[Yaoi] ~ หลงเข้าแล้ว !! ไอ้คุณชายตัวแสบ ~
เขียนโดย 
Eveeiei
วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.39 น.
แก้ไขเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 06.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) ทำไมต้องเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 6 ทำไมต้องเธอ
"มาร์ค งานโรงเรียนมึงจะแสดงไรวะ"
"กูว่าจะเล่นกีต้าร์แล้วร้องเพลงว่ะ"
"ได้ข่าวว่ามึงกำลังเฮิร์ทนี่หว่า"
"เออใช่ ช่วงนี้มึงดูเงียบๆนะ เฮ้ยเช่ มึงรู้เรื่องปะวะ"
ปอร์เช่เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังถามถึงเรื่องไอ้ตัวแสบ แล้วจึงหันกลับไปมองร่างบางที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าอยู่บนโต๊ะ
"ไปมึง แดกข้าวกัน กูหิ้วหิว"
กูจะมองหน้ามึงติดปะวะ เติร์ด
"มึง ตกลงจะไปแดกข้าวกับกูไหม"
"ห้ะๆ...อ่อ อืม ไปดิ"
ในโรงอาหารที่ทุกวันมาร์คนั้นแทบจะไม่อยากอยู่ในนี้นานๆเพราะรู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศในนั้น แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่ามันโล่งกว่าทุกวัน เขาแทบจะไม่อยากออกไปจากที่เพียงแค่ไม่อยากจะเจอ...มัน
"มึงจะไปซื้อไรก็ไปนะ"
จะกินไรดีวะ มองไปแม่งก็มีแต่ของเดิมๆที่เคยกินแล้ว งั้นกินนี่ก็ได้
รอยยิ้มแรกของวันนี้ เด็กชายขอมอบให้กับข้าวมันไก่ทอดของโปรดของเขา ที่หลายวันก่อนเขาบ่นว่าอยากกินนักอยากกินหนา
"ข้าวมันไก่ทอดจานนึงคับ"
"จ้า หายไปหลายวันเลย ป้าก็นึกว่าหนูจะเลิกชอบข้าวมันไก่ร้านป้าซะแล้ว"
"ฮ่าๆๆ ฝีมือป้าทำอร่อยขนาดนี้ ผมเลิกกินก็คงจะนอนไม่หลับแน่ๆเลยครับ"
"เดี๋ยววันนี้ป้าแถมไก่ให้เยอะๆเลยนะ กินเยอะๆจะได้อ้วนๆ....แล้วคนนั้นเอาไรจ๊ะ"เคาะย่อหน้า 15 วรรค
"เอ่อ..ข้าวมันไก่ทอดสองจานครับ"
เสียงคุ้นหูดี ทำให้เด็กชายหันไปมองด้านหลังของเขา ก็พบเด็กหนุ่มหน้าหวานๆกับสาวลูกครึ่งยืนอยู่ด้วยกัน เติร์ดมองเด็กชายที่หันมาตาไม่กระพริบ ทำให้เด็กชายรีบหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาและใบหน้าของเขาเริ่มแดงก่ำ
"มาร์ค มากับใครอะ คนเดียวหรอ"
"ก็อย่างที่เห็น"
เด็กชายรีบเดินกลับไปยังโต๊ะของตนเอง มาร์คถอนหายใจแผ่วๆ ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว เพราะแค่นี้ก็ปวดตาจนแทบจะลืมไม่ขึ้น
"มึงจะร้องเพลงไรวะ"
"กูก็ยังไม่รู้เหมือนกันวะ"
"งั้นมึงก็รีบๆรู้นะ เพราะพรุ่งนี้ก็ถึงงานกิจกรรมละ"
"เชี่ยละ ทำไมมึงเพิ่งมาบอกกูตอนนี้ !!!"
....................................................
"ขอเสียงปรบมือดังๆให้กับ มาร์ค ธนัท หน่อยค้าบ"
" แค่คำว่าเพื่อน สั่งให้ฉันอย่าหวั่นไหว
ที่มันยิ่งห้ามหยุดคิดไปไกล
ยิ่งห้ามหัวใจไม่ไหว
แค่คำว่าเพื่อน บอกให้ฉันว่าไม่ควร
ยิ่งตอกยิ่งย้ำคำว่ารัก อย่าคิดเข้ามารบกวน "
เติร์ดได้แต่นิ่ง ตาโตๆหันกลับมาจ้องคนที่เล่นกีต้าร์อยู่บนเวที หัวใจเต้นแรง มือข้างหนึ่งกำผ้าเช็ดหน้าผืนสีฟ้าแน่น ขณะเดียวกัน สมองของเขากำลังประมวลภาพเขากับมาร์คตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
" แต่สบตาทุกครั้งก็ใจสั่น
ก็กลัวจะเผลอพูดคำนั้นไป
ได้แต่สงสัยไปอย่างนั้น
ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เธอจะรักฉันบ้างไหม
ไม่สนิทใจ จะเป็นเพื่อนกัน
ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เฝ้าแต่คิดไปจริงจัง
อยากให้เธอฟังคำว่ารักเธอ
ถ้าเธอรู้แล้วไม่รักไม่เป็นเพื่อนกัน
ถ้าอย่างนั้นคงต้องเงียบไป
เก็บเอาไว้ในใจดีกว่าบอกไป
ได้แค่เพื่อนคนเดิมที่แอบรักเธอ
ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เธอจะรักฉันบ้างไหม
ไม่สนิทใจ จะเป็นเพื่อนกัน
ถ้าเธอรู้ว่าฉันรัก เฝ้าแต่คิดไปจริงจัง
อยากให้เธอฟังคำว่ารักเธอ
ถ้าเธอรู้แล้วไม่รักไม่เป็นเพื่อนกัน
ถ้าอย่างนั้นคงต้องเงียบไป
เก็บเอาไว้ในใจดีกว่าบอกไป
จะไม่พูดอะไรสักคำ ถ้าต้องเสียเธอ
ได้แค่เพื่อนคนเดิมที่แอบรักเธอ "
เสียงร้องท่อนสุดท้าย ก่อนที่เติร์ดจะก้มหน้าลง ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนกับตัวเบาหวิว เขายังไม่เข้าใจเพลงที่มาร์คเลือกร้อง แต่ที่แน่ๆ เขากำลังรู้สึกว่า ไอ้ตัวแสบสารภาพรักเขา
"มึงร้องให้กูหรอ"
เด็กชายที่แบกกีตาร์ตัวใหญ่กำลังจะขึ้นบันไดกลับไปที่ห้อง ชะงักฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่ดังมาจากด้านหลังของเขา
"ดานี่เขาถามหามึงอยู่อะ"
"มึงเลิกพูดถึงเขาซักทีดิวะ"
สิ้นน้ำเสียงลง มาร์ครีบก้าวขึ้นไปบนห้องที่ตนมาขออยู่ด้วยแบบไม่มีกำหนด แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดประตู มือใหญ่ๆก็คว้ามือของเขาลากไปที่ห้องของตนเอง
"มึงจะทำไรกะ...กู ปล่อยสิวะ ปล่อย"
แผ่นหลังมาร์คกระแทกกับประตูห้อง ขณะที่ด้านหน้าก็มีเติร์ดสบตาเขาอยู่
ดานี่ต้องบอกว่าสวย ขณะที่มาร์คต้องบอกว่า...น่ารักโครต
เด็กผู้ชายเดี๋ยวนี้เขาปากแดงกันขนาดนี้เลยเหรอวะ
"มึงมีไรกับกูปะวะ"
กึก
"ตอนแรกกูกะจะถามมึงว่ามึงร้องเพลงให้ใคร ตอนนี้กูไม่ถามมึงละ ไหนๆกูก็ลากมึงมาละ ช่วยไรอย่างดิ"
..................................................
"แค่เปลี่ยนก๊อกน้ำทำไมมันยากเย็นอย่างนี้วะ"
"เออหน่า อย่าบ่น ลองเปิดดูดิ้"
"เชี่ย...แค่กๆ...ปะ..ปิดน้ำดิวะ..แค่กๆ...ไอ้ห่าเติร์ดดดด" สายน้ำเย็นพุ่งใส่หน้าของไอ้ตัวแสบอย่างรวดเร็ว แล้วเหมือนว่าคนตกใจจะทำอะไรไม่ถูก ก็เลยปล่อยให้น้ำพุ่งใส่หน้าอยู่แบบนั้น
"เฮ้ยมึง กูขอโทษ ไหนมาดูดิ้" เติร์ดขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม มือก็ดันหน้าของไอ้ตัวแสบให้เงยขึ้น
ริมฝีปากที่เติร์ดได้สังเกตเมื่อครู่นั้นแดงยิ่งกว่าเดิม
"มึง กูแสบตา" เด็กชายขมวดคิ้ว หลับตาปี๋
ฟึ่บ
"!!!"
สัมผัสอุ่นๆที่กดแนบลงมา ทำให้คนทที่แสบตาเบิกตากว้าง แล้วก็เห็นคนที่กำลังจูบเขา
จูบทีกดแช่เอาไว้นิ่งๆ แทนที่มาร์คจะขัดขืนแต่กลับตัวแข็งทื่อ เติร์ดค่อยๆถอนจูบออก ดวงตาทั้งสองคู่สบกันนิ่ง ก่อนที่เติร์ดจะเอ่ยเบาๆว่า
"ขอโทษ กูแค่อยากรู้ว่าทำไมปากมึงแดง"
"กูกลับห้องก่อนนะ"
มาร์ครีบเดินออกจากห้องน้ำ หยิบกีต้าร์ที่วางอยู่บนเตียงใหญ่ แล้วออกจากห้องไป ปล่อยให้เติร์ดนั่งนิ่งอยู่ในนั้น
"ปากมึงก็นิ่มดีนี่หว่า" เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเอง แล้วจึงยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
--------------------------------------- ครบค่า ----------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
