LOVE YOU! รักกว่านี้ มีอีกมั้ย?

Chapter 16 กระดูกขวางคอ =_=
 
[ Lee’s Part ]
 
            “กัส!!!!!!!!” ผมร้องเรียกร่างเล็กที่จู่ๆ ก็ลุกพรวดแล้ววิ่งออกไปเฉย ถามว่าตกใจมั้ย? โคตรเลยครับ!!!!!! อาไร้!!!! ที่วิ่งไปเมื่อกี้นี้ก็น้ำตาร่วงไม่รึไง๊!!! ซวยอีกแล้วกู ทำไมชอบทำอะไรสิ้นคิดนักวะ!!!!!!!?
            ผมลุกออกจากอ่างอาบน้ำหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบกายก่อนจะวิ่งตามไอ้เตี้ยขึ้นไปข้างบนห้องของมัน ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ล็อกห้องหนีกู!!!! ( เกือบได้นอนเป็นชีเปลือยอยู่หน้าห้องแล้วมั้ยล่ะ )
            “กัส! กูขอโทษ เปิดเหอะ!” ผมรัวเคาะประตูปึงปัง แต่ไอ้กัสก็ไม่เปิดให้ แถมยังเงียบไม่ส่งเสียงอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
            “กัส อย่าเงียบดิวะ!!” อ๊ากกกกกกก บ้าที่สุด แค่ใช้ปากให้กูแค่นี้เองนะ ขนาดกูทำให้กูยังไม่บ่นเล้ย!!!!!
            “โฮ กัสครับ ออกมาเห๊อ!! มึงจะอยู่ในนั้นอีกนานมั้ยครับ? ที่รัก!! โฮ ฮือ กัสจัง ออร์กัส!!!!!! ถ้ามึงไม่ออกมาภายในสามวินาทีนี้กูพังเข้าไปจริงนะเว้ย!!!!” ผมทั้งอ้อนวอนทั้งขู่แต่ไอ้เตี้ยนั่นก็ไม่ตอบผมมาสักคำ จนผมถอยหลังไปตั้งหลัก กำลังจะถีบประตู
            แอ๊ดดดดดด
            ประตูถูกแง้มออกพร้อมกับใบหน้าครึ่งซีกของไอ้ตัวน่ารัก ปากบางคาบแปรงสีฟันมือนึงก็ขยับแปรงถูไปถูมาอย่างอาฆาตแค้น =_=
            ผมมองมือเล็กที่กระดิกนิ้วเรียกยิกๆ ผมเดินเข้าไปหา แต่ร่างเล็กกลับชี้นิ้วตะโกนขึ้น ผมงี้ตกใจจนจะเป็นลม เกิดของขึ้นอะไรของมันวะ
            “มึงห้ามเข้าใกล้กูเกินสองเมตรนะ!!!! เอานี่มานี่!!!” พูดจบก็ดึงเอาผ้าเช็ดตัวออกจากเอวผมแล้วปิดประตูดังปัง!! ปล่อยให้ผมยิ้มค้างอยู่หน้าประตู -v- นะ นี่มัน….อะไรกัน?
            ผมก้มมองร่างกายส่วนล่างแล้วก็ต้องถอนหายใจเกาหัวแกรกๆ เดินกลับมาที่เตียงนอนลายสก็อตสีเขียว ลื้อเอาเสื้อผ้าในกระเป๋ามาใส่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน
            แอ๊ดดดดดดดด
            ประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กในสภาพผ้าขนหนูพันรอบเอว ไอ้กัสมองหน้าผมนิ่ง ก่อนจะเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอาชุดนอนสีน้ำเงินเข้มออกมาใส่ ไรว๊า กูก็นึกว่าจะใส่ลายน่ารักๆ สีชมพูกิบกิบไรเงี้ย!!
            ไอ้เตี้ยหยิบเอาที่นอนแบบพับได้ออกมาปูตรงพื้นข้างเตียงแล้วดึงเอาผ้าห่มออกมาโยนลงพื้นที่ปูแล้วเรียบร้อย
            “ไอ้เชี่ยลี” มันเรียกผมเสียงเรียบแต่หน้าบึ้งตึง แหม เรียกกูซะไพเราะเพราะพริ้งเชียวนะมึง!
            “หืม?”
            “ใครอนุญาตให้มึงขึ้นไปนอนบนเตียงกู นี่ที่ซุกหัวนอนของมึง” มันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ผ้าปูที่นอนอันนั้น อาไร๊!!!!!!! นี่กูไม่ได้นอนกับมึงหรอกเหรอ!!!!!? ไม่เอาน๊า!!!!!!!
            “เฮ้ย! ได้ไงกัส กูไม่นอนพื้นนะ!!!!” ผมโวยวาย ได้ที่ไหนกัน ให้ผมนอนพื้นเนี่ยนะ ไม่ยอมหรอก กูเป็นแขกนะเฟ้ย!!!
            “เตียงมันแคบ จะนอนไม่นอนเรื่องของมึง ถ้าไม่นอนก็กลับไป!” ผมหันไปมองนอกหน้าต่าง ฝนยังเทกระหน่ำลงมาไม่หยุด ตกยังกะพายุเข้า นี่คิดจะตกวันเดียวน้ำท่วมโลกไปเลยรึไงวะเนี่ย!? ไอ้เตี้ยกัส วันนี้มึงใจร้ายมาก!!!!! เห็นกูไม่โหดเข้าหน่อยทำเป็นได้ใจนะมึง!!!!!!!!!!!!!!!!! เดี๋ยวก็จับปล้ำแม่งหรอก!!!!
            “เออ นอนก็ได้ แม่ง ใจร้าย ไม่สงสารกูผู้น่ารักคนนี้เลยเหรอ?” ผมพูดไปเรื่อยเปื่อยรู้ว่าไอ้นี่มันคงไม่ฟังหรอก นี่กูเห็นมึงงอนอยู่หรอกนะ!!!!
            ผมย้ายก้นงามๆ ลงมานอนที่พื้น แม่งเอ๊ย ตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลก ร้อยวันพันปีไม่เคยได้นอนพื้น   มานอนบ้านแฟนวันเดียว แม่ง ประสบการณ์ใหม่สุดเลวร้าย!!!!!!!!
            แต่………
            ไม่เป็นไร……...^_^
            พอมึงหลับเมื่อไหร่ล่ะก็   หึหึหึหึ -_,+
            กูจะปีนขึ้นไปให้ความอบอุ่นมึงเอง ที่รัก!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ^O^
            ไอ้กัสเดินไปปิดไฟ แล้วล้มตัวลงนอน อะไร ห๊ะ!? นี่มันอะไรกัน? มันเพิ่งจะสามทุ่มเองไม่ใช่ นอนไวจังวะ!!? อะไรจะเข้าทางกูเร็วปานน้านนนน!!!!!!-_,-
            “กัส จะนอนแล้วเหรอ เพิ่งสามทุ่มเองนะ” ผมเอ่ยปากออกไป มองเตียงนอนที่ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนแล้วก็ต้องยิ้มจนหุบไม่อยู่ก่อนจะต้องเช็ดน้ำลายที่ไหลย้อยออกมา -_- ชักเริ่มจะจิตขึ้นทุกวันแล้วกู
            แต่ก็นะ -_- ปัญหาตอนนี้ของผมคือปวดหลัง ผมนอนกระสับกระส่ายพลิกไปพลิกมา สายฟ้าแลบแปล๊บลอดเข้ามาทางหน้าต่างให้ห้องสว่างจ้า ดูเหมือนไอ้ตัวเล็กก็ยังไม่หลับ อะไรวะนี่นอนมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ หลับยากหลับเย็นจังวะ!? กูปวดหลังอยากนอนกอดมึงเต็มทีแล้วนะ!!!
            “จิ๊ โอย” ผมจิ๊ปากขัดใจ ปวดหลังแท้ว๊า
            เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!
            เสียงฟ้าผ่าสะเทือนฟ้าดิน ดูเหมือนจะผ่าใกล้ๆ นี้ แสงสว่างวาบขึ้นภายในห้อง แม่งเอ๊ย จะผ่าลงมาก็ไม่บอกกูล่วงหน้าก่อนซักสามวิ กูจะได้เตรียมตัวทัน จู่ก็ผ่าลงมา กูตกใจเฟ้ย!!!!!!
            “เอ่อ ลี มะ มึงยังไม่หลับป่ะ?” เสียงหวานสั่นครือ ถามขึ้นมาเบาๆ หือ อะไรๆ กลัวฟ้าผ่าเหรอ? ชักเริ่มมีความเป็นกุลสตรีขึ้นมาแล้วนี่มึง ^_^
            “อื้อ มีไร”
            “เอ่อ คือ ขึ้นมานอนข้างกูก็ได้นะ ถึงเตียงจะแคบ ดะ เดี๋ยวกูขยับที่ให้ แต่ แต่ว่านะ แต่ว่าไม่ใช่ว่ากูกลัวฟ้าผ่านะ แค่ แบบว่า นอนพื้นมันเจ็บหลังใช่ม้า ใช่ๆๆ มึงเป็นลูกคุณหนูนี่คงไม่เคยนอนพื้นใช่มั้ยล่ะ มันเจ็บหลังออก เอ่อ…” ผมปิดปากขำพรืด โอย ทำไมแฟนกูน่ารักจังวะ
            “น่าๆ ไม่ต้องอายหรอก กูไม่บอกใครหรอกว่ามึงกลัวฟ้าผ่าน่ะ? ฮะๆๆ” ผทกลั้นหัวเราะแต่ก็ยังมีลอดออกมา ก่อนที่ผมจะต้องรู้สึกเจ็บหย้าอย่างแรง….
            ไอ้กัส!!!! กูอุตส่าห์ชมว่าน่ารักอยู่เมื่อกี้ แม่ง ขว้างหมอนลงมาได้นะมึง!!!!!!
            “กูบอกว่าไม่ได้กลัว ช่างแม่ง ไม่ต้องมาแล้ว กูไม่เขยิบให้แล้ว มึงนอนพื้นสุดที่รักมึงไปเหอะ!!!!!!” อาไร๊!!!! อะไรจะขี้นอยด์ปานนั้น กูพูดแค่เนี่ยะ
            “เฮ้ย นอนจ๊ะนอน ไม่กลัวก็ไม่กลัว เขยิบที่ให้เค้าหน่อยจิ” ผมลุกขึ้นทิ้งตัวลงบนเตียงข้างร่างเล็กที่ขยับไปชิดขอบเตียงอีกทางแล้วเอาหมอนข้างมากั้นกลางเตียง
            “มึงห้ามเลยเขตนี้นะ” พูดพลางตบหมอนข้างแปะๆ น่ารักซะจริ๊ง!!!
            “เอ้ย!!!! ไอ้ลี กูบอกอยู่แหม็บๆ ว่าห้ามเลยเขต ปล่อยกูนะ ไม่งั้นก็ลงไปนอนพื้นตามเดิมเลย!” ไอ้ตัวน่ารักว่าพลางก็ดิ้นด๊อกแด๊ก มือก็ตีแขนผมที่รวบเอามันมากอด ปากก็โวยวาย นะ นะ น่ารักที่ซู้ดดดดดดด!!!!!!
            สักวันผมคงจะตายเพราะแฟนน่ารักเกินไปแน่ๆ เลยคุณผู้โช้ม!!!!!!!
            เอ๊ะ รึผมจะเป็นโรคคลั่งแฟน!!!!?
            “อื้อๆ ไม่ปล่อยหรอก เตียงแคบๆ อย่างนี้ ขืนกูไม่กอดมึงไว้เดี๋ยวก็ถีบกูไม่ก็ตัวเองตกเตียงไปหรอก” ผมว่ายิ้มๆ อร๊ายยยย ตัวแฟนกูนุ้มนุ่ม!!!! เมื่อกี้มึงไปแช่น้ำนมมาเหรอเนี่ย!!!!!!   *O*
            “ลี!!!!”
            เปรี๊ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
            เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหว ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก อย่าว่าแต่ไอ้เตี้ยเล้ย!! ผมเองก็สะดุ้ง ไม่ใช่เพราะกลัวนะ แต่โคตรตกใจเลย เมื่อกี้ผ่าแรงมากอ่ะมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ขวัญกูกระเจิงใครจะรับผิดชอบ!!!!
           “อึก” ไอ้กัสหยุดเสียงโวยวายเลิกเอามือเล็กๆ แรงเท่ามดตีแขนผมทันที แต่มันแทบจะมุดเข้าไปอยู่ในหน้าอกผมอยู่รอมร่อ เออเฮอะ!! อาฮะ!! เกิดมาฟ้าฝนเป็นใจ ขอบคุณครับเสียงฟ้าร้องอันโหยหวน ผ่าแรงกว่านี้อีกสิ!! ผ่าแรงกว่านี้อี๊ก!!!!!!!!!!!!!!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ! มีความสุข!!!!!!
            เวลาผ่านไปแล้วเป็นชั่วโมงหลังจากเกิดเหตุระทึกขวัญ (ของไอ้กัส) แสนสุข (ของผม) ไอ้ตัวเล็กหลับไปแล้ว ผมนอนมองใบหน้านวลที่ปราศจากแว่นตา อา ช่างน่ารักนัก มันน่ารักจริงๆ นะ ไม่ได้โม้ไม่ได้ยอแฟนด้วย พอมันถอดแว่นออกแล้วนี่แม่ง แบบ อลังการล้านแปด ดีแล้วที่มันใส่แว่นปกปิดความงามที่ซ่อนอยู่ ไม่งั้นคงมีพวกมนุษย์ลิง (ผู้ชายทุกคนยกเว้นผม) แห่เข้ามาจีบมันเป็นกองทัพแน่
            แล้วส่วนหนึ่งที่ผมลวนลามเก็บเล็กเก็บน้อยจากมันตอนอาบน้ำวันนี้ก็มาจากที่เห็นมันตอนถอดแว่นเนี่ยแหละ (ส่วนหนึ่งจริงๆ นะ หนึ่งเปอเซนต์ ที่เหลืออีกเก้าสิบเก้าเปอเซนต์มาจากความหื่นส่วนตัวของผมเองล้วนๆ -.,-)
            “ โอย แม่ง มาปวดอะไรเอาตอนนี้วะ” ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะค่อยๆ ยกหัวเล็กออกจากแขนผมวางลงบนหมอนอย่างแผ่วเบาแล้วลุกขึ้นนั่งลงจากเตียงเดินไปเปิดไฟห้องน้ำ อ้าว ไม่ติด ไฟดับ!
ปวดฉี่อ่ะ -_- ทำไงดี ผมเดินกลับไปหยิบไอโฟนขึ้นส่องทางแทนไฟฟ้า แม่งเอ๊ย กูยิ่งๆ ปวดอยู่ ไฟเสือกมาดับอีกนะ!!
            ผมล้างมืออยู่ที่อ่าง ห้องน้ำห้องไอ้กัสนี่เล็กกว่าห้องน้ำข้างล่างแหะ ผมคิดไปเรื่อยก่อนจะเดินกลับมานอนก็ต้องตกใจจนเกือบช็อก     
            มีร่างร่างหนึ่งนอนอยู่บนเตียงกับไอ้กัสแทนตำแหน่งเดิมผมเป๊ะๆ ผมยืนิ่งกับที่ ที่บ้านหลังนี้มีไอ้กัสกับไอ้กันอยู่แค่สองคน พ่อแม่มันอยู่ต่างประเทศ แล้วพี่มันก็จะไม่กลับมานอนบ้านทั้งคืน พี่ยีนส์บอกผมมาแบบนั้น งั้นตอนนี้บ้านหลังนี้ก็ต้องมีไอ้กัสที่เป็นเจ้าของบ้าน กับผมที่เป็นแขกก็ต้องมีกันสองคนใช่มะ!? แล้วไอ้หอกนั่นมันเป็นใครกันฟระ!!!!?
            ผีหลอก!!!!! O_O ความคิดแรกวิ่งปราดเข้าสมอง ผมยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ เห็นอย่างนี้ผมก็กลัวผีนะเฮ้ย!!!!! แถมยังนอนติดกับไอ้กัสขนาดนั้น ไม่นะแฟนกู!!
เฮ้ย นะนะนั่น นั่นมึงทำอะไรแฟนกูวะไอ้ผีจิตเสื่อม!!!!! ผมสาวเท้าเข้าไปใกล้เตียงมากยิ่งขึ้นเมื่อไอ้ผีเวรนั่นมันดันกอดแฟนผม มึงกล้ามาก ถึงมึงจะเป็นผี แล้วกูก็กลัวมากด้วย แต่กูไม่ยอมให้มึงมาแต๊ะอั๋งแฟนกูได้หรอกเว้ย กูแตะไอ้คนเดียวเฟ้ย!!!!!!
            “เฮ้ย มึง!?” ผมผงะเล็กน้อยเมื่อเข้าไปใกล้เตียงแล้วมองเห็นว่าไอ้ผีหื่นตนนี้เป็นใคร มันหันสายตาเรียบนิ่งมามองผมเหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมอยู่ที่นี่ แล้วมันก็เลิกสนใจผมหันไปสนใจคนในอ้อมแขนมันมากกว่า
            “ไหนมึงจะไม่กลับมานอนบ้านไงวะ?” ผมถามเสียงเรียบ ข่มอารมณืไว้ในใจ อย่าแตะแฟนกูนะ ปล่อยนะ ห้ามกอดนะ!!!!!
            “บ้านกู จะกลับไม่กลับก็เรื่องของกู” =_= มึงนะมึง
            “งั้นมึงก็กลับไปนอนห้องมึงดิ จะมานอนนี่ทำไมไม่ทราบ”
            “เรื่องของกู” อร๊ายยยย ตั้นหน้ามันตอนนี้ไอ้กัสจะโกรธกูมั้ยวะ?
            “จิ๊ แล้วมึงจะให้กูนอนไหนฮ๊ะ!?” ผมกัดฟันถาม แม่งเอ๊ย กูไม่นอนพื้นนนะ
            “เรื่องของมึง” อ้าวเชี่ย นี่มึงจะกวนตีนกูใช่มั้ย!!!!!!
            “เฮ้ย ไอ้กัน กูก็เข้าใจหรอกนะว่ามึงหวงน้อง แต่มึงอย่ามาทำตัวไร้สาระตอนนี้ได้ป่ะ?” ผมถามเซ็งๆ มึงนะมึง
            “นั่นที่ของมึง” มันชี้ไปที่ผ้าปูที่นอนที่ปูไว้ไม่ได้เก็บ อะไรฟะ อย่ามาทำตัวไร้สาระแถวนี้นะเฮ้ย!!!!!
            “ไม่อ่ะ มึงกลับไปนอนห้องมึงดิ!” กูไม่ยอมๆ ไม่นะ ไม่ๆๆๆๆ
            “ถ้าไม่นอนก็กลับบ้านไป” -v- ดะ เดจาวู? เหมือนจะเพิ่งได้ยินประโยคคล้ายกันมานะ!! แต่ใครจะไปยอมล่ะเฟ้ย ฝนแม่งยังตกอยู่เลยนะ!! เออ นอนก็ได้วะ!!!! เชี่ยเอ๊ย!!!!!!
            สวรรค์ของกู!!!!!! พังทลายเพราะมึงคนเดียวเลยเชี่ยกัน!!!!!!!
            ผมทิ้งตัวลงนอนที่พื้นอีกครั้ง บ้าๆๆๆๆๆๆ ที่สุด มึงจะกลับมาทำหอกอะไรวะไอ้กัน ไหนพี่ยีนส์บอกว่าจะไม่กลับวะ !? เออเนอะ แล้วพี่กูไปตรัสรู้กับไอ้กันได้ไงว่ามันจะไม่กลับมานอนบ้านน่ะ?
           “ฮึก” ผมหันไปมองแผ่นหลังของไอ้กัน มันสั่นไหวน้อยๆ เหมือนคนร้องไห้ บ้าแล้ว มันจะร้องให้ทำไม คิดไปเองเหอะ
           “นี่ กูถามจริงนะ มึงกับพี่กูมีซัมธิงรองอะไรกันป่ะ?” ถามไปเรื่อยเปื่อยแต่ผมว่าก็มีส่วนที่น่าสงสัยอยู่นะ พี่ยีนส์น่ะ มีของทุกอย่างของไอ้กัสที่ผมอยากได้ อย่างรูปโป๊มันเนี่ย มีโอกาสที่ไอ้กันจะเป็นคนถ่าย แล้วพี่ยีนส์ก็เอามาจากมันอีกทีใช่มั้ยล่ะ? อย่างวันนี้ พี่ยีนส์รู้ได้ไงว่าไอ้กันมันไม่อยู่บ้าน ถ้าไม่ได้นัดกันเอาไว้
            “ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะกูเกลียดพวกมึงพี่น้องที่สุด อย่ามาถามหาความสัมพันธ์เกินเลยเรื่องของกูกับไอ้เชี่ยยีนส์ มึงเอง ถึงวันนี้กูจะปล่อยไปก่อน แต่อย่าหวังว่ากูจะยอมเรื่องที่พวกมึงคบกัน ถ้ามึงทำให้น้องกูร้องไห้ กูจะฆ่าพวกมึงพี่น้องไม่ให้เหลือเลย” มันตอบเสียงอาฆาตแค้นมาก แต่เสียงมันสั่นๆ นะ หรือร้องไห้จริงๆ โกรธที่ผมมานอนกับไอ้กัสจนร้องไห้? เด็กวะ!
            “แล้วถ้าเป็นไปได้ กูจะหาผัวใหม่ให้มันเองถ้ามันอยากจะเป็นเกย์จริงๆ” เฮ้ย มึงพูดงี้ออกมาได้ไงวะ กูนอนอยู่ตรงนี้นะ ปรี๊ดเลย!!!
            “มึงจะพูดเชี่ยอะไรกูไม่รู้หรอกนะ แต่อย่าละเมอเลย น้องมึงรักกู (มั้งนะ ยังไม่เคยได้ยินมันบอกสักที) ถ้ามันเลิกกับกู มึงไม่คิดว่ามันจะเสียใจเหรอ ( ไม่แน่ใจเลยวุ้ย) มึงคิดจะทำร้ายจิตใจน้องมึงเหรอ (จิตใจอันบอบบางของกูนี่แหละ) มึงรักมันจริงเหรอ?( ใช่ มึงรักกูรึเปล่ากัส?)” ผมถามออกไป ใจก็สั่นๆ ทั้งหมดที่ผมพูดไป เหมือนบอกตัวเองมากกว่า
            “หึ รักได้ก็เลิกรักได้” เชี่ย!!!! อย่ามาทำให้ความรักของกูมีรอยร้าวนะ!!!!!!
            “เหอะ! จะยอมเป็นพี่ใจร้ายทำลายความรักของน้องสุดที่รักจากกูที่มึงเกลียดงั้นเหรอ?”
            “ต่อให้กูต้องเป็นจอมมารกูก็ไม่ยอมให้พวกมึงคบกันหรอก กูยอมให้มันเกลียดกูดีกว่าให้มันเจ็บเพราะไปรักพวกมึง” ไอ้กันพูดเสียงเย็น ยังกะเคยโดนผู้ชายหักอกมาแล้วงั้นแหละ
            พวกมึง….
            งั้นเหรอ………..?
            “ช่างความคิดของมึง แต่กูจะบอกไว้เผื่อไม่รู้ ว่ากู! กับพี่กูไม่ได้เป็นคนคนเดียวกัน!”
 
[ End Lee's Part ]
 
…………………………………………………………………………
 
To be continued