My love ก็นายไม่ใช่เหรอที่ขโมยหัวใจฉันไป!

   3 ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันมาเที่ยวกับครอบครัว วันนี้เป็นวันชมดอกซากุระฉันกับพี่จึงมาชมกัน2คน แต่ตอนที่พี่ไปซื้อของ..

 "หลบไป!!"

 "กรี๊ดด!!!" อยู่ๆก็มีคนปั่นจักรยานมาชนฉัน ทำให้ฉันล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้น ส่วนคนที่ปั่นจักรยานมาชนฉัน เขาเป็นผู็ชายวัยประมาณฉัน มีผมสีดำตัดกับผิวสีขาวๆและ..

 "เอ้า! เธอจะนั่งอยู่ตรงนั่นทั้งวันเลยเหรอ ลุกสิ ยัยบ้า!"และถ้าเขาไม่ปากเสียฉันจะบอกว่าเขาเหมือนเทพบุตร- -*

   คุณเทพบุตรปากเสีย(ชื่ออะไรก็ไม่รู้อ่ะนะ)ก็ยืนมือมาตรงหน้าฉัน

 หมับ!

 "เธอนี่ตัวเบาชะมัด หัดกินข้าวเยอะๆบ้างนะ ถ้าไม่อยากปลิวไปตามลม^^"ปากเสีย! อีตาบ้านี่ปากเสียชะมัด จะช่วยก็ช่วยกันดีๆสิ จะว่าฉันไปด้วยทำไม ชิ!หุ่นอย่างฉันนะมีแต่คนอิจฉานะจะบอกให้ สงสัยตานี่จะมีแฟนหุ่นแบบอวบๆ

 "เรื่องของฉัน!"

 "กรี๊ดด!!"TTขาฉันมันดันพันกัน แถมยังไปสะดุดของที่ตกอยู่บนพื้นอีกต่างหาก

 หมับ! โชคดีตรงที่ตาบ้านี่คว้าเอวฉันไว้ทัน แต่..โชคร้ายตรงที่พอตานี่ดึงฉันขึ้นมา เขาคงจะดึงแรงมากทำให้จมูกของเราชนกันเบาๆ

 'ตึกตัก ตึกตัก'แล้วทำไมใจฉันต้องเต้นแรงด้วยเนื่ย!><

 "เอ่อ..ถ้าไม่เป็นไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะ"

   หลังจากที่ตานั่นปั่นจักรยานไป ฉันก็เหลือบไปเห็นสร้อยรูปไม้กางเขนตกอยู่

 "สงสัยเป็นของตานั่นแน่เลย แล้วฉันจะเอาไปคืนได้ที่ไหนเนื่ย! หางานให้จริงๆเลย"หลังจากคิดอยู่นาน ฉันก็ตัดสินใจเก็บสร้อยนั่นไว้ในกระเป๋า

 "ปะ! เซมีไปกันต่อเถอะ^^"

 "ค่ะ!"

   ไว้เราเจอกันอีกเมื่อไร ฉันจะคืนให้นาย(ฉันเชื่อว่าเราต้องได้เจอกันอีก)

                                 สวัสดีค่ะทุกคน^^นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเรายังไงก็ฝากอ่านด้วยนะค่ะ

                          สนุก ไม่สนุกก็บอกเราได้นะ ถ้าเราพิมผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะ^^