My love ก็นายไม่ใช่เหรอที่ขโมยหัวใจฉันไป!

ก่อนนอน

'หึ!ฝันดีล่ะกันยัยซุ่มซ่าม'โอ๊ยย! คำนี้มันยังก้องอยู่ในหัวฉันอยู่เลยเนี่ย!>//<

 "เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอก เซมี!"ฉันเคยเจอผู้ชายที่นิสัยไม่ดีมาเยอะและที่สำคัญไม่เคยมีจริงใจกับฉันซักคน ทำให้ฉันไม่เชื่อในความรักซักเท่าไรและมันคงไม่ผิดใช่ไหมถ้าฉันเชื่อในรักแรก แต่ไม่เชื่อในรักแท้!

 "เขาที่ว่านี่ใช่คนที่เดินมาส่งรึเปล่าจ๊ะ^^ เซมี"

 "ไม่ใช่สักหน่อย!"ฉันหันไปตอบพี่สาวคนสวย งั้นฉันขอแนะนำพี่สาวของฉันก่อนเลยนะ><เธอมีชื่อว่า ยองเซนา เราห่างกัน2ปี ตอนนี่เธอเรียนมหาลัยอยู่ที่เกาหลี แต่ช่วงนี้เธอหยุดเลยบินมาเยี่ยมฉันกับแม่ ส่วนคุณพ่อของฉันท่านอยู่ที่เกาหลี ท่านจะบินมาหาพวกเราในวันหลัง ความจริงตอนแรกพวกเรา4คนก็อยู่ที่เมืองไทยแหละ แต่พอฉันบินไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น พี่จะไปเรียนต่อที่เกาหลี คุณแม่ซึ้งเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นจึงบินมาอยู่กับฉัน ส่วนคุณพ่อที่เป็นคนเกาหลีก็ไปอยู่กับพี่ และนานๆที่พี่กับคุณพ่อก็จะบินมาหาฉันกับแม่ พี่เซนาเป็นคนที่สวยมาก(และร้ายมากด้วย)เธอมีกิริยาที่เหมือนกับเจ้าหญิง(ที่หยิ่งและเชิดตลอดเวลา)มีผมยาวสีน้ำตาลเข้มเป็นลอน มีดวงตาสวยดูมีเสน่ห์ ผิวขาวใสและก็มีริมฝีปากสีชมพูแต่ถ้าไปปาร์ตี้เมื่อไรสีชมพูหวานๆจะถูกเปลื่ยนให้เป็นสีแดงสดในทันที><ก็เธอน่ะ ออกจากสวยร้าย ไม่ใช่สวยใส!

 "หรอออ"พี่เซนาลากเสียงยาว

ฟุ่บ! ด้วยความอายฉันเลยปาหมอนใส่พี่สาวที่ทำหน้าคล้ายไม่เชื่อ(ไม่ใช่คล้ายล่ะ เธอไม่เชื่อเลยต่างหาก)

 "ว้ายยย!"

 "ออกไปเลยนะ! พี่บ้า><"

 "รักก็รักไปสิไม่ได้ว่าอะไรนิ แต่รักมากๆระวังจะเจ็บมากนะ!^^"เธอพูดเตือนฉัน

 "ก็บอกว่าไม่ได้รัก!"

ฟุ่บ!ฉันปาหมอนใส่เธออีกครั้ง ถ้าเธอยังไม่ไปฉันคงต้องใช่หมอนข้างแล้วล่ะ

 "ว้ายย! ไปก็ได้ ชิ!"

ปัง!

 "รักแท้มันไม่มีจริงหรอก เซมี!เลิกนึกถึงเขาได้แล้ววว!"ยูตะ!ฉันเกียจนายที่สุดดเลยย ถ้าฉันเป็นบ้านายต้องรับผิดชอบ!