World of Wizard โลกแห่งเวทมนต์

"ไปก่อนนะครับแม่"
"จร้า เดียวไปทันนะลูก"
"ครับแม่ บายๆ"
ผมคือ แมน เด็กหนุ่มธรรมดาคนนื่งใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไปที่ทำกัน บอกได้เลยว่าหน้าตาผมหล่อมาก(หลงตัวเอง) สาวๆนะเหรอเยอะมากจนไม่รู้จะเลือกใครแล้ว(ไม่มีให้เลือกต่างหาก) ผมมีเพื่อนสนิท4คน ชาย3ผู้หญิง1 ชาย3คนนั้นนะเหรอ หน้าตาสู้ผมไม่ได้สักนิด ฮ่าๆๆ ส่วนผู้หญิงนั้น เธอน่ารักมาก เป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ผมยังเด็กโน่นเลยครับ
" อรุณสวัสดิ์จะ แมน "
"นั้นไง ไอแมน แกเนยร์นะ เดินช้าเหมือนเต่าไม่มีผิด"
"พวกฉันต้องยื่นรอแกทุกวันเลยเหรอหว่า"
"มั่วแต่คิดอไรไร้สาระอีกละสิ"
"พวกแก หุบปากไปเลย ไปโรงเรียนได้แล้ว"
พูดคิดปุ้บก็เจอปับเลยพวกนี้ ผมจะแนะนำชื่อพวกนี้ให้ก็กันนะครับ คนที่พูดเพราะๆ คนแรกนั้นขื่อ มด คนที่ผมว่าน่ารักๆ นั้นละครับ ส่วนอีก3ตัวนั้นก็คือ พั้น แดง ไทย ตามลำดับ
"มั่วแต่ยื่นอยู่นั้นแหละ จะไปไหม" ผมพูดใส่ไป3ตัวนั้น
"น่อย ไอบ้า พวกฉันอูสา ยื่นรอแกนะเนยร์ " ไทยพูด
" มด วันหน้าฉันไม่ยื่นรอด้วยแล้วนะ" พั้นพูด
" เอาน่า ย่าไปว่าแมนเขาเลย" มดตอบ
" มดนะมด ไม่รู้จะตามใจทำไหมไอแมนหนักหนาก็ไม่รู้ "
"มั่วแต่พูดนั้นแหละ เดี๋ยวจะทิ้งสะเลย" แมนเดิ่นไปได้นิดหน่อย
"ไอบ้ารอน่อยนิห่วา" ไอแดงตะโกน
พอพวกผมเดิ่นไปได้สักพักนื่ง ผมก็คิดอไรออก
"เอินี้ มด วันนี้พ่อแม่ไม่อยู่บ้านอีกแล้วใช่ไหม งั้นพวกเราไปเล่นตอนหลังจากเรียนเสร็จเอาไหม" ผมถามมด
"อืม ได้สิ ! ว่าแต่เราจะไปไหนล่ะ" มดถาม
"เอาไว้เรียนเสร็จค่อยบอกเอานะ ! แล้วพวกแก3ตัวต้องไปด้วยนะ" ผมพูดใส่พวกมัน
"ไม่เอา ฉันจะกลับบ้าน แม่ฉันช่วงนี้ยิ่งน่ากลัวอยู่" พั้น
" พวกฉันก็ด้วย ฉันกับไอแดงยังทำรายงานยังไม่เสร็จเลย ใช่ม่ายไอแดง" ไทย
"อืม ก็งั้นแหละ" แดง
"ไม่ได้ พวกแกต้องไป รายงานฉันก็ไม่เห็นทำเลย ไปไม่งั้นพวกแก ต้องเอาเงินที่พวกแกยืมไปมาคืนฉันเดียวนี้"
พวกมันได้ยินยังงั้นหน้าชีตทันที แน่ละพวกมันยืมเงินผมไปคนละพันกว่ายังไม่คืนผมมาเป็นเดือนแล้ว เลยเอาวิธีใช้เป็นประโยชน์สะเลย
"ก็ได้ เล่นวิธีนี้อีกแล้วนะแก" แดงพูด
"ขาอ่อนเลยพวกฉัน เจอวิธีนี้ตามเคย" ไอพั้น กับ ไทย พูดพ้อมกัน
"งั้นตกลงตามนี้เลย " พอพูดจบ พวกผมก็เดิ่นมาถึงโรงเรียน เลยพากันแยกย้ายกันไปเรียน ตามปกติ
ผมเรียนไปตามปกติ ผมไม่สนใจอไรในที่โรงเรียน้ลยสักนิดเดียว แค่มาตามปกติ เท่านั้นเอง
เวลาผ่านไป จนถึงตอนบ่าย เสียงของนักเรียนกำลังทำทะย่อย กันกับบ้าน แต่ผมต้องเดิ่นไปทีที่นืง ที่ผมเอาไว้นัดหมายไว้เพื่อนผมมานัดเจอที่ต้นไม้เก่าๆประจำ พอไปถืงก็เจอเพื่อนๆผม
"อีกแล้วนะแก คนนัดมาช้าไม่อายบางรือ" ไทย
" เอานานะ ยังไงแมนก็มาแล้วนิ" มด
"แกจะพาพวกฉันไปไหนมิชาบ" แดง
"ที่ไหนนะเหรอ ตามฉันมา" แมน
"ทีน่ากลัวไม่เอานะ ฉันไม่ไปด้วยหรอก" พั้นพูด
"เออนา ไม่กลัวหรอก" แมน

ผมพาเพื่อนไปที่บ้านหลังนื่งที่ห่างจากโรงเรียนที่พวกผมเรียนน่าจะไกลพอควรเลย ไม่มีบ้านคนสักหลังทางที่ผมเดิ่น
พอเดิ่นไปได้สักพัก ตาเวันก็ตกดิน
"อ่าว แปลกๆนะ นี้พื่ง5โมงเองนะทำไหมมืดเร็วจัง" มดถาม
"ใกล้ถืงแล้วละ" แมน
"ไหนแกว่าที่เรามาไม่น่ากลัวไงไอเสีย" พั้น
"ฉันบอกว่ามันไม่น่ากลัว ก็ใช่แล้วไง ไม่น่ากลัวเลยสักนิดเดียว" แมน
"ไม่น่ากลัวแกดิ ที่เราบ้านย่างกับไปบ้านผีสิงย่างงั้นแหละ" แดง
"ปอดแหกจริงนะพวกแก" ไทย
"แกก็หน้าชีตย่างกับไก่ต้ม ยังว่าไม่กลัวนะ" แมนพูดกวนมัน

พอมาถืงบ้านเก่าๆ หลังนืง

"ถืงแล้ว ที่นี้แหละ" แมน
"ว้าว ที่นี้นะเหรอ รู้สืกดีจัง แมนรู้จักที่นี้ได้ไงเหรอ" มด
"ฉันเห็นในเน็ตนะ เขาว่าบ้านหลังนี้ ตอนตกดืก บ้านหลังนี้จะมีแสงปะหลาดๆ เลยยากลองมาพิสูจน์ดูน่อยนะ" แมน
"เวน บ้านผีสิงจริงๆ ฉันของกับก่อนได้ป่ะ ลืมว่ามีงานสำคัญลืมนะ" ไทย
"ฉันด้วย" แดง
"ฉันนัดกับแฟนไว้ ขอตัวก่อนนะ" พั้น
"เอาเงินคืนมา" แมน
พอมันได้ยินคำนี้ถืงกับก้าวขาไม่ออกเลย
"ไอเห้ย...." 3คนนั้นพูดพ้อมกัน
"แมน ฉันก็ชอบมาทีที่ตื่นเต้นแบบนี้แหละ" มด
"งั้น ตามฉันมา" พอผมเดิ่นเข้าไปในบ้านหลังนั้น
ผมกำลังเอามือไปเปิดประตู แต่ประตูดันเปิดเองสะงั้น
"เห้ย แมนประตูเปิดเอง" พั้น
" ใช่พวกฉันก็เห็น" แดง
"ก็แค่ลมเท่านั้นแหละ" แมน
"ใช่แล้วละ คิดมากไปได้" มด
"เข้ามา" แมน
พอพวกผมเดิ่นเข้าไปในบ้านกันครบทุกคน ประก็ปิดเอง เสียงปิดประดังไปทั่วบ้าน ย่างน่ากลัว
"ประตูเปิดไม่ได้" แดง
"เห้ย แย่แล้ว" ไทย
"ไอเห้ยแมน พาพวกฉันมาที่นี้ทำไหม" พั้น
"เงียบๆน่อยสิ ฉันได้ยินอไรบางย่าง" มดพูด
"อไรเหรอ มด" แมน
"เสียงคนเดิ่นนะจ๊ะ" มด

พอทุกคนเงียบก็มีเสียงคนเดิ่นเข้ามาใกล้ดังขื้นดังขื้นเลือยๆ จนใกล้พวกเขาแล้วก็เงียบลง

"อไรนะ มื้อกี้" แมน
"มา.....ไม่...รู...รู้ " 3คนนั้ยพูดด้วยเสียงสั้นๆ
"แปลกจังมื้กี้ดังขนาดนั้นแต่ไม่เห็นมีคนเลย" มดสงสัย
"หรือ...ว่า....ผี" 3คนนั้น
"ปากพวกแกเนยร์ไม่เป็นมงคลเอาสะเลย" แมน

"อรุณสวัสดิ์ จ่ะ พ่อมดแม่มดใหม่ทังหลาย"
เสียงดังขื้น แล้วก็เทียนไฟลุกสะหว่างขื้นแล้ว ก็มีคนยื่นยู่ตรงหน้า

"อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" นักเรียนทังสี่ร้องดังลันทันทีที่เห็น

.........................

บทนำเลื่องจร้า ตอนหน้านุกแน่นอน