สะกิดรัก รุ่นพี่จอมเย็นชา

 

 

 

 

หลังจากที่มาถึงบ้าน แม่ก็โทรมาบอกผมว่าให้ไปพักที่บ้านกับโด่ง เพราะแม่ไม่ได้กลับ เพราะฝนตกไม่หยุด แถมฟ้ายังร้อง แต่ผมไม่ดีกว่า เพราะผมอยากลองอยู่คนเดียวบ้าง อายุขนาดนี้แหละ ต้องอยู่คนเดียวได้ดิ

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

 

ใครว่ะ?

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

 

อีกแหละ!

 

 

"กำลังไปๆ"  อะไรหนักหนาเนี่ยยยยยยยย

 

 

แอดดดดด

 

!

 

 

"ไอัพี่....."  ผมยังพูดไม่จบ ไอ้พี่เบธบ้าก็เข้ามาในบ้านผมโดยไม่บอก ไม่กล่าวใดๆทั้งสิ้น

 

 

 

"เออ...ถามจริงเถอะมีอะไร"

 

 

"เดินมากับคนหนึ่ง พอกลับก็ไปกับอีกคน"  ห่ะ อะไรเนี่ยยยยยย พี่มันเป็นไรมากป่ะ

 

 

แล้วก็เดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมจะอยู่หรอก็ถอยอ่ะดิ 

 

 

"หยุดน๊าาาาาาาาาาาาาาา" ผมบอกให้เขาหยุด แต่ไม่หยุดอ่ะ ยิ่งเข้ามาเรื่อยๆ

 

 

 

พรึบ!

 

ไฟดับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

ตึ่ก!

 

ผมโดนไอ้พี่เบธชนจนเซ ตัวก็ใหญ่ชะมัด

 

 

"โอ้ยยย นี่ชนผมทำไม"

 

 

"ก็มองไม่เห็นนี่น่า"

 

 

ผมก็ไม่เห็นพี่เหมือนกันแหละ ผมจึงพยายามหาไฟฉาย อยู่ไหนเนี่ยยยยยยยยยยย

 

 

"อยู่ไหน ไอ้เตี้ยยยย"  อ้าวววววว เปลี่ยนชื่อให้อีกแล้ววว

 

 

"หาไฟฉายอยู่....." ผมพูดไม่ทันจบ ไอ้พี่เบธก็จับที่หน้าอกผม โดยเขายืนจับจากด้านหลัง ห่ะ เดี๋ยวนะ จับนมหรออออออออ

 

 

"เฮ้ยยยยยยยยย ปล่อยผมนะ ปล่อยผม"  ไอ้บ้าหัวใจนี่ก็เต้นจังงงงงงงงง

 

 

"ไม่ปล่อย" อ้าววยังไม่พอ กอดผมแน่นด้วยยยย นี่ปล่อยยยดิ

 

 

"ถ้าพี่ไม่ปล่อย ผมจะหาไฟฉายได้ไง"  ใช่จะเจอได้ไงว่ะ

 

 

"ขออยู่แบบนี้ นานๆได้ไหม" เออ ไอ้พี่บ้าาาา

 

 

 

ประโยคนี้ทำให้ผมต้องหยุดคำพูดทุกอย่าง หยุดการกระทำทุกอย่าง ไม่ใช่เพราะผมต้องการมันหรอกนะ แต่ผมไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากอ้อมแขน แบบนี้นานมาแล้ว นานซะจนผมเกือบลืม ผมไม่รู้ว่าพี่เบธกำลังคิดอะไรอยู่  หรือเขาแค่อยาก

 

.......ล้อเล่น

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

ตอนนี้หรอฮะ ผมยืนกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง ผมไม่คิดว่าบลูเขาจะเชื่อฟังผม เขายืนให้ผมกอดไว้อยู่แบบนั้น ไม่รู้สิ มันรู้สึกดี ทุกครั้งเลยครับที่ได้ใกล้คนอย่างเขา ถึงเขาจะเป็นผู้ชาย แต่เขากลับทำให้ผม หลงเขาได้

 

 

ไม่นาน ไฟก็สว่างขึ้น ผมจึงปล่อยคนตัวเล็กจากอ้อมกอด หึ หน้าแดง หน้ากินจังแหะ (เช็ดน้ำลายลูก เช็ดน้ำลาย)  ค่าบบบบเจ๊

 

คือผมกลัวตอนที่ไฟดับนะครับ เพราะผมมองไม่เห็นอะไรเลย ถ้าเดินคงล้ม มันเป็นติดตัวผมมาตั้งแต่เด็ก ตาของผมจะมือสนิท ผมจึงไม่อยากขยับไปไหน อยากกอดไว้นานๆ อ๊ากกกกกกก

 

 

 

"กลับไปสิ" ดูคนเตี้ยดิครับ พอเลิกกอดก็ไล่เลยนะ กอดอีกทีจะดีมั้ยเนี่ยยยย 

 

 

 

"อ่ะ" ผมยืนร่มคืนให้คนตัวเล็ก  ก่อนที่คนตัวเล็กจะยื่นมือมารับไป

 

 

ผมจึงเดินตรงไปหาเขาอีกครั้ง

 

 

"อย่าไปกับมันอีกนะ ไอ้นักฟุตบอลนะ"  ผมกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็ก ก่อนจะใส่ร้องเท้า และเดินกลับบ้าน ผมสังเกตเห็น หน้าเนี่ยยยย แดงมากกกกกก (ชิ แกล้งบลูจังนะ) นิสหนึ่งเจ๊