สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

เลิกเรียน

เลิกเรียนแล้ว แต่ทำไมอาจารย์ถึงไม่มาปลดปล่อยผมสักทีนะ นี่ผมยืนตั้งแต่คาบห้าถึงคาบแปด ปวดขาจะตายอยู่แล้ว แบกหนังสือมาก็ไม่ได้เรียนสักวิชา  ซวยยยยยยยยยยยยย

ข่าวของผมก็คงกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ก็พวกที่เดินผ่านไปผ่านมาก็พากันซุบซิบนินทา อะไรเนี่ย ผมทำผิดงั้นหรอ ไม่เคยๆ ผมไม่เคยทำอะไรผิดนะ เฮ้อออออออ ชีวิตนี้มีแต่แย่กับแย่

มองกันเข้าไป ผมรู้ตัวอยู่หรอกว่า หน้าคล้ายณเดชณ์ ไม่เห็นต้องมองขนาดนี้เลย อยากจะมาถ่ายรูปคู่หรือยังไง ผมไม่ว่างหรอกนะ มีงาน Even ยืนกางแขนปากคาบไม่บรรทัดอยู่เนี่ย แน่ะๆ ยังมองอีก

แอ๊ดดดด!

มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น สักพักร่างอวบอึมของอาจารย์นารี  (สโมสร) ก็มายืนอยู่ตรงหน้าผม อาจารย์ทำหน้างง นิดหน่อยแล้วจึงปริปากพูด

"อ้าว ธชย ใครสั่งให้เธอมายืนอยุ่ตรงนี้"

""

ไม่ทราบว่าอาจารย์เป็นอัลไซเมอร์หรือเปล่าครัช สมองถูกทำลายโดนคนกระทืบหัวมาหรือเปล่า

ครัช ถ้าไม่ใช่ ผมจะกระทืบเอง  ปัดจิโธ่ ก็อาจารย์เป็นคนสั่งไม่ใช่เรอะ

ย้อนเวลาาาาาาาาาาาาาาาา

อีกสิบนาทีก็จะเข้าเรียน ผมรีบไปห้องเรียน โดยไม่ได้สนใจ คนๆนั้นสักนิด พอขึ้นไป เพื่อนๆในห้องก็คุยกัน อะไรนักหนาพวกนี้

พอเวลาผ่านไปห้านาที ผมจึงแน่ใจว่าคงไม่ได้เรียนแน่ๆ แต่ท่านหัวหน้าห้อง ก็รีบวิ่งมาบอกว่าไปเรียนชั้นสามมมมมมมมม

ผมจึงคว้ากระเป๋าของตัวเองขึ้นมา แล้วก็รีบวิ่งขึ้นชั้นสาม แฮ่ๆๆๆๆ เหนื่อยชะมัดพระเจ้า ถึงสักที

"ขอโทษครับอาจารย์ !"

ทุกๆในห้อง พร้อมกับอาจารย์ หันมามองที่ผม

"เอ่อ "

"ขอโทษครับ ผมเข้าห้องผิด "

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

ผมได้ยินเสียงหัวเราะระเบิดขึ้นมา หลังจากที่พุ่งออกจากนั้นแล้ว

และนี่แหละครับ คือการถูกทำโทษของอาจารย์ ได้ยินม้ายยยยยยยยยยยยยยยย

"เฮ้อ กลับบ้านได้แล้ว เลิกเรียนตั้งนานแล้วเนี่ย"

อาจารย์ น่ารี (สโมสร) ดึงไม้บรรทัดออกจากปากผม แล้วก็เดินจากไปพร้อมกันบ่น ตามประสา ท่าน นารี สโมสร

"นักเรียน สมัยนี้บ้าจริงๆ"

อาจารย์สมัยนี้ก็โคตรบ้าเหมือนกันครัช 

////////////// ดีจ้า  มาต่อนะ Comment ให้กำลังใจ เจ๊คนสวยหน่อยจิ เพื่อเจ๊มีกำลังใจ ช่วงนี้ไม่มี พอสอบกลางภาคเสร็จ ก็ติว O-NET หลังจากนั้น เจ๊ก็ต้องสอบโควตา ม.ราชภัฏเลย ต่อจากสอบโควตา ก็สอบ O-NET ชีวิต ม.6  ////////