นี่แหละชีวิตของเขาและเธอ
-
เขียนโดย Hime_JP
วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.43 น.
3 chapter
1 วิจารณ์
5,381 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 15.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เดินเล่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ Miyu's talk
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้า จากนั้นก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อคิดว่าจัดเตรียมของและทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อบแล้วก็กำลังจะขนของไปที่บรเวณจุดนัดพบ แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้อง ฉันก็นึกได้ว่าลืมใ่นาฬิกาข้อมือและระหว่างที่ใส่มันอยู่นั้นฉันก็เหลือบไเห็นเวลาเข้า
"หวาา นี่มันเพิ่งตีห้าเองหรอ เช้าเกินไปแล้ว"
เวลาที่นัดคือแปดโมงเช้า กินข้าวตอนเจ็ดโมงก็ยังได้ ฉันเลยกะว่าจะไปเดินเล่นฆ่าเวลาซักหน่อย
ฉันเดินมาถึงหน้าประตูห้องพร้อมกับเปิดมันและก้าวขาออกไป แต่ทว่าด้วยความที่รีบร้อนเกินไปเลยไม่ทันระวัง ไปสดุดกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉันล้มลงไปกองกับพื้น แถมเข่าก็ถลอกอีกด้วย ฉันค่อยๆลึกขึ้นมาแล้วก็พบว่าสิ่งที่ฉันสะดุดก็คือ ร่างของทาคุมิที่ก่อนหน้านี้น่าจะกำลันั่งชันเข่าพิงประตูห้องฉันอยู่ ตอนนี้เขากำลังงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่นนอ แต่ทั้งๆที่คิดว่าน่าจะเพิ่งตื่นเขากลับใส่ชุดเตรียมกลับ
"โอ๊ย เจ็บๆๆ นี่เธอไม่เห็นหรอว่ามีคนอยู่น่ะ"
"อ่า.. ขอโทษด้วยละกัน แล้วนายมาทำไรตรงนี้เนี่ย"
"เลิกบ่นได้แล้ว คนอุตส่าห์นั่งเฝ้าหน้าห้องทั้งคืน"
"เอ๊ะ"
"ยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ เธอไม่ได้ล็อดประตูห้องไม่ใช่รึไง"
"เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันล็อคแล้วจริงๆนะ"
"ไม่ใช่ว่าละเมอคิดไปเองหรอกเรอะ"
"ล็อคแล้วจริงๆนะ จำได้เลยล่ะ ถามคนแต่งสิ" //-_-
"เฮ้อ จะบ้าตาย"
"จริงๆ........นะ เอ่อ คือว่า ฉันล็อคแล้วจริงๆ.. แต่ว่าตอนที่คุณครูเอายามาให้เสร็จ ฉันคง...ยังไม่ได้็อค...อ่ะนะ แหะๆ โทษที " ฉันพูดจบนานั่นก็ถอนหายใจพร้อมกับทำหน้าเอือม
"ว่าแต่เธอมาทำอะไรข้างนอกนี่หละ"
"อ้อ กะจะาเดินเล่นหน่อยน่ะ"
"ยังเข้ายู่เลยเนี่ยนะ"
"ไม่เช้าขนาดนั้นซะหน่อย ฉันเพิ่งจออกมาจากห้ององนะ ถ้าออกมาเถียงกับนายอย่างเดียวน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก"
"กลับห้องไปซ้าาาา~~~"
"ก็ได้ค่าาา" ฉันเดินเข้าห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์
ฉันอยู่ในห้องได้วักพักแลิว แต่กิจกรรมที่ทำก็มีแต่ นั่ง นอน แล้วก็เดินไปมา หรือไม่ก็กลิืงไปมาอยู่บนเตียง
ก๊อกๆๆ มีคนมาเราะประตูก็ต้องไปเปิดสินะ แต่พอเปิดออกไก็พบกับบุคคลที่คุณก็รู้ว่าใคร ทาคุมินั่นเอง
"นายมาอะไรอีกล่ะ"
"ก็บอกว่าอย่กไปเดินเล่นไม่ใช่หรอ ก็เลยมาชวนน่ะ"
".." ฉันไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าแล้วเดินตามเขาไป
♦
"เห็นว่าเค้าจะให้กลับวันนี้น่ะ"
"รู้แล้ว"
"..."
"..."
"นี่พูดอะไรหน่ิยสิ"
"จะให้ทำไรอีกล่ะ อยากมาก็พามาแล้วนะ"
"ถ้านายไม่เต็มใจมาก็ไม่ต้องมาหรอกน่าา"
"ไม่กลับหรอก"
"ง่ะะ"
"แต่ถ้าเธอจะกลับเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน"
"..."
"เงียบนี่เขเาใจไม่เนี่ย....เฮ้ ฮิเมกิ"
"เข้าใจแล้วน่า แล้วก็....จะเรียกมิยูก็ได้"
"หา???"
"ฉันบอกว่าเรียกมิยูก็ได้ ก็...ทีฉันยังเนียกนายว่าทาคุมิเลยนี่"
"ก็ได้....มิยู..."
--------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าจะมีอีกตัวละครเพิ่มมาจ้าาา~~~ อย่าพึ่งเบื่อเค้าน้าาาา~~
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้า จากนั้นก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อคิดว่าจัดเตรียมของและทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อบแล้วก็กำลังจะขนของไปที่บรเวณจุดนัดพบ แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้อง ฉันก็นึกได้ว่าลืมใ่นาฬิกาข้อมือและระหว่างที่ใส่มันอยู่นั้นฉันก็เหลือบไเห็นเวลาเข้า
"หวาา นี่มันเพิ่งตีห้าเองหรอ เช้าเกินไปแล้ว"
เวลาที่นัดคือแปดโมงเช้า กินข้าวตอนเจ็ดโมงก็ยังได้ ฉันเลยกะว่าจะไปเดินเล่นฆ่าเวลาซักหน่อย
ฉันเดินมาถึงหน้าประตูห้องพร้อมกับเปิดมันและก้าวขาออกไป แต่ทว่าด้วยความที่รีบร้อนเกินไปเลยไม่ทันระวัง ไปสดุดกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉันล้มลงไปกองกับพื้น แถมเข่าก็ถลอกอีกด้วย ฉันค่อยๆลึกขึ้นมาแล้วก็พบว่าสิ่งที่ฉันสะดุดก็คือ ร่างของทาคุมิที่ก่อนหน้านี้น่าจะกำลันั่งชันเข่าพิงประตูห้องฉันอยู่ ตอนนี้เขากำลังงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่นนอ แต่ทั้งๆที่คิดว่าน่าจะเพิ่งตื่นเขากลับใส่ชุดเตรียมกลับ
"โอ๊ย เจ็บๆๆ นี่เธอไม่เห็นหรอว่ามีคนอยู่น่ะ"
"อ่า.. ขอโทษด้วยละกัน แล้วนายมาทำไรตรงนี้เนี่ย"
"เลิกบ่นได้แล้ว คนอุตส่าห์นั่งเฝ้าหน้าห้องทั้งคืน"
"เอ๊ะ"
"ยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ เธอไม่ได้ล็อดประตูห้องไม่ใช่รึไง"
"เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันล็อคแล้วจริงๆนะ"
"ไม่ใช่ว่าละเมอคิดไปเองหรอกเรอะ"
"ล็อคแล้วจริงๆนะ จำได้เลยล่ะ ถามคนแต่งสิ" //-_-
"เฮ้อ จะบ้าตาย"
"จริงๆ........นะ เอ่อ คือว่า ฉันล็อคแล้วจริงๆ.. แต่ว่าตอนที่คุณครูเอายามาให้เสร็จ ฉันคง...ยังไม่ได้็อค...อ่ะนะ แหะๆ โทษที " ฉันพูดจบนานั่นก็ถอนหายใจพร้อมกับทำหน้าเอือม
"ว่าแต่เธอมาทำอะไรข้างนอกนี่หละ"
"อ้อ กะจะาเดินเล่นหน่อยน่ะ"
"ยังเข้ายู่เลยเนี่ยนะ"
"ไม่เช้าขนาดนั้นซะหน่อย ฉันเพิ่งจออกมาจากห้ององนะ ถ้าออกมาเถียงกับนายอย่างเดียวน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก"
"กลับห้องไปซ้าาาา~~~"
"ก็ได้ค่าาา" ฉันเดินเข้าห้องไปอย่างไม่สบอารมณ์
ฉันอยู่ในห้องได้วักพักแลิว แต่กิจกรรมที่ทำก็มีแต่ นั่ง นอน แล้วก็เดินไปมา หรือไม่ก็กลิืงไปมาอยู่บนเตียง
ก๊อกๆๆ มีคนมาเราะประตูก็ต้องไปเปิดสินะ แต่พอเปิดออกไก็พบกับบุคคลที่คุณก็รู้ว่าใคร ทาคุมินั่นเอง
"นายมาอะไรอีกล่ะ"
"ก็บอกว่าอย่กไปเดินเล่นไม่ใช่หรอ ก็เลยมาชวนน่ะ"
".." ฉันไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าแล้วเดินตามเขาไป
♦
"เห็นว่าเค้าจะให้กลับวันนี้น่ะ"
"รู้แล้ว"
"..."
"..."
"นี่พูดอะไรหน่ิยสิ"
"จะให้ทำไรอีกล่ะ อยากมาก็พามาแล้วนะ"
"ถ้านายไม่เต็มใจมาก็ไม่ต้องมาหรอกน่าา"
"ไม่กลับหรอก"
"ง่ะะ"
"แต่ถ้าเธอจะกลับเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน"
"..."
"เงียบนี่เขเาใจไม่เนี่ย....เฮ้ ฮิเมกิ"
"เข้าใจแล้วน่า แล้วก็....จะเรียกมิยูก็ได้"
"หา???"
"ฉันบอกว่าเรียกมิยูก็ได้ ก็...ทีฉันยังเนียกนายว่าทาคุมิเลยนี่"
"ก็ได้....มิยู..."
--------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าจะมีอีกตัวละครเพิ่มมาจ้าาา~~~ อย่าพึ่งเบื่อเค้าน้าาาา~~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ