LOVE YOU! รักกว่านี้ มีอีกมั้ย?

Chapter 6 แผน (ชั่ว) ที่ทำให้เรารักกัน
 
[ Lee’s part ]
            “กูรักมึงนะ รักมาตลอด” ผมเอ่ยเสียงเบาราวกระซิบ กัสสะอื้นน้อยๆ ผมลูบหัวมันเบาๆ มือนึงก็กอดมัน โว้นน่ารัก! ถ้ากูรู้ว่าทำยังงี้แล้วได้ผลนะ ผมทำไปนานแล้ว ทำไมมึงบอกกูช้าจังวะ ไอ้เชี่ยเทมส์!
            ใช่แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ผมทำตามวิธีของไอ้เทมส์ตอนขอเป็นแฟนกะไอ้ไอซ์ = = ผมคิดเองไม่ได้หรอกนะ ไอ้วิธีนี้เนี่ย ถึงผมจะหล่อและอารมณ์ (โหด) ร้าย แต่เรื่องนี้ผมไม่ใช่คนต้นคิดนะขอบอก
 
            เมื่อวันพฤหัสบดีที่แล้ว
“เทมส์” ผมเอ่ยเรียกไอ้คนที่นั่งอ่านหนังสือเคมีอยู่กะเมียมันที่โต๊ะเรียนเสียงเรียบ
“ไร” คือ มึงจะตอบกูยาวกว่านี้หน่อยได้มั้ย อย่างน้อยๆก็มองกูบ้างเหอะ =_=
“มึงทำไงไอ้ไอซ์ถึงคบกะมึงวะ?” ผมถาม มันสองคนหันมามอง ไอ้ไอซ์ทำปากพะงาบๆเหงือนปลาใกล้ตาย
“มึงจะถามไปหาพ่องมึงไง? เชี่ยนี่” ไอ้ซ์โวยวาย หึหึ เขินอะไรของมึง
“มึงจะเสือกเรื่องของกูทำไม กูถามมัน ไม่ได้ถามมึง เสือก!” ผมเน้นคำหลังใส่หน้าไอ้ไอซ์ มันก็อ้าปากพะงาบๆ เถียงกลับมาจนได้
          “กูเสือกตรงไหน เรื่องที่มึงถามน่ะ กูก็มีเอี่ยวนะเฮ้ย” มันว่า กูว่ามึงคัดค้านขนาดนี้นี่ ไอ้เทมส์ต้องทำอะไรแหงแซะ
          “ช่างมึงดิ” ผมว่า มันหน้ามุ้ยแล้วหันไปพูดกะผัวมัน
          “มึงห้ามบอกมันนะ”
          “บอกมันเหอะน่า มันจะได้จำเอาไปจีบไอ้กัสไง” ไอ้นิกกี้พูด กูยังไม่ได้บอกเลยนะว่ากูจะจีบมัน มึงไปรู้มาจากไหน!
“มึงก็ลากมันขึ้นเตียงแล้วปล้ำแม่ง” ไอ้เทมส์พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไอ้ไอซ์นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆ ผมว่าไอ้ไอซ์คงโดนมาแล้วชัวร์ ไม่งั้นไม่ออกอาการขนาดนี้หรอก
          “อะไร มึงใช้วิธีนี้เอาไอ้ไอซ์ทำเมียเหรอวะ” ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นไอ้นนท์ที่แทรกขึ้นมา ไอซ์ได้ยินดังนั้นก็เลยกระโดดเข้าไปขย้ำคอมัน
          “อือ” เทมส์ตอบ ผมเลิกคิ้ว ตอนนี้ไอ้ซ์เปลี่ยนมาขย้ำคอไอ้เทมส์แทน แต่ก็อย่างว่าไอ้เทมส์มันตัวเท่าๆกะผม ถึงไอ้อซ์จะไม่ได้เตี้ย แต่ก็ไม่สูงเท่า ก็เลยถูกลากเข้าไปกอดแทนแบบไม่อายสายตาชาวบ้าน ไอ้เทมส์มันเป็นคนรักเมีย โดยเฉพาะไอ้ไอซ์มันไม่ทำอะไรหรอก แม้ว่าจะถูกโขกสับก็ตามที แตกต่างจากผมโดยสิ้นเชิง :)
          “กูก็อยากปล้ำ แต่แม่ง แต่ถ้ากูทำแล้วแม่งเกิดฆ่าตัวตายขึ้นมาทำไงวะ? ยิ่งไม่ปกติอยู่” ผมว่าพลางทำหน้าเบ๊ยักไหล่
          “กูว่าฆ่าชัวร์ เดี๋ยวกูไปซื้อใบบัวบกเอาไว้ก่อนดีกว่า” ไอ้นิกกี้แทรก ผมหันไปหรี่ตามองมัน เสือกไม่ดูเวล่ำเวลาเลยนะมึง แล้วยังเสือกมาแช่งให้กูอกหักอีก
          “มึงเคยตายมะ?” นิกกี้หัวเราะแหะๆๆแล้วหุบปากสนิท เออ ดี
          “ปล้ำไม่ได้ ก็ทำให้มันยอมมึงเองดิ” ไอ้เทมส์ว่า ก็มีเหตุผล แต่จะทำไงล่ะ แค่นี่ถูกผมบอกว่าชอบไปเมื่อวานก็ไม่มาโรงเรียนละ
          “เหอะ มึงดู เมื่อวานนี้กูแค่บอกว่าชอบกะหอมแก้มไปนิดเดียว แม่งเป็นไง มาโรงเรียนมั้ย หลบหน้ากูเฉย” ผมพูดเสียงหงุดหงิด
          “โหย ไอ้ตี่ ก็ดูมึงทำกะมันดิ แกล้งซะ เป็นกูนะ จะซื้อระเบิดไปบอมบ้านมึงตั้งแต่มอสี่ละ” ไอ้นนท์พูดขึ้นด้วยหน้ายิ้มๆ พวกมึงสองแฝดนี่ปากเคยอยู่สุขมั้ยวะ!?
          “มึงก็ลองมาบอมดิ กูจะเชือดแม่งทั้งเป็นเลย” ผมว่า ส่วนมันก็แค่หัวเราะแล้วตอบกลับ
          “ฮ่าๆๆๆๆ ถ้ามึงทำนะ กูจะบอกไอ้กัสว่ามึงไปทำอะไรไอ้อากิระจนมันลาออก” ผมถลึงตามองไอ้นนท์ มันหัวเราะชอบใจใหญ่ นี่ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนกูนะกูจะสับมึงให้เป็นชิ้นๆ ปิดปากหมาๆนั่นซะ!
          “มึงก็ทำให้มันไม่มีทางขัดขืนมึงดิ” แล้วไอ้เทมส์ก็พูดออกความเห็น ทั้งหมดหันไปมองมัน รวมทั้งไอ้ไอซ์ที่ทำปากยื่นๆงอนอยู่ก็ไม่เว้น
          “ยังไงวะ” แล้วก็เป็นไอ้นิกกี้ที่เอ่ยปากถาม
          “ไอ้กัสมันกลัวมึงนี่” เทมส์พูดเท่านี้ผมก็บรรลุทันที สมองอันชาญฉลาดแล่นฉิว ก่อนที่ผมจะยิ้มออกมาแล้วหัวเราะ จนไอ้พวกนี้ถามว่าเป็นบ้าอะไร
          “เดี๋ยววันนี้กูคงต้องไปเยี่ยมไอ้คนที่ไม่สบายซะหน่อยแล้ว ไอ้นิก มึงไปหาผ้าก็อชมาให้กูดิ๊” ผมพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
          “เอามาทำไมวะ แล้วไมมึงไม่ไปเอามาเองมิทราบ ไอ้คุณชาย” ไอ้นิกว่า
          “ก็กูเป็นคุณชายไง”
          “โหย ไอ้ห่ารากนี่” แล้วมันก็ลุกไปห้องพยาบาลหลังจากที่ตบข้าที่หัวผมอย่างแรง อย่าให้กูเอาคืนนะมึง
            “มึงจะทำอะไรน่ะ?” ไอ้นนท์ถาม
          “หึหึหึหึ กูแค่จะไปหาว่าที่เมียที่บ้านหน่อยนะ” ผมตอบ
          “ไปแล้วทำไง” ไอ้ไอซ์ถามอีก
          “ไม่ทำไงอ่ะ กูก็จะให้มันรับผิดชอบที่ทำกะกูเมื่อวาน”
          “ยังไงล่ะ?” ไอ้นนท์เซ้าซี้
          “วุ้ย กูก็จะบอกมันว่ากูเจ็บข้อมือไง แล้วก็ให้มันมาเป็นแฟนกู จากนั้นก็ หึหึหึ”
          “แล้วถ้าไม่สำเร็จล่ะ” แล้วไอ้เทมส์ที่เงียบมานานก็เอ่ยปากขึ้น
          “………..” เงียบสิครับ เออว่ะ ถ้าไม่ได้ผลนี่กูจะทำไงวะ?
          “กูมีแผนสำรอง” เทมส์ว่า ผมหูผึ่งจ้องมันเขม็ง
          “ว่ามาดิ เงียบไมวะ” ไอ้นนท์เร่ง
          “มึงก็ทำท่าว่าจะปล้ำ แล้วให้มันเลือกว่าจะยอมเป็นแฟนมึงดีๆหรือจะให้มึงปล้ำก่อน แต่ต้องทำตอนอยู่บนเตียงนะ จะได้เนียนๆ” เอ่อ เห็นมึงเงียบๆงี้นี่ก็หื่นเหมือนกันเนอะ พอๆกะกูเลย
          “แล้วถ้ามันไม่ยอม” ผมถาม
          “มึงก้ปล้ำ”
          “อ้าว บ้าดิ” ผมว่า
          “มึงก็ลากมันขึ้นเตียง แล้วถามว่ามันชอบมึงใช่มั้ย ถ้ามันไม่ตอบหรือหลบตา ก็ไม่เป็นปัญหา แต่ถ้ามันมองตามึงแล้วพูด มึงก็แห้ว” เทมส์กล่าวเสียงเรียบ ตายังจดจ่ออยู่กะหนังสือเคมี
          “อ้าว เชี่ยนี่ ถ้าเกิดมันเป้นอย่างหลังล่ะ” ผมถามพลางขมวดคิ้ว นี่ถ้อาเป็นงั้นกูจะต้องปล้ำมันอย่างเดียวใช่มั้ยเนี่ย
          “ไม่หรอก มันไม่สบตามึงหรอก” อื้อหือ มึงเอาอะไรมามั่นใจปานนั้น
          “มึงจะรู้ได้ไง มึงเป้นมันไง?”
          “ก็มันกลัวมึงจะตาย หน้าโหดยังกะยักษ์นิสัยยังกะหมาบ้า มึงก็แค่พูดเสียงดังๆใส่หน่อย ทำหน้าน่ากลัวๆ งัดเอาสันดานมึงขึ้นมาใช้ แค่นี้ก็ไม่มีปัญหา” เอ่อ มันก็อาจจะใช่อยู่หรอกนะ แต่เมื่อกี้นี้เหมือถูกหลอกด่าไงไม่รู้แฮะ =_=
          “โวะ หน้าอย่างไอ้ลีน่ะนะ ไม่ต้องทำหน้าน่ากลัวๆก็น่ากลัวพออยู่ละ ขึนทำอีก กูว่าไอ้กัสหัวใจวายตายก่อนที่มึงจะได้แอ้มแหงแซะ” ไอ้นิกกี้ที่เพิ่งกลับเข้ามาเอ่ย ปากพวกมึงพี่น้องนี่วอนตีนกันทั้งคู่เลยเว้ย พ่อแม่พวกมึงนี่เลี้ยงให้โตด้วยเพดดีกรีมารึไงวะ!?
          “กูก็ว่างั้นแหละ” ไอ้ไอซ์แทรก
          “อ้าวมึง ไม่อยากเป็นเมียไอ้เทมส์แล้วใช่มั้ย” ผมยิ้มให้มัน
          “ทำไม มึงจะเอาไอ้เทมส์ไปทำผัวไง?” ผมเอื้อมมือไปตบหัวไอ้ไอซ์หนึ่งฉาด ไอ้เชี่ยนี่
“กูคนละพันธุ์กะมึงโว้ย ไอ้เคะ!” ไอ้ไอซ์ทำปากพะงาบๆจะด่าต่อ แต่โดนไอ้เทมส์เอามืออุดปาก ดีแล้ว เสียงมันแว้ดๆแสบแก้วหูชะมัด มึงคงจะรู้สึกเหมือนกูสินะ
          “ไอ้เทมส์ มึงทนให้มันอยู่กะมึงได้ไงวะ ไม่รำคาญเสียงมันเหรอวะ ผู้ชายเชี่ยไรเสียงแหลมชิบ” ผมพูด ส่วนไอ้สองแฝดก็หัวเราะคิกคัก
          “ เอ้า เห็นเสียงแหลมๆยังงี้ใครจะรู้ ตอนครางอาจฟินกว่าเสียงไอ้กัสนะโว้ย” ไอ้นนท์กะไอ้นิกกี้ผสานเสียงกันหาเราะเมื่อไอ้แฝดพี่พูดจบ ไอ้ไอซ์ก็จะเข้าตะครุบพวกมันติดที่แขนไอ้เทมส์คล้องเอวมันอยู่
          “แล้วครางเสียงดีจริงป่ะ” ผมถามไอ้เทมส์ที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วพยักหน้า ไอ้ไอซ์ตอนนี้ปรี๊ดแตกหันไปโวยวายใส่ไอ้เทมส์ ทุบอกมันดังปักๆ ไอ้นี่ก็ตัวไม่ใช่จะเล็ก เห็นแล้วจุกแทนไอ้เทมส์เลยแฮะ
          “ไอ้เทมส์ ไอ้ทรยศ มึงพูดเรื่องอัปรีย์พวกนี้ออกมาได้ไง! กูอายนะเว้ย!”
 
            ตัดกลับมาที่ปัจจุบันเหมือนเดิม
            “กูรักมึงนะ” ผมบอกรักมันรอบที่ล้านแล้วสำหรับวันนี้
            “กูรู้แล้ว พูดอยู่นั่น หนวกหูชิบหาย” ไอ้กัสพูดเสียงอู้อี้แต่ผมก็ได้ยินชัดเจน จึงงับจมูกมันไปทีนึง
            “แล้วมึงรักกูมั้ย?” ผมถามขณะที่มือทั้งสองลูบไล้แผ่นหลังบางกับผมนุ่มๆนั่น
            “……………….” แต่มันเงียบ แหงะ ไรวะ
            “กัส มึงรักกูมั้ย?” ผมถามซ้ำ ได้ยินมันตอบอ้อมแอ้มด้วยน้ำเสียงอู้อี้ =_=
            “อืม” ผมเลิกคิ้ว
            “อะไรอืม อืมนี่คืออะไร อืมนี่คือรักหรือไม่รัก?” ผมถามเสียงสูง
            “อืมก็คืออืมไง” อ้าว ไอ้นี่ แล้วกูจะไปตรัสรู้กะมึงมั้ย?
            “แล้วสรุปรักหรือไม่รักล่ะ”
            “ก็บอกว่าอืมไง ถามเซ้าซี้อยู่ได้” ผมชักเริ่มหงุดหงิดละ แม่งอืมๆๆๆๆๆๆอยู่ได้ กูไม่ใช่พระพุทธเจ้านะ
            “อะไรของมึง ไอ้อืมๆๆๆ เนี่ย?”
            “มึงถามกูก็อุตส่าทำใจตอบ แล้วเสือกไม่รู้ควายหมาย” เอ่อ คือ กูผิด? =_= ก็แล้วไอ้คำว่าอืมของมึงนี่กูจะไปรู้เรอะว่าหมายความว่าไง กูไปถามคนทั้งโลกจะมีใครรู้กะมึงมั้ย?
“สรุป อืมของมึงนี่คือ รัก ใช่ป่ะ?” ผมถามอีกรอบ
“รำคาญว่ะ ตกลงจะคบไม่คบ?” ไอ้กัสทำหน้าเซ็ง ผมยิ้มน้อยๆแล้วตอบ
            “คบ” ว่าแล้วก็ก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากลงบนปากบาง ตวัดลิ้นหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่พยายามจะจูบตอบแต่ยังไร้เดียงสานัก เมื่อฟันมันมากระทบกับฟันของผม เราสองคนถอนจูบออก ไอ้กัสหน้าแดงแจ๋
            “จะไปไหนน่ะ!?” ผมตาโตถามเมื่อไอ้กัสอยู่ดีๆก็ลุกพรวดขึ้น มันหันมามองผม สูดน้ำมูกนิดๆแล้วเอ่ย
            “กูจะกลับบ้าน” ห๊า! อะไร กำลังเข้าได้เข้าเข็ม กลับกันดื้อๆงี้เลย?
            “กลับไม่ได้นะ! กูไม่ให้กลับ!” ไอ้กัสสะดุ้งเฮือกเมื่อผมเผลอตะคอกเสียงดัง ผมจึงลดเสียงลง
            “กูหมายถึง อย่าเพิ่งกลับได้มั้ย อยู่กะกูก่อน นะ?” ผมมองมันยิ้มๆแบบคาดหวัง มันเช็ดน้ำหูน้ำตาเสร็จแล้ว มันส่ายหน้าน้อย ผมหน้าตึงทันที อะไรวะ สรุปนี่คือกูก็ยังอดกินมึงใช่ป่ะ?
            “กู กูจะไปเอาจักรยาน” มันตอบ อะไร จักรยานที่กูพังยับคันนั้นน่ะนะ ส่งร้านของเก่าเหอะ
            “มึงไม่ต้องเลยนะ จักรยานมึงซ่อมยังไม่เสร็จซะหน่อย” ผมลุกขึ้นนั่ง ส่วนไอ้กัสยืนหันหลังอยู่ มันจะรู้มั้ยว่าชายเสื้อมันเลิกขึ้นจนเห็นขอบกางงเกงในสีขาวของมันแล้วน่ะ
            “มึงรู้ได้ไง?” มันถามแต่ก็ไม่ยอมหันหน้ามามองผม ผมยิ้มๆเมื่อสังเกตดูดีๆจะเห็นได้ว่าหูมันแดงแจ๋ หึหึหึ ไอ้กัสกำลังเขิน!
            “รู้ก็แล้วกันน่า”
            “อ๊า ปล่อยนะไอ้ตี่” มันร้องลั่นห้องเมื่อผมกระโจนเข้าไปกอดมันจากด้สนหลังแล้วดึงมันให้นั่งลงบนตักของผม ผมเอาคางเกยไหล่เล็กแล้วกระซิบเสียงแผ่วเบาแต่คงเซ็กซี่ไม่น้อยเพราะไอ้กัสมันตัวสั่นหน่อยๆ ก่อนที่ผมจจะงับติ่งหูมันเบาๆ
            “ฮื่อ” มันเอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย อั๊ย หน้าแดงแจ๋เลย น่ารักชะมัด!
            “อื้อ อืม อือ” เสียงครางเล็กๆของเจ้าของหัวใจผมเมื่อถูกผมจูบ หัวใจผมกระตุก ไอ้ลีน้อยก็ทำงานได้ขยันขันแข็งจริงจริ๊ง แค่นี้ก็ลุกขึ้นมาเคารพธงชาติซะแล้ว
            “อื้อ จับอะไรของมึงน่ะ?”
 
[ End Lee’s part ]
 
……………………………………………………………………………
 
To be continued