Guardian Angel เทพธิดาผู้พิทักษ์

วันรุ่งขึ้นที่ควรจะเงียบสงบแต่ทว่า
"เจ้าหญิงธิดาสวรรค์หายตัวไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"เหล่านางกำนัลและทหารพิทักษ์ต่างวิ่งกันหัวชุ่นเพราะว่ารินเทียได้หายออกไปโดยไม่มีใครเห็นและรู้ถึงแม้เจ้าตัวหายไปบ่อยๆแต่ก็หายไปโดยแจ้งหรือบอกว่าจะหายไปไหน
"ท่านพ่อ!!"อันเทียที่เพิ่งกลับจากเมืองอื่นรีบวิ่งเข้ามที่ห้องประชุม12เทพพิทักษ์ที่บิดาเข้าประชุมอยู่เมื่อทราบว่าพี่สาวของตนได้หายไป
"โอ้ เทพธิดาผู้พิทักษ์ ไม่เห็นเสียนาน ยังงดงามไม่เปลี่ยน"เหล่าเทพพิทักษ์คนอื่นๆต่างกันตะลึงเพราะอันเทียถึงแม้จะอยู่ในวังแต่ก็ไม่ค่อยพบปะกับใครแถมเวลาไปเมืองอื่นจะใส่ผ้าคลุมทุกครั้ง
"ท่านพ่อคะ ท่านพี่หายไป เป็นความจริงหรือคะ!"
"รู้ข่าวเร็วดีนะอันเทีย"เซราฟีมทำหน้าเครียดหนักจนสังเกตุเห็นเส้นเลือดได้ชัด
"ลีน่าเป็นคนบอกข้าค่ะ แต่ว่าถึงยังไง ท่านพี่น่าจะบอกใครไว้นี่คะว่าจะไปไหน"อันเทียเริ่มเป็นห่วงบิดาเพราะตนไม่เคยเห็นบิดาทำหน้าตึงเครียดมาก่อน
"พ่อถามทุกคนแล้ว แต่ไม่มีใครรู้จริงๆ คงเป็นความผิดของพ่อ"
"ไม่หรอกค่ะ ท่านพ่ออย่าโทษตนเองสิคะ"
"องค์ราชันย์ แล้วจะทำยังไงเรื่องส่งตัวเจ้าหญิงธิดาสวรรค์ครับ เพราะช่วงบ่ายของวันนี้ผู้พิทักษ์แห่งแดนปิศาจก็จะมารับแล้วนะครับ"
"นั่นสิ ท่านจะทำอย่างไร"ทุกคนต่างหันมามองเซราฟีมกันเป็นตาเดียวเพราะหวังจะหาคำตอบ
"เดี๋ยวนะ....ข้ามีความคิดแล้ว"เซราฟีมยิ้มเจื่อนๆแล้วหันไปมองอันเทีย
"นี่ท่านอย่าบอกนะว่า ท่านจะส่งแฝดคนเล็กไปแทน"
"ใช่"คำตอบของเซราฟีมทำให้ทุกคนถึงกับอึ้งเพราะช่างเป็นการตัดสินใจที่ง่ายเสียเหลือเกิน
"แต่ว่า พวกปิศาจจะรู้รึไม่ครับ ว่าเจ้าหญิงที่ต้องไปเป็นตัวปลอม"
"ไม่หรอก เพราะว่าอันเทียรู้ดีว่าควรทำตัวอย่างไร "
"เดี๋ยวสิคะ ท่านพ่อ"
"ช่วยพ่อหน่อยนะอันเทีย พ่อสัญญาว่า ระหว่างลูกไปอยู่ที่นั่นพ่อจะตามหารินเทียให้เร็วที่สุดแล้วมาสลับกับลูก"
"ถ้าเพื่อท่านพ่อและพี่รินเทีย.....ก็ได้ค่ะ"
"ท่านอันเทียน่าสงสาร"พวกเทพองค์อื่นๆเริ่มซุบซิบเห็นใจอันเทียเพราะถ้าเป็นเรื่องเดือดร้อนที่เกี่ยวกับพ่อหรือพี่ทีไรอันเทียจะแบกรับหน้าที่จนสำเร็จเสมอ
"เอาล่ะ ไปแต่งตัวเป็นเจ้าสาวได้แล้ว แล้วช่วงบ่ายเจอกันนะอันเทีย"
"ค่ะ ท่านพ่อ"อันเทียถูกนางกำนัลพาไปยังห้องแต่งตัวตามคำบัญชาขององค์ราชันย์
 
"นี่ แดนเทพนี่แสบตาเสียจริงนะเจ้าว่ามะ เฮลริช"หนุ่มผมสีแดงเพลิงดวงตาสีแดงชุกโชนขี่ปักษาสีดำขนาดมหึมาขนาบข้างกับอีกคนพลางบ่นไปเรื่อย
"เจ้าก็อย่าบ่นมากนักสี เมออาร์"หนุ่มผมสีทองนัยตาสีฟ้าที่ดูขี้เล่นหันไปยิ้มกวนๆใส่เมออาร์อย่างไม่กลัวโดนอีกฝ่ายฆ่า
"เจ้าว่าข้าขี้บ่นหรอเจ้าหัวโล่ทองคำ!!"เมออาร์เป็นคนใจร้อนมีหรือที่จะอยู่เฉยๆให้อีกฝ่ายแย่เล่นได้
"พวกเจ้าสองคนเลิกทะเลาะกันเสียที"หนุ่มผมสีดำสนิดนัยตาสีแดงฉานราวโลหิตใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่แสนเย็นชาพูดขึ้นจนทั้งสองคนต้องเงียบลง
"เห็นมะ ท่านริชโกรธแล้ว"
"เพราะเจ้าหาเรื่องข้าก่อน"ทั้งสองส่งเสียงซุบซิบกันอย่างเบาๆเพราะกลัวจะโดนดุอีก
"ถึงแล้ว...."สิ้นเสียงเอ่ยของริชปักษาดำก็พาทั้งสามคนตรงไปยังราชวังทวยเทพ
"เจ้าหญิงธิดาสวรรค์หรอ....จะเป็นคนยังไงน้า"เฮลลิชพูดพลางยิ้มๆ
"จะสวยสู้นางพญามารได้รึเปล่า"เมออาร์เอ่ยอย่างลุ้นนิดๆ พลางมองไปยังราชวังทวยเทพสีงาช้างประดับทองอร่ามตาที่อยู่ห่างอีกไม่กี่ร้อยเมตรข้างหน้า