยัยแก้วเงียบรอฟังคำต่อไป
     "ฉันจะแต่งงาน..."
     "หาาาาาาา!!!"
     ไม่ใช่แค่ยัยแก้วที่หา แต่ทุกคนในห้องที่ได้ยินต่างหากกันหาไปพร้อมๆ กัน ....นี่พวกเขานัดหาอะไรกัน - - (หาเลิศเหรอวะ - -?) แม้กระทั่งอีตาพี่คริสยังหาเลย
     "นี่แกคิดอะไรอยู่วะ!? ความฝันของแกคือทำให้พ่อแกยอมรับว่าแกสามารถอยู่เป็นโสดได้จนกว่าจะเจอคนที่ใช่ และจะไม่ยอมให้พ่อแกจับแต่งงานอีกไม่ใช่เหรอ!!?"
     "..."
     "แกเป็นคนบอกฉันเองนะว่า แกต้องเรียนจบ ป.เอก ให้ได้! แล้วนี่แกก็ขึ้นมา ป.โท ได้แล้วด้วย!! แล้วแกจะจบความฝันของแกไปง่ายๆ อย่างงั้นเหรอวะ!!?"
     มันก็จริงอย่างที่ยัยแก้วพูดนั่นล่ะ...ฉันฝันว่าจะเรียนจบเอกเวลาหางานจะได้ไม่ยากมาก เพราะอย่างน้อยก็มีวุฒสูง และอีกอย่างฉันก็ถนัดทุกด้านด้วย....แต่พ่อของฉันชอบหาเรื่องให้ฉันมีแฟน หรือบางทีก้จับฉันแต่งงานเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ฉันลำบากใจที่สุดและอยากจะให้เรื่องบ้าๆ นี่มันจบสักที..
     "ฉันไม่เถียงว่ะ...แต่แกก็รู้นิว่าพ่อฉันให้โอกาสฉันมากแค่ไหน ขอแค่มีแฟนเท่านั้น พ่อฉันไม่สนว่าชาติตกูลดีหรือไม่ รวยหรือไม่ แต่สนแค่เขาเป็นคนดีและขยันทำงานไหม?"
     "..."
     "และไม่สนด้วยว่าจะเป็นผู้ชาย หรือว่า...ผู้หญิง" ฉันพูดเบาๆ
     "ฉันรู้อยู่แล้วเพราะพ่อแกใจกว้างกว่าแกเยอะ - -^"
     วอนหารื่องตายเลยยัยแก้ว - -+!!!
     "เออ ค่ะ!! พอๆ ทำงานต่อ!!"
     "ค่ะคุณเพื่อน!!"
     และฉันกับยัยแก้วก็ลงมือทำการทดลองโดยมีฉันค่อยอ่านให้แล้วยัยแก้วทำ พวกเราทำโดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้างคนอื่นๆ รวมถึง...อีตาพี่คริสอะไรนั่นด้วย - -+ เวลาผ่านไปหลายนาทีในที่สุดฉันกับยัยแก้วก็ทำการทดลองเสร็จสิ้นและจบอย่างสวยงาม&งดงาม(!?)
     "ช่วงบ่ายเราไม่มีเรียนใช่ไหม?" ฉันหันไปถามยัยแก้ว
     "อ่าใช่...ทำไม?"
     "พาไปโรงบาลหน่อยดิ.."
     "ทำไมวะ?"
     "ยาหมดสต๊อกว่ะ -o-."
     "เวรกรรมเหอะยัยแพรว - -!!"
     ทำไมยัยแก้วชอบพูดคำนี้จังเลยวะ!? ไปสร้างเวรสร้างกรรมอะไรนักหนา!!?
     "พี่ขอไป...ด้วยได้ไหม?"
     จุจู่อีตาพี่คริสที่ไม่มีบทพูดมาซะนานแสนนาน(?)ก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย....ถ้าไม่เป้นอะไรก็ไม่ต้องไปสิยะ! เปลือกค่ารถ - -+!!!
     ถึงจะบอกว่าเปลืองค่ารถแต่จริงๆ ฉันก็ขับมอไซค์ไปเองนั่นแหละ T^T
     "ได้สิคะ ♥o♥~" ยัยแก้วรีบเอ่ยรับทันที
     ยัยนี่เห็นทอมดีกว่าเพื่อนตัวเองอีกค่ะ!!
     "ยัยแก้ววันนี้แกเอารถมาไหม?" ฉันหันไปถามยัยแก้ว
     "เอามาแน่นอนเพื่อน เพราะวันนี้ฉันจะไปผับ *o*" ยัยแก้วพูดพร้อมตาเป็นกระกาย
     "งั้นเชิญแกไปคนเดียวแล้วกัน - -."
     ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว พอเลิกเรียนก็กลับบ้าน ไม่ก็ไปห้องหนังสือ ชีวิตประจำก็ไม่ได้มีอะไรมากเลย - -. ก็แค่ กิน นอน เรียน สอบ จบ! เรื่องทวเรื่องเที่ยวน่ะ ไม่เคนอยู่ในหัวของฉันเลยสักนิด
     "เฮ้อ! เลิกคลาสล่ะไปเถอะๆ!!"