รักนะนายแวมไพร์...(Yaoi)

       เย็นวันหนึ่งเป็นวันที่แสนน่าเบื่อของผม ผมเดินเข้ามาในอพาร์ทเม้นท์ที่มีคนอาศัย นับคนได้
แต่ก็ต้องอยู่ละนะ เพราะเป็นอพาร์ทเม้นท์ที่ใกล้มหา'ลัยสุดละ 
   
    เมื่อมาถึงที่ห้องก็เหมือนทุกๆวันคือ นอน.....
.
.
.
.
.
  ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
หืมม ใครมาเคราะประตูป่านนี้ว๊าาา.. ผมเลือนสายตาไปมองนาฬิกาก่อนลุกขึ้นไปเปิดประตู ตอนนี้เป็นเวลา  00.46 ไม่หลับไม่นอนรึไง
 
ก๊อก ก๊อก 
ครับ ครับ มาแล้วครับบบ  ผมพูพลางเปิดประตู
 
  "นี่ น่ะหรอเพื่อนตรงข้ามห้อง เป็นผู้ชายตัวเล็กจังนะ" อยู่ก็มีใครไม่รู้มาพูดจาหลอกว่าผมว่าผมเตี้ย mini อะไรประมาณนั้น -..- 
 
  "มีอะไรรึป่าวฮะ" ผมถามคนตรงหน้า
 
  "มีอะไรพอที่จะดับกระหายฉันได้บ้างไหม" ภาษาอะไรของเขาฟ่ะ  คงหมายถึงน้ำสินะ
 
  "ในห้องคุณไม่มีหรอฮะ" ผมถาม
 
  "ถ้ามีคงไม่มาขอเรอะ" ก็จริงของเขา แต่ห้องอื่นก็มี ทำไมต้องเป็นห้องผมมมมมมมม
 
  "ได้ฮะ กินเสร็จ ก็ออกไปเลยนะฮะ" ผมพูดพลางเดินไปหยิบน้ำเปล่าจากตู้เย็น
 
อ๊ากกกก
 
  "อะไรของคุณน่ะฮะ" อยู่ๆเขาคนนั้นก็มาโอบเอวผม
 
  "จุ๋ๆ ฉันไม่ได้อยากกินน้ำนี่ซะหน่อย..."
 
  "แล้วคุณอยากกินน้ำไรละฮะ" อยู่ๆเขาก็มาไซร์ที่ลำคอของผม เอ้ยยย >////< เป็นผู้ชายนะฮะ
 
  "ป...ปล่อยผมนะ" ผมดิ้น แล้วดิ้น ด้วยความที่ผมตัวเล็กกว่าเขามากเลยดิ้นไม่หลุดซะที จนผมหมดแรง
 
  "หมดแรงแล้วหรอที่รัก แผ่บ" เขาพูดจบ ก็มาเลียที่คอผม อ๊วกกกก อะไรกันเนียยยย
 
  "ค..ใคร เป็นที่รักของคุณกันฮะ ป..ปล่อยผมเถอะนะฮะ" ผมขอร้องเขาดีๆ
 
จุ๊ฟ เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอตาแก่จอมหื่นนี่กล้าดียังไงจุ๊ฟแก้มผมเนี่ยยยย
 
  "555 น่ารักจิงๆเลยนะ เด็กคนนี้ ฉันชื่อ โอวางาดะคุงนะ เรียกฉันสั้นว่าๆ งาดะคุง ก็ได้" 
 
  "ลูกครึ่งญีปุ่นเรอะหรอ" ผมพูดกับตัวเอง
 
  "ใช่" งาดะคุงพูด
 
  "เธอละ ไม่คิดจะแนะนำตัวบ้างหรือไง" งาดะถามทำให้ผมต้องชักงัก
 
  "ผ..ผมชื่อ คาวาอิเนะ ฮะ เรียกผมสั้นๆว่า คาวาคุงฮะ"
 
  "ชื่อสมกับน่าตาดีนี่ คาวาอิเนะ น่ะแปลว่า น่ารักจังซินะ" >///<
 
  "ช..ใช่ฮะ"
  
   จบไปกับหนึ่งตอน คอมเม้นเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน่อยน้าาาา ^-^