Love Hunter สยบร้าย ขยายรัก

บทนำ

            ณ คฤหาสน์อันสวยสดงดงาม ริมหาดทรายของเกาะแซนด์เดอร์ (หรือจะเรียกว่า เกาะแฟร์ไคลน์ก็ได้) เกาะที่มีไว้สำหรับตระกูลที่มีชื่อเสียงต่างๆมากมาย ได้เข้ามาอยู่อาศัยโดยมีตระกูลแฟร์ไคลน์ เป็นเจ้าของเกาะ และถึงแม้จะเป็นเพียงเกาะที่มีขนาดใหญ่ไม่มากนักแต่ก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน ไม่ว่าจะเป็นแหล่งชอปปิ้งใจกลางเมือง แหล่งอุตสาหกรรม สวนน้ำ สนามบิน รวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่ผู้คนมากมายอยากจะเข้ามาชม แต่ก็น่าเสียดายเพราะทุกสถานที่ในเกาะนี้มีไว้สำหรับตระกูลต่างๆ ที่อาศัยอยู่ในเกาะนี้เท่านั้น ซึ่งฉันก็ถือเป็นผู้โชคดีคนนึงที่ได้ท่องเที่ยวในเกาะอันสวยงามที่สุดของโลกแห่งนี้

            ฉันรู้ว่าทุกคนอยากรู้ชื่อของฉันใช่มั๊ยล่ะ หึๆๆ =W=! ตามจริงฉันไม่ใช่คนที่จะบอกชื่อให้ใครรู้ง่ายๆนักหรอกนะ แต่ก็ช่างเหอะในเมื่อฉันดันได้รับบทเป็นนางเอกของเรื่องนี้ซะได้ เฮ้อออ

            อิตอนแรกฉันก็อุตส่าห์ลุ้นนึกว่าจะได้เป็นนางร้ายซะอีก เพราะฉันไม่ชอบบทนางเอกเลยอ่ะ ทำเป็นพวกนางเอกเจ้าน้ำตายอมไปซะทุกเรื่อง เชอะ =^=! แต่เรื่องนี้อย่าหวังซะให้ยากว่านัง ริชท์ อย่างฉันจะยอม -^- ! โอ๊ะ หลุดปากบอกชื่อไปจนได้ ทีนี้ก็รู้แล้วล่ะสินะว่าฉันชื่อ ริชท์ งั้นบอกให้หมดเลยละกันว่า ฉันคือ คุณหนู ริชท์ ริชท์เน่ จากตระกูล อินทรอส ตระกูลผู้มั่งคั่งด้านอุตสาหกรรมการผลิตเสื้อผ้า เครื่องสำอาง และอีกหลายอย่าง ในชื่อแบรนด์อินทรอส ดังนั้นฉันก็เลยได้เป็นพรีเซนเตอร์ นางแบบประจำแบรนด์เสื้อผ้าของตรระกูลตัวเอง น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักฉัน หึๆๆ ไม่ต้องเล่าให้มากความนักก็พอจะรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันรวยแค่ไหน หึๆๆๆๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกๆๆๆ แค๊กๆ สำลัก =.,=*

            ตอนนี้ตระกูลอินทรอส ของฉันมีสมาชิกในครอบครัวไม่มากนักเนื่องจากเพิ่งเสีย คุณย่า และคุณพ่อไปเมื่อไม่นานมานี้ แต่โชคดีที่แม่ยังพอเป็นเสาหลักให้ฉันอยู่บ้าง และท่านก็เพิ่งแต่งงานใหม่ ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงมีพ่อเลี้ยง และพี่ชายเพิ่มเข้ามาอีก ตอนนี้ครอบครัวก็เลยกลับมามีกันสี่คนเหมือนเดิม เย้ๆๆๆ *0*v

            ที่ฉันไม่คัดค้านที่แม่แต่งงานใหม่เพราะฉันไม่ใช่พวกนางเอกที่แบบ แม่แต่งงานใหม่แล้วจะค้านหัวชนฝา สำหรับฉันแค่แม่มีความสุข ฉันก็มีความสุขไปด้วย แถมทั้งพ่อเลี้ยงและพี่ชายคนใหม่ของฉันก็ออกจะเป็นคนดี ใจดีมากเลย แถมหน้าตานี่ก็หล่ออย่าบอกใครเชียว -3-

            ก๊อกๆๆๆ

            “ริชท์ นี่พี่นะ ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”

            นั่นไง กำลังเอ่ยไม่ทันขาดคำ พี่ไวน์ พี่ชายคนใหม่ของฉันก็มาเคาะประตูห้องเรียกซะแล้ว มีเรอะที่ฉันจะไม่ให้เข้า คิกๆๆ >3<

            “ค่า พี่ไวน์ เข้ามาได้เลยค่ะ”

            ฉันส่งเสียงตอบแล้วกระโดดขึ้นไปนั่งขัดสมาธิบนเตียงเหมือนเดิม พร้อมส่งยิ้มหวานให้พี่ไวน์สุดหล่อ ฮิๆๆ *///*

            “เป็นสาวเป็นนาง ทำไมไม่รู้จักล็อคประตูห้องเลยล่ะเนี่ย ริชท์ =_=*”

            “ก็ในบ้านนี้มีกันแค่เรานี่คะ ริชท์ก็รู้ว่ายังไงๆพี่ไวน์ก็ไม่มีทางทำอะไรริชท์หรอก ถึงทำพี่ก็สู้ริชท์ไม่ได้ โย่วว -0-/”

            “มั่นใจซะเหลือเกินนะยัยตัวแสบ -0-!”

            “ก็นิดนึงล่ะค่ะ ฮิๆ ว่าแต่คุณพ่อกับคุณแม่ล่ะคะ”

            “ท่านบอกว่าจะกลับอาทิตย์หน้าน่ะ ตอนนี้กำลังเร่งผลิตเสื้อขนสัตว์อยู่น่ะ ตัวสินค้ามันหมดไวท่านเลยบอกให้พี่คอยดูแลริชท์ไปก่อน”

            “อ้ออออ งั้นริชท์ก็ต้องเชื่อฟังพี่ไปอีกหนึ่งอาทิตย์ใช่ไหมคะ   -__-*”

            แม่นะแม่ ไปค้างที่โรงงานไม่มีโทรมาบอกฉันซักคำ ชิชะ นี่ฉันกลายเป็นแมวหัวเน่าไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย -3-**

            “ก็…ทำนองนั้นล่ะนะ”

            “อย่าหวังซะให้ยากเลยค่ะพี่ไวน์ งั้นริชท์ไปขอตัวเที่ยวก่อนนะคะ \(^0^)/”

            “หยุดเลยๆๆ พี่ยังพูดไม่จบ อ่ะนี่ เอาไป”

            ฉันยังไม่ทันที่จะได้กระโดดลงจากเตียง พี่ไวน์ก็เอามือมาดันหน้าผากฉันไว้ให้กลับลงไปนั่งเหมือนเดิม แล้วยื่นซองสีน้ำตาลอันใหญ่ๆ มาให้ฉัน อะไรอ่ะ ทำไมดูเป็นทางการจัง เงินเหรอ ไม่น่าใช่ม๊างงง =0=??

            “ซองอะไรเหรอคะพี่ไวน์ -0-? ”

            “สัญญาการสืบทอดมรดกของตระกูลอินทรอสน่ะ”

            “=_____=” มันมาอีกแล้วววว รางสังหรฉันเริ่มพอรู้สึกว่าความเหนื่อยยากกำลังจะมาเยือนแฮะ ขอไม่อ่านได้ไหม แบบจะยกอะไรให้ก็รีบๆให้มาเถอะ ฉันไม่ถือสาหรอก T^T

            “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เอ้าๆ อย่าเบะปากๆ เดี๊ยวพี่อ่านให้ฟังก็ได้ ตั้งใจฟังล่ะ”

            “ค่ะ T_T”

            “ถึงหลานสุดที่รักของย่า ย่ารู้ว่าหนูเป็นคนเก่ง ถึงแม้จะดื้อไปบ้างก็เถอะแต่หนูเป็นหลานเพียงคนเดียวที่ย่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ดังนั้นย่าคิดแล้วว่า หลังจากที่ย่าสิ้นลมหายใจนี้ มรดกทั้งหมดย่าจะขอยกให้แก่ นางสาวริชท์เน่ อินทรอส คุณหนูประจำตระกูลอินทรอส หลานสุดที่รักของย่า แต่ก่อนที่มรดกจะเป็นของหลาน ก่อนอายุ 20 ปีบริบูรณ์ หลานต้องออกไปอยู่คอนโดที่ย่าซื้อไว้ให้…ออกไปอยู่คนโดเหรอทำไมอ่ะ T^T”

            “เอ่อพี่ไวน์คะ อ่านต่อๆ =_=:;” จากที่ฉันเบะปากจะร้องไห้ ตอนนี้กลายเป็นพี่ไวน์น้ำตาคลอ เอ่อ พี่เขาจะพาฉันเครียดไปด้วยนะเนี่ย =___=*

            “ฮึกๆ… และหลานต้องทำให้ตัวเองเป็นที่เชิดหน้าชูตาในสังคม ต้องทำให้ทุกตระกูลรู้จักหลาน และรู้จักแบรนด์อินทรอสของตระกูลเรา แต่หลานจะยังรับมรดกไม่ได้ถ้าหากยังไม่ได้แต่งงานกับลูกชายของตระกูลแฟร์ไคลน์ เด็กหนุ่มที่ย่าหมายตาไว้…เอ่อ… ริชท์”

            “อะไรคะพี่ไวน์ อ่านต่อสิคะ ในเมื่ออ่านมาแล้วรีบอ่านให้จบเร็วๆจะดีที่สุด T___T”

            “ซื๊ดดด…และ..และหลานจะต้องเริ่มเข้าไปอยู่ที่แฟร์ไคลน์คอนโดมิเนี่ยมในวันเกิดครบ 19 ปี ของหลาน แผนที่และตีย์การ์ดห้องของหลานได้แนบมาด้วยในซองแล้ว และ หากหลานทำไม่ได้ตามในข้อความนี้หลานจะหมดสิทธิ์ในมรดกทั้งสิ้นและมรดกจะตกเป็นของแม่ของหลานหรือลูกของย่า งงมั้ย รักหลาน ลงชื่อ ย่าโมนิค อินทรอส ถึงตระกูลอินทรอส เพื่อทราบโดยทั่วกัน…”

            “วันเกิดอายุ 19 ….ของริชท์…มันก็..”

            “พรุ่งนี้ใช่มั๊ย TT^TT”

            “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!! พรุ่งนี้นี่นา !!!!!!!!!!!!!!!TT[ ]TT*”

            “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!! ริชชชชชชชชท์ TT[     ]TT”

            หลังจากนั้นทั้งฉันทั้งพี่ไวน์ก็โอดครวนกันยันเย็น…ทำไมคุณย่าถึงทำกับฉันแบบนี้ T^T แค่ให้รับมรดกโดยต้องทำให้ฉันเป็นที่รู้จักในสังคมแค่นี้ฉันก็เซ็งจะแย่แล้ว นี่ยังต้องแต่งงานกับลูกของเจ้าของเกาะนี่อีก หน้าตาเป็นยังไงฉันก็ไม่เคยเห็น แถมฉันยังต้องไปจีบเขาเพื่อให้เขามาแต่งงานกับฉันอีก โอ๊ววว ฉันจะเป็นลม TT^TT

**เวลาล่วงเลยไป**

            วันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าฉันกับพี่ไวน์ต่างคนต่างซึม กินอะไรไม่ลงหลังจากที่ฉันโทรไปเล่าให้แม่ฟัง รู้มั๊ย ว่าแม่ฉันตอบมาว่ายังไง ‘ริชท์ลูก อย่าพลาดเชียวนะคุณชายสทอร์มนี่เด็ดเชียว จับเขาให้อยู่หมัดนะลูก’ เชื่อมั๊ย???!!!! ว่าคำพูดพวกนั้นมันออกมาจากปากแม่ฉ๊านนนนนนนนนน โฮฮฮฮฮฮ แม่ช่างทำกับหนูได้ลงคอ โอ๊ บร๊ะเจ้า \\(TT[]TT)//

            “ริชท์ อย่ามัวแต่เล่นคอมสิ มาช่วยพี่จัดของๆริชท์ลงกระเป๋าหน่อยมันเยอะนะเนี่ย =0=”

            “โถ่ พี่ไวน์คะ ขอริชท์หาข้อมูลของตระกูลแฟร์ไคลน์แปปนึงนะคะ เดียวริชไปช่วย”

            “นี่อย่าบอกนะว่าริชท์ไม่รู้จักตระกูลที่เป็นเจ้าของเกาะที่เราอยู่นี่น่ะ”

            “ห๊ะ =[]=!!” จ… เจ้าของเกาะนี้!!! บ้าไปแร้วววววว =[]=* (สงสัยมันจะลืมก็เพิ่งเล่าอยู่เมื่อตอนต้นบท =_=:;)

            “ก็คุณชายสทร์อม จากตระกูลแฟร์ไคลน์ เจ้าของเกาะแซนด์เดอร์ เป็นตระกูลที่ถือหุ้นใหญ่ในทุกๆบริษัท แม้กระทั่งโรงงานต่างๆของเกาะ แล้วก็รวมถึงโรงงานอินทรอสของเราด้วย”

            “โหววววววว แล้วเขาหล่อไหมคะพี่ไวน์ *0*”

            “ก็ ลองหาในเน็ตเอาสิ น่าจะมีนะ พี่เองก็ไม่รู้จะบอกยังไง”

            “โหววววววววววววววว นี่มันหล่อลากเลยนี่นาพี่ไวน์ หู๊วววววววๆ มาๆพี่ เดี๊ยวริชท์ช่วยเก็บของเข้ากระเป๋าเอง เอิ๊กๆๆ *W*”

            ทันทีที่ฉันค้นหารูปของคุณชายสทอร์มจากอินเทอร์เน็ต ก็ถึงกับต้องตาค้าง คนอะไรหล่อมว๊ากกกกก ดูแบดบอย ร้ายๆ สีผิวไม่ขาวมากแต่ก็ไม่คล้ำ ผมสีดำแซมสีแดงองุ่น นัยตาดีนิลน่าหลงไหล โอ๊ววว *[]*// แต่ถึงหน้าตาดียังไงถ้านิสัยแย่ มันก็แย่อ่ะนะ เอาน่ะ สู้เว่ย เพื่อมรดก และสทร์อมสุดหล่อ ฮึ๊ดด!