Love The Blood รักนี้ด้วยเลือด (18+)

"มันเกิดอะไรขึ้นนักเรียน!" คุณครูเห็นหมีวิ่งเข้ามาในห้องทันที
"ทั้งสองคนเขาทะเลาะกันค่ะครู.." แนนนี่ตอบ
"ทะเลาะกันอีท่าไหนเนี่ย? เร็วเรียกรถพยาบาลเร็ว!"
'วืดดดด'
จากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...
เช้าวันต่อมา..
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวโล่งแจ้งและเงียบสงัด..
"ที่นี่ที่ไหนเนีย?" ฉันบ่นออกมา
"สยามพาราก้อนมั้ง! แหม่แกเป็นลมเกือบจะตายพอๆกับนังแซนแล้วนะ!" 
"อ้อหรอ?.." ฉันรู้สึกงุนงงแปลกๆ
"แกจะไม่ไปดูนังแซนหน่อยหรอ? แกทำมันเกือบตายเลยนะ" แซนพูด
"ฉันก็อยากไปอยู่หรอกแต่แกคิดดูนะมันปล่อยคลิปฉันออกไปขนาดนั้นฉันคงเสียหายไม่ต่างจากมันหรอก.."
"แต่มันเกือบตายเลยนะ.."
"แนน..นังแซนน่ะฉันยังเห็นความเป็นเพื่อนมันอยู่นะฉันรู้มาตลอดว่ามันหวังอะไรจากฉันแต่ฉันก็ยังที่จะคบมันจนในที่สุดฉันก็ตัดขาดความเป็นเพื่อนเพื่อให้มันสำนึกบ้างแต่แกดูมันสิว่ามันทำอะไรบ้าง?"
"อือ..ค่อยคุยแล้วกันฉันต้องไปเรียนต่อละ" 
พูดจบนังแนนก็เก็บข้าวเก็บของและก็ออกไปทันที
แล้วนังแซนจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย?
ฉันจะไปคิดถึงมันทำไมกัน?
"ตึกๆๆ"
ฉันออกมาจากห้องของฉันและตามหานังแซน
"งื้ออออตะเองอ่ะ!" เสียงแซนนี่
"ไม่เห็นเป็นไรเลยไม่มีใครรูว่าเราอยู่ในนี้สักกะหน่อย.." เอเสียงผู้ชายนี่คุ้นๆแหะ
ฉันตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปทันที
"แซนเป็นไงมั่งฉันขอโท...."
"......."
"......."
ในห้องเงียบสงัดในทันทีภาพตรงหน้าของฉันคือป๊อปกำลังกอดกับแซน..
"ปูเป้ฟังผะ..."
"เพี๊ยย!!" 
"ฟังนะ! อย่ามาแตะตัวฉันไอ้แมงดาส่วนเธอ! แซนฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับเธออีกไม่ว่าจะเรื่องใดถ้าเธออยากได้อะไรก็เอาไปตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วตั้งแต่ฉันตัดขาดความเป็นเพื่อนกับเธอแซน! เธอรู้มั้ย? ว่าฉันเป็นห่วงเธอขนาดไหน? ดูเธอทำสิ! ฉันเพียงแค่อยากให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด!"
"........" แซนมองฉันนิ่งๆและรู้สึกว่าเธอซึมนิดหน่อย
"เรื่องนี้ฉันจะไม่โทษใครผิดทั้งนั้นแต่ขอให้เรื่องมันจบ!และเราไม่รู้จักกัน? โอเค๊?"
พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องไป
ฉันต้องทำอะไรสักอย่างนึงแล้ว...
โปรดติดตามตอนต่อไป..