Heated

พายุทรายโหมกระหน่ำเข้าใส่เกรฟอย่างไร้ความปราณี หลังจากรถกระบะเครื่องยนต์เสีย เกรฟไม่มีเวลาไปนั่งซ่อมอย่างแน่นอน เขาออกเดินจากจุดนั้นมาประมาณ 2 ชั่วโมงแล้ว ยังคงไร้ซึ่งวี่แววของฐานทัพของอัซราม ร่างกายที่เริ่มอ่อนล้าและไร้กำลัง ไม่อาจจะหยุดความตั้งใจของเกรฟได้

เขาหงายท่อนแขนเพื่อดูเวลาจากนาฬิกาดิจิตอล อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกชิ้นเดียวที่รอดพ้นจากการยิงปะทะที่หมู่บ้านนั้น วิทยุ walkie-talkie ที่หยิบติดมือมาด้วยก็ไร้เสียงสัญญาณ

"2 ทุ่ม..." เกรฟพึมพำและแหงนหน้ามองดูท้องฟ้า พายุกำลังค่อยๆซาลง เกรฟจึงปลดผ้าซีมัคที่พันใบหน้าอยู่อย่างมิดชิด  หมู่ดาวมากมายที่ประดับท้องฟ้ายามค่ำคืนเกือบจะทำให้เกรฟนึกว่า ตนมาเที่ยวพักผ่อน แต่ SCAR-H ที่กำเอาไว้ในมือยังคงช่วยเตือนสติเขาเอาไว้

เกรฟหยุดเดินและนั่งลงบนเนินทรายขนาดใหญ่ หลังที่เขาเห็นหุบเขาทอดตัวเป็นแนวยาวอยู่ด้านหน้า ห่างออกไปประมาณ 500 เมตร ด้วยซากปรักหักพังของสิ่งปลูกสร้างที่น่าจะเคยเป็นหมู่บ้านมาก่อน กับสิ่งปลูกสร้างที่ดูเหมือนรูปสลักขนาดใหญ่ที่สลักเข้าไปในตัวหุบเขา เป็นรูปคนขนาดใหญ่ ถ้าเกรฟจำไม่ผิด สิ่งนั้นคือพระพุทธรูปหินแห่งบามิยันที่โดนพวกตาลีบันซึ่งเป็นรัฐบาลของอัฟกานิสถานในช่วงปี 2001 ซึ่งถือได้ว่าเป็นหลักฐานชิ้นสำหรับพระพุทธศาสนา เกรฟถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากที่สำรวจบริเวณพระพุทธรูป ส่วนหนึ่งให้กับความหัวรุนแรงและชาตินิยมของเหล่าตาลีบัน ส่วนหนึ่งให้กับความไร้วี่แววของกองทัพของอัซราม

เกรฟนั่งลงจนแทบจะนอน หยิบขวดน้ำสนามขึ้นมาเพื่อดื่มน้ำอึกเล็กๆ ก่อนจะนั่งสังเกตุไปทางหมู่บ้านที่ตีนหุบเขาบามิยัน
ในขณะที่สายลมหนาวของทะเลยทรายพัดเอื้อยๆ เกรฟเหลือไปเห็นแสงและควันไฟค่อยลอยขึ้นมาที่บริเวณซากปรักหักพังเข้า เขาไม่รอช้า ใช้กล้องทางไกลบริเวณนั้น

เขาเห็นทหารรับจ้างในชุดที่คุ้นตาประมาณ 4-5 นาย ที่คงจะออกมาเดินเล่นรับลม ไม่ก็เป็นยามเฝ้าระวังกะกลางคืน

แน่นอน มันไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้วนอกจากเข้าไปที่บริเวณนั้นแล้วหาฐานทัพดังกล่าวของอัซราม เกรฟไถลตัวลงจากเนินทรายแล้วรีบวิ่งก้มไปที่ซากหมู่บ้านแห่งนั้นอย่างเร่งรีบ

"โฮเทล 7 ได้ยินแล้วตอบด้วย...เปลี่ยน" เสียงวิทยุ walkie-talkie ที่เกรฟหยิบติดมาดังขึ้นพร้อมกับเครื่องอื่นๆ อีก 5 เครื่องของทหารในบริเวณนั้น โชคดีที่มันยังใหม่ที่จะมีหูฟังแบบข้างเดียวติดมาด้วย

"โฮเทล 7 ถึงฟ็อกทร๊อต 5-3 ชัดเจน ขับเข้ามาได้เลย เปลี่ยน" ทหารที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มโฮเทล 7 พูดตอบกลับไปทางวิทยุ

เกรฟกำลังหลบอยู่หลังกำแพงของบ้านหลังหนึ่งที่ไกลพอที่พวกนั้นจะไม่รู้สึกตัว และใกล้พอที่จะยิงสังหารพวกมันได้แบบแน่นอน เขากำลังพยายามมองไปรอบๆเพื่อหาลู่ทางหรือร่องรอยของฐานทัพ แต่มันไม่มีอะไรเลย

ก่อนที่รถบรรทุกทหารคันหนึ่งจะค่อยๆแล่นเข้ามาจากทิศทางเดียวกับที่เกรฟผ่านมา

"โอเค ฟ๊อกทร๊อต 5-3 ดาราคนโปรดของชั้นคือใคร" หัวหน้าหน่วยโฮเทล 7 ลุกขึ้นมาหยุดรถบรรทุกดังกล่าวไว้ คำถามที่ถามไปคงจะเป็นสัญญาณลับ ป้องกันพวกลับลอกเข้ามา เพราะถ้าตอบผิดเมื่อไหร่ล่ะก็ คนตอบผิดจะโดนยิงจนพรุนแน่นอน เกรฟไม่อาจฉุกคิดได้อีกต่อไป รถบรรทุกนี่เป็นสิ่งเดียวที่อาจจะนำเขาไปสู่ฐานทัพของอัซรามได้ เขาจึงรีบวิ่งเรียบกำแพงแล้วโดดมากลางถนนทราย ตรวจดูรอบข้างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกเท้าขึ้นส่วนกระบะของรถบรรทุกไปอย่างรวดเร็ว โชคดีที่มันมีผ้าหนาๆคลุมเอาไว้ทั้งกระบะ และสิ่งที่ขนมาก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต แต่เป็นเครื่องกระสุนกับอาวุธปืนจำนวนมาก

"แอนน์ แฮทธาเวย์" คนขับรถนั้นที่คงจะมีรหัสว่า ฟ๊อกทร๊อต 5-3 กล่าว หัวหน้าโฮเทล 7 พยักหน้า แล้วกล่าวว่า ไปได้ รถบรรทุกค่อยๆเคลื่อนตัวผ่านอย่างรวดเร็ว เกรฟที่นอนราบหลบอยู่หลังรถยังคงคิดว่ามันง่ายเกินไป แต่ไม่ใช่ว่า เป็นเพราะนี่เป็นกับดัก แต่ใครๆก็คิดว่า ทีม ไวเวิร์น 0 โดนจับ 3 และตาย 1 ไปแล้ว

"นี่ เอ็ด รู้เรื่องที่อัซรามจับพวกสหรัฐได้รึยังวะ?" หลังจากที่รถแล่นมาไกล ตลอดระยะทางที่ผ่านมา ไอ้สองตัวหน้ารถเอาแต่คุยเรื่องเที่ยวผับกับซื้ออีตัวเมื่อได้เวลาพักผ่อน ประโยคนั้นเป็นประโยคแรกที่สะกิดต่อมสนใจของเกรฟเข้า

"อ่า ได้ยินมาว่า มีคนที่เคยฆ่าล้างโคตรกลุ่มของอัซรามอยู่ด้วยนี่" เอ็ดถามชายคนขับรถ พลางสูบบุหรี่ไปพลาง หมอนี่คงไม่เคยคิดถึงความปลอดภัยเลยสินะ

"ใช่ เป็นสมาชิกพวก Azure Wolf ด้วยนี่ ถ้าจำไม่ผิดนะ" เกรฟตัวแข็งทื่อขึ้นมาในทันที ก่อนหน้านี้ อัซรามก็เคยพูดทำนองนี้มาแล้ว ที่ว่า "จับตายเท่านั้น" หรือสิ่งที่แวนดอลเตือนเอาไว้จะเป็นความจริง ก่อนที่เกรฟจะคิดไปมากกว่านี้ ดูเหมือนว่ารถบรรทุกจะค่อยๆชะลอความเร็วลง

"เอาล่ะ จะได้นอนซักที" ชายคนขับรถพูดขึ้น เกรฟเปิดผ้าแหง้มมองสถานที่รอบๆ พวกเขาพึ่งผ่านประตูลูกกรงขนาดใหญ่ที่มีป้อมยามคุมขนาบสองข้าง ขับแล่นมาทางพื้นหินที่ดูเหมือนเป็นโพรงถ้ำขนาดใหญ่ ลงต่ำจากชั้นพื้นผิวไปเรื่อยๆ จนมิอาจเห็นแสงจันทร์ได้ในที่สุด เสียงของผู้คนและเครื่องยนต์ดังระงมอยู่ภายใน "ถ้ำ" ขนาดยักษ์ รถบรรทุกเเล่นมาเรื่อยๆจนหยุดจอดที่ด้านหน้าของท่ารถภายในถ้ำ เกรฟมองดูไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้ อาจจะกว้างถึง 2 สนามฟุตบอลก็เป็นได้ ทั้งทหารยามที่เดินตรวจเต็มไปด้วย และรถกระบะอีกหลายคัน

"ฐานทัพใต้ดิน..." เกรฟพึมพำในใจ ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงปิดประตูรถทั้งสองข้าง

"เดี๋ยวอีกซักพักจะมีคนมาจัดการเอาลงไปเอง เราไปพักก่อนเถอะ" เสียงคนขับรถกล่าว ได้โอกาสแล้วที่เกรฟจะลง ก่อนจะลง เขาคลำหาวัตถุระเบิดในกองคลังแสงเล็กๆท้ายรถ เผื่อยามจำเป็น

"C4 3 ลูกน่าจะพอ" มีแล้วไม่ได้ใช้ ยังดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี เขาคิด

เกรฟเปิดผ้าหนาๆออกแล้วโดดลงมาจากหลังรถอย่างเงียบเชียบ แล้วสำรวจรอบๆ สถานที่แห่งนี่ น่าจะมีความสูงประมาณตึก 2 ชั้น ผนังหินถูกขุดเป็นโพลงทางขนาดประตู 2 บาน และเชื่อมต่อถึงห้องเล็กๆ ที่มีกระจายอยู่ทั่วๆ จุดที่จอดรถอยู่ เป็นจุดทีเป็นลานกว้างๆใหญ่กว่าจุดอื่นๆ แต่เกรฟมั่นใจ ว่ามันจะมีใหญ่กว่านี้แน่นอน

จะรอช้าไม่ได้ ที่นี่ต้องเป็นฐานทัพของอัซรามแน่ๆ เกรฟรีบตรงไปที่ทางเดินล่าสุด เขายังไม่รู้จำนวนของทหารที่นี่อย่างแน่นอน จำเป็นต้องหลีกเลี่ยงการปะทะให้มากที่สุด เกรฟเดินไปตามทางเดินหินที่มีการติดตั้งหลอดไฟเอาไว้ไม่ถี่มาก ความมืดไม่ใช่ปัญหา แต่เส้นทางต่างหาก

"แกว่าไอ้เจ้าโคลบี้อะไรนั้น ที่โดนเดรคโค่ลากไป มันจะอึดซักแค่ไหนวะ" เสียงสนทนาดังมาจากเบื้องหน้า เกรฟรีบหาที่ซ่อน ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่องหินขนาดพอดีตัว เขาจึงพุ่งเข้าซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว

"พนัน 20 เหรียญ อีก 2 ชั่วโมงมันก็น๊อคแล้ว" เสียงสนทนาดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เกรฟชักมีดต่อสู้ออกมารอ เตรียมพร้อมสำหรับเหตุไม่คาดฝัน

"อ่า แล้วไอ้ดำนั้นล่ะ" พวกมันสวมชุดคล้ายกับชาวพื้นเมืองปากีสถานเพียงแต่มีอุปกรณ์การรบและปืนเพิ่มมา มันสองคนมาหยุดอยู่ที่หน้าร่องหินที่เกรฟซ่อนอยู่พอดี

"เหี้ย...." เกรฟสบถเบาๆ กำลังจะง้างมือออกไปสังหาร แต่ดูเมื่อว่า พวกมันจะยังไม่เห็นเขา

"เฮ้...อีก 10 นาที ชั้นต้องไปผลัดเวรที่ห้องขังว่ะ" คนที่อยู่ไกลออกไปพูดขึ้นพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจะสูบ ดูเหมือนอากาศคงจะหนาว มันเผลอทำบุหรี่ตกลงพื้น

ห้องขัง...จอร์จ ฟาฮัด....

"เค้าห้ามสูบบุหรี่แถวนี้นี่หว่า" คนที่อยู่ตรงหน้าเกรฟพูดขึ้น

"เออ ก็กูอยาก....เฮ้ย!!!!" 

เกรฟกระตุกแขนของตนแทงมีดเข้าไปที่ท้ายทอยของคนตรงหน้า ทะลุเข้าสู่ไขสันหลังและก้านสมอง หยุดการทำงานของชีวิตโดยสมบูรณ์ ก่อนจะดึงมันออกอย่างรุนแรง เลือดสาดกระเช็นเป็นเส้นตรงตามแนวมีด แล้วใช้มือซ้ายผลักร่างของมันออกไปด้านข้าง เขาพุ่งเข้าไปตีเข่าเข้าที่จุดอ่อนของคนที่หยิบบุหรี่ มันร้องครางเล็กๆ ก่อนจะโดนหมัดซ้ายประกบเข้าเต็มๆที่กรามจนเลือดกลบปาก เกรฟใช้แขนซ้ายวางพาดจับที่หน้าอกของมัน แล้วใช้มีดที่มือขวาจ่อบริเวณขมับของรวดเร็ว

"เงียบ..." เกรฟพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ราวกับยมทูตในคืนอันหนาวเหน็บ "บอกชั้นหน่อย...ว่าทหารสหรัฐที่พวกแกจับมาอยู่ที่ไหน?"

"มึงเป็นใครว...อึก" เกรฟกระแทกท่อนแขนซ้ายเข้าไปที่ลำคอของมัน "ดะ...เดินไปทางนั้น ป..ประมาณ 50 เมตร มันอยู่ในห้องขัง....ยะ...อย่าฆ่าชั้นนะ" มันชี้มือไปทางที่ที่มันกับเพื่อนเดินมา

"แล้วอีกคนล่ะ...โคลบี้ แกพูดว่า เขาไม่ได้อยู่ในห้องขังนี้" เกรฟค่อยๆฝั่งคมมีดเข้าไปในเนื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ จนเลือดเริ่มไหลซึมออกมา

"....จะ...เจ้านั้น อัซรามต้องการจะสะส้างเรื่องเก่ากับมัน...ขะ เขาเลยจับมันไปที่ห้องบัญชาการ มัน...มันอยู่ชั้นล่างลงไปอีก 2 ชั้น..." มันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นระริก มองเห็นความกลัวและความเป็นมือใหม่ในฐานะทหารได้ชัดเจน

เห็นได้ชัดว่า ที่นี่อยู่ลึกจากพื้นผิวโลกพอสมควร อัซรามจะต้องมีคนสนับสนุนที่มีเงินและอำนาจสูงเป็นอันดับต้นๆ ของโลกอย่างแน่นอน เกรฟไม่อาจเห็นหนทางรอดอะไรเลย ตอนนี้คงต้องช่วยโคโลเนล,จอร์จ และฟาฮัดให้ได้ก่อน เกรฟแทงมีดเข้าไปที่ขมับของทหารคนนั้นจนมิดด้าม มือซ้ายปิดปากเพื่อป้องกันเสียงที่จากเล็ดลอดมาจากปาก จนในที่สุด มันก็แน่นิ่งไป

เกรฟลากศพของทหารทั้งสองเข้าไปซ่อนในร่องหิน แล้วเดินไปตามทางทิศที่ได้ข้อมูลมา

50 เมตรต่อมา เกรฟพบกับทหารยามที่กำลังเฝ้าประตูไม้เก่าๆอยู่คนนึง ซึ่งอาจจะเป็นห้องขัง เกรฟดูลาดลเาของทางเดินที่ไม่แน่นอนที่นี้ ดูเหมือนจะหน้าที่เวรยามจะถูกกำหนดเอาไว้อยากชัดเจน เพราะตลอดทางที่เกรฟเดินมายังไม่พบทหารคนอื่น และไม่มีการรายงานว่าพบศพอะไรของใครด้วย เกรฟเห็นว่าได้โอกาสเขาจึงวิ่งพุ่งเข้าไปจัดการสังหารยามนั้นและลากศพผ่านประตูไม้เข้าไป กลิ่นเหม็นสาบแห้งๆ คละคลุ้งเข้ามาสู่รูจมูกทันที ภายในห้องมีกรงโลหะขนาด 3*3 อยู่ 4-5 กรง หลอดไฟ 2 ดวงที่ติดอยู่บนเพดานให้แสงสว่างไม่ทั่วถึงนัก เกรฟพบชายคนหนึ่งในชุดทหารสหรัฐแบบเดียวกับเขานั่งหันหลังพิงประตูกลูกรงอยู่

"เหี้ยอะไรอีกวะ?"  เสียงที่ใหญ่อึกทึกและมีท่าทีขี้เล่นอันคุ้นหูดังขึ้น "จะต่อยกับกูอีกรอบเหรอไง?"

เป็นจอร์จอย่างแน่นอน

"นี่ชั้นเอง" เกรฟนำกุญแจห้องขังที่อยู่กับผู้คุมมาปลคล๊อคกรงขังของจอร์จ ในขณะที่ฝ่ายหลังกำลังลุกขึ้น

"ไอ้ชิบหาย!! ชั้นนึกว่านายตายไปแล้วซะอีก" จอร์จเดินออกมาจากกรงขัง ยืดเส้นแล้วเตะไปที่ศพของทหารยามแรงๆ 1 ครั้ง ก่อนจะหยิบปืน G36C กระสุนและวิทยุ Walkie-taklie มาจากศพนั้น

"ดูท่าทางนายโอเคดีนะ" เกรฟกล่าว "แล้วฟาฮัดล่ะ"

"ชั้นไม่รู้ว่ะ ชั้นรู้สึกตัวตอนฮอที่ยิงพวกเราลงจอดในฐานนี่ ชั้นเห็นแค่โคลบี้ หมอนั่นโดนลากไปชั้นล่าง" จอร์จอธิบาย "ที่ด้านโน้น เป็นโรงจอดฮอ 2 ลำ และมีรถกับอาวุธอีกเป็นเบือ ช่องทางเข้าของฮอมันเป็นช่องหินที่กว้างมากก็จริง แต่อยู่เหนือระดับพื้นชั้นนี่เกือบ 60 เมตร ชั้นไม่เห็นทางหนีออกจากที่นี่เลยว่ะ"

"ฮองั้นเหรอ" เกรฟครุ่นคิด ก่อนจะยื่นระเบิด C4 3 ลูกและตัวจุดชนวนให้กับจอร์จ "นายไปรอที่นั้นเลย จัดดอกไม้ไฟลูกใหญ่ๆเลยนะ แต่เหลือฮอเอาไว้ลำนึงก็พอ"

"ได้ เรื่องถนัดเลยล่ะ แล้วนายล่ะ หนุ่มรัสเซีย?"

"ชั้นจะลงไปช่วยโคลบี้และตามหาฟาฮัด ถ้ามีจำเป็นจริงๆล่ะก็ จุดระเบิดได้เลย" เกรฟกล่าวอย่างเรียบๆ สายเลือดสเปซนาซเริ่มกลับมาร้อนระอุอีกครั้ง "มีอะไรที่ชั้นควรจะรู้อีกไหม?"

"ชั้นเดาว่า ข้างล่างนั้น มีพวกมันเป็นร้อยเลยล่ะ พกโชคไปเยอะๆนะพวก"

"ชั้นไม่ค่อยมีโชคว่ะ....งานนี้ ได้มียิงกันเละแน่"

จอร์จหัวเราะเบาๆแล้วไปประจำตำแหน่งที่ประตูก่อนจะเปิดออกไป เกรฟพยักหน้าแล้วแยกย้ายกับเขาตรงนั้น ในขณะที่ จอร์จวิ่งกลับไปทางที่เกรฟมา เกรฟวิ่งเข้าสู่ทางเดินอันอับแสงเบื้องหน้า...ต่อไป