สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

9.5

เขียนโดย acertam

วันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.58 น.

  20 ตอน
  28 วิจารณ์
  28.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มกราคม พ.ศ. 2558 11.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) รักหรอ??

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

"กลับบ้านกัน" ฮึ้ย ตกใจนะไอ้พี่เบธบ้า 

 

ก็ไม่เห็นตกใจได้ไงคับ พระคุณ (คุณพระ) เออ เจ๊ พูดผิดน๊าาาา ก็ผมเดินออกมาจากโรงเรียน ก็ทักขึ้นหน้าประตู นึกว่ากลับแต่ พ.ศ 2504 ผู้ใหญ่ลีตีกองประชุม (ชาวบ้านต่างมาชุมนุม) เดี๋ยววเจ๊อย่าต่อน๊าาา มันจะยาว

เอาเป็นว่า สรุป ผมตกใจแล้วกัน (ง่ายๆ) อืม แต่ผมได้อยากนะ (เกี่ยวไรว่ะ เจ๊เพลีย) ไปนอนเถอะเจ๊ต๋อมแต๋มต้าต้า (อยาเต็มยศ)

 

ตอนนี้คงรู้นะว่าผมทำสีหน้าแบบไหน (แบบนี้หรอ ) บ้าแล้วเจ๊บอกให้ไปนอนไง (หรือแบบนี้ ) บ้าเขาไม่หื่นน๊าาาา (พอเถอะ) ยอมแพ้สินะ ทุกคนอยากรู้มั้ยผมทำหน้าเหยี่ยงใด แบบเนี่ย

 

 

"หึ ทำไมชอบทำหน้า น่ารักแบบนี้น๊าาา" ไอ้นี้มาแปลกไม่เท่านั้นนี้เล่นถึงหัวเลย นี่ของสูงๆ ยังไม่หยุดโยกเข้าไป 

 

"ชิ มามุขไหนก๊านนนห่ะ!"

 

"มักแบบว่ารุก" ห่าาาาาา ไอ้พี่เบธมันเป็นฝ่ายรุกหรอ โอ้วววม่ายยยย  เร่งฝีเท้าเร่งฝีเท้าเลยพี่น้องไม่ลงไม่รอใครแหละ

 

ขมับ

เออ ขอโทษลืมว่าตูขาสั้นว่ะ สู้คนขายีราฟบ่ได้ 

 

"รีบไปไหน ห่ะ" อ้าววว ก็หนีคนโรคจิตหง่ายยยยยย -'''''-

 

"เออ..ซักผ้า รีบไปซักผ้า" แถ แถ ไปจนเจ็บ

 

"ก็เดินช้าดิ เหนื่อยนะ พอหายไข้แล้วนี่ เรี่ยวแรงเยอะนะ " โอ้ววว ช่างหน้าสงสาร ชิ -''''''-

 

"ก็ด้ายยยยย มีไรอีกอ่าาาา"

 

"เออ...คือว่าๆ" คือ อะไร ว่า อะไร  -,-

 

ไอ้พี่เบธบ้านี่ ถอนหายใจ ก่อนจะมองผมแบบ แบบ เออ แบบว่าจริงจังมากกกกเลยครัชพี่น้องโอ้ววววววว

 

"ช่วยอยู่ในสายตาฉันตลอดไปได้มั้ยบลู..." เออ เออ เออ เออ "นะ นะ" มาไม้ไหนว่ะ (ไม้หน้าสาม) เจ๊ฮ่ะ

 

เอาไงฟร่ะ  " เออ ก็ได้ๆ จะพยายามนะ" พูดไปแล้วไง ตายๆๆ

 

"ครับ" ห่ะ ครับหรอออออ พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก  นี่ผมฝันหรือผมหูฟาดดดดดดด ไอ้พี่เบธพูดคำว่า ครับ ครับ หรออออ โอ้ววววว พ่อห่ะ ปลุกผมที 

 

 

"ป่ะ กลับบ้านกัน" พูดจบไอ้พี่เบธบ้าก็จูงมือผมไป เออ คือทำไม ใจมันเต้น แปลกๆว่ะ นี่อย่าบอกนะ ว่าผม

 

                                        'หลงรัก คนๆนี้เข้าแล้ว'

 

 

 

------------''---------------"-----------------"------------------"----------"

 

 

ตอนนี้ผมจูงมือคนตัวเล็กกลับบ้านไม่รู้สิ พอผมคิดไปคิดมา เวลาผมอยู่กับคนตัวเล็กก็มีความสุข ไปอีกแบบ แต่ที่ทำให้ผมอยากจะวิ่งลงน้ำตอนนี้ (น้ำอยู่ใน) ไม่รู้ๆ เจ๊อย่าน่าาาา ก็ผมพูดคำว่าครับไง 10 ชาติผมไม่เคย ไม่เคย พูดคำว่า ครับกับใครง่ายๆ

แต่พอมาเจอเขา เขาคือคนแรกที่ผมพูดด้วย เออ ง่ายๆ ผมคงรักเขาแล้วล่ะมั้ง

 

จ๊อก จ๊อก~

เสียงท้องใครว่ะ  พอผมหันไปเท่านั้นแหละ ชัดเลยท้องบลูนี่เอง 

 

"หิวหรอ?" ผมถามออกไปบลูพยักหน้ารับ

 

ผมจึงจูงมือบลูเข้าร้านอาหาร โอ้ววววข้าวมันไก่ ครับพี่น้อง ของโปรดบลูด้วย และที่สำคัญผมก็ชอบด้วย

ผมมองดูบลู บลูทำท่าทางตื่นเต้นมาก เลยพาเดินเข้าไปในร้าน เพอจะสั่ง 

 

"ขอ 2 จานป้า" ผมก็กินด้วยเลย 2

 

"ได้ลูก รอก่อนนะ" ป้าหันหน้ามาบอกและทำอาหารต่อไป

 

เวลาผ่านไปข้าวมันไก่ก็มา  ข้าหิวเหลือเกินนนน

 

คนตัวเล็กนี่เวลากินน่ารักเนอะ (ไม่เห็นด้วยใครจะไปรู้) อ้าววเจ๊ เดี๋ยวเถอะ ให้ผมเห็นแบบนี้คนเดียวเท่านั้น ( ยอมของเขาแรงจริงๆ) บ่แม่นรถก๊อ ติจิแรงน๊ะ

 

 

/// รู้สึกว่า แถจนยาว 555 /////

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา