LOVE YOU! รักกว่านี้ มีอีกมั้ย?

Chapter 11 พี่น้อง

[ Lee’s Part ]

            “ไม่ต้อง กูกลับเอง” ไอ้กัสปฏิเสธผมเสียงแข็งตอนที่ผมบอกว่าจะไปส่งบ้านหลังจากที่ไปเอาชุดนักเรียนที่ห้องเปลี่ยนเสื้อแล้ว คิดแล้วก็หงุดหงิดอ่ะ

            “หา? มึงคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงกลับเองได้งั้นเหรอ? มึงบ้าป่าวฮะ?” ผมพูดด้วยเสียงหงุดหงิด แม่งเอ๊ย ไอ้เชี่ยเจเจ ไอ้น้องชั่ว ไอ้เวรเอ๊ย! กูอยากฆ่ามึงจริงๆ เลย

            “ไม่ได้ ถ้าเกิดพี่กันเห็นมึงล่ะก็ ซวยบรรลัยเลยนะมึง” มันพูดหน้าตื่นๆ อะไร แค่ไอ้กัน กูไม่กลัวหรอกน่า

            “เกี่ยวอะไรกับไอ้กันไม่ทราบ?” ผมเริ่มจะหงิดหงิดอีกละ ทำไมมีแต่มารมาขวางวะ?

            “ก็มึงกับพี่กันไม่ถูกกันนี่ ตอนที่มึงไปบ้านกูตอนนั้นพี่กันยังไม่ทันตั้งตัว แต่ถ้าไปแล้วเจอกันมึงจะให้กูทำไงอ่ะ พี่กันบอกว่าถ้าเจอแฟนกูล่ะก็ จะกระทืบให้เละเลยนะ”

            “เรื่องของมันดิ มึงก็แค่นั่งดูเฉยๆ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลยนี่” ผมบอกมือก็ลากมันออกจากหน้าโรงเรียน

            “เอามือของมึงออกจากมือน้องกูเดี๋ยวนี้!” ผมกับไอ้กัสหันไปมองทางต้นเสียง เห็นผู้ชายตัวสูงผิวขาวสวมชุดนักศึกษามหา’ลัยยืนมองพวกเราอยู่ห่างจากประตูทางเข้าไปประมาณสิบเมตร

            “พี่กัน!” ไอ้กัสหน้าซีดเป็นไก่ต้ม คงได้ข่าวเรื่องไอ้กัสจากเพื่อนรุ่นน้องของมันสินะ

            “เฮ้ย พี่กัน หยุดนะ!” ผมที่มองหน้าไอ้กันมือก็ยังไม่ปล่อยมือไอ้กัสถูกหมัดขวาของไอ้กันเข้าที่มุมปากแบบไม่ทันตั้งตัว หึ กูไม่ได้เป็นคนเริ่มนะกัส!

            “กูบอกให้ปล่อยน้องกู” มันเอ่ยเสียงเรียบ แต่หน้าเหมือนจะโกรธถึงขีดสุด ผมแสยะยิ้มแล้วก็สวนหมัดขวาใส่มันเป็นกรแลกเปลี่ยน

            “กูไม่ปล่อย จะทำไม” ผมยิ้มกวนๆ ส่งให้มัน ไอ้กันก็พุ่งตัวเข้ามาจะต่อยผมอีก แต่ถูกไอ้กัสที่สะบัดมือออกจากมือผมจับแขนไว้เสียก่อน

            “อย่านะ พี่กัน กลับเถอะ” กัสพูดเสียงตื่นๆ แล้วลากแขนของไอ้กันออกห่างจากตัวของผม ไอ้กันมองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนผมแค่มันนิ่ง ก่อนที่มันจะหันไปลากน้องมันขึ้นมอไซด์แล้วซิ่งกับบ้านไป

            “แม่งเอ๊ย มีแต่มารรึไงวะ?” ผมสบถแล้วเดินไปที่จอดรถคนเดียว ลูกรัก โทษทีที่พ่อลืมทิ้งไว้เมื่อวานนะ

            ‘โดนทำอะไรรึเปล่า?’ ทันทีที่กลับถึงคอนโดผมก็กดโทรศัพท์ส่งข้อความหาไอ้กัสทันที แล้วไม่กี่นาทีต่อมาเสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น ผมเปิดดู

            ‘ไม่หรอก มึงเจ็บป่ะ?’ ผมอมยิ้มกับข้อความก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

            ‘ไม่เป็นไร แค่นี้จิ๊บๆ’

            ‘กูก็รู้นะว่าบ้านมึงรวย แต่ช่วยอย่าส่งข้อความมาจะได้มั้ย แม่งเปลือง จะแชทจะไลน์มาไม่ดีกว่าเรอะ!?’ ผมยิ้มหลังจากที่อ่านจบก่อนจะเปิดเฟสบุ๊คขึ้นมาแทน

            Rrrrrrrrr   Rrrrrrrrrrr

            แต่ไม่ทันที่จะได้พิมพ์อะไรลงไป เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมถอนหายใจเมื่อดูเบอร์ที่โทรเข้ามา ไอ้เจเจ ไอ้ขี้ฟ้อง!

            “ครับพ่อ” ผมกรอกสียงลงไปเสียงเรียบ หน้าของผมตอนนี้เซ็งสุดๆ อ่ะ

            ‘มาบ้านเดี๋ยวนี้’ ปลายสายพูด ผมถอนหายใจแล้วกดวางทันที เหอะ ไอ้เจเจ ถ้ากูได้เลิกกับไอ้กัสเพราะมึงนะ กูจะฆ่ามึง!!!!

            ‘รักนะ’ ผมพิมพ์ข้อความลงในแชทแล้วกดส่งไปให้ไอ้กัส ก่อนที่จะหยิบกุญแจรถเดินลงมาที่ลานจอดรถ ผมขึ้นคร่อมเจ้าลูกรักแล้วบึ่งออกจากคอนโดเต็มสปีด ต้องรีบกลับไปให้ถึงบ้นก่อนที่ไอ้เจเจมันจะใส่สีตีไข่ให้ไอ้กัสเสียหาย

            ยี่สิบนาทีต่อมา เท้าของผมก็หยุดยืนอยู่หน้าบ้านสไตล์โมเดิร์นหลังใหญ่นี่ ผมตีหน้านิ่งแล้วเดินเข้าบ้านไป

            “คุณหนูกลับมาแล้ว จะรับของว่างมั้ยคะ?” แม่บ้านคนหนึ่งถามผมด้วยความดีใจ แต่อารมณ์ผมตอนนี้ไม่สามารถพูดดีกับใครได้ทั้งนั้นแหละ

            “พ่ออยู่ไหน?” ผมถามเสียงหงุดหงิด

            “คุณท่านอยู่บนห้องทำงานค่ะ”

            “แม่อ่ะ?” ต้องถามหาตัวช่วยไว้ก่อนละนะ มันช่วยไม่ได้ใครใช้ให้พ่อกลับจากโรงพยาบาลเร็วกว่าทุกวัน

            “อยู่จีนค่ะ” ห๊า? แม่อยู่ประเทศจีน ไปตอนไหนเนี่ย ฮึ่ม แล้วใครจะหนุนผมล่ะ? =_=

            ผมเดินหน้ามุ่ยขึ้นไปชั้นสองเดินตรงไปที่ห้องทำงานของพ่อทันที ผมเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ได้เคาะประตู ซึ่งมันเป็นนิสัยส่วนตัวที่พ่อของผมเกลียดที่สุด แล้วผมเองก็ไม่ได้คิดจะแคร์มันเลยซักนิด

            ในห้องทำงานของพ่อตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ชั้นหนังสือมีหนังสือวางอยู่จนเกือบเต็ม พ่อของผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตรงหน้าผม ส่วนไอ้เจเจมันนั่งอยู่บนโซฟาสีเลือดนกที่อยู่ฝั่งขวามือ มันหันมามองผมแล้วส่งยิ้มให้

            “นี่มันอะไร?” พ่อผมถามเสียงโกรธๆ พลางเลื่อนไอโฟนสีขาวของไอ้เจเจมาวางตรงหน้า ผมเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมาดู ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอเห็นเท่านั้นแหละ ผมก็ต้องตกใจนิดหน่อย เพราะในไอโฟนเครื่องที่ผมถืออยู่มันมีรูปที่ถ่ายมาเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อตอนเย็นหลังจากที่เลิกสีแล้วนั่นเอง

            รูปที่ผมจูบกับไอ้กัส!

            เวรเอ๊ย! ผมตีหน้านิ่งแม้ในใจจะตกใจก็ตาม แต่ผมก็แค่เลื่อนหน้าจอผ่านๆ ในนี้มีรูปที่ผมจูบกับไอ้กัสเยอะพอสมควรแล้วก็มีรูปที่ผมกอดมันด้วย ไอ้ชั่วเจเจเอ๊ย!

            “มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?” พ่อผมถามเสียงเข้ม ผมมองหนน้าของพ่อหน้านิ่ง

“จะไปมีอะไรมาแก้ล่ะ ก็หลักฐานมัดตัวซะขนาดนั่นนี่” ไอ้เจเจพูดยิ้มๆ เหมือนสะใจมาก ดี สะใจใช่มั้ย ผมหันไปมองเจเจนิ่งๆ แล้วแสยะยิ้มให้มันนิดๆ เห็นมันตกใจนิดหน่อย ก็เดินไปที่ตู้ปลาของพ่อที่อยู่ด้ายซ้ายมือของผม แล้วหย่อนไอโฟนลูกรักของมันลงไปให้เป็นอาหารปลา

            “เฮีย นั่นของผมนะ!” ไอ้เจเจลุกขึ้นตวาดใส่ผม แต่ก็แค่นั้นแหละ ผมแค่ยิ้มนิดๆก่อนจะมองหน้ามันคืนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่รู้ว่าพ่อจะทำหน้ายังไงแต่ก็ช่างสิ

            “แค่นี้ ก็ไม่มีหลักฐานแล้ว” ผมว่าแล้วก้เดินออกจากห้องทำงานของพ่อ ได้ยินเสียงแว่วไล่หลังมา แต่ก็ช่างสิ คนที่จะมาขวางความรักของผมน่ะ จะฆ่าให้หมดเลย!

            “ทำหน้ายังกะเพิ่งไปฆ่าคนมาสักสามคนงั้นแหละ” ผมหันไปมองทางต้นเสียง เห็นผู้ชายร่างสูง เขาสูงกว่าผมประมาณหกเซ็นต์ สวมชุดกราวด์สีขาวสะอาดตา ปากก็ยกยิ้มให้ผมนิดๆเขายืนอยู่ที่หัวบันได เขาก็คือพี่ชายของผมเอง

            “ช่างผมเหอะน่า ไปดูหน้าน้องพี่นู่น ไอ้ชั่วนั่น คอยดูเถอะ สักวันผมจะแร่มันออกให้เหมือนเนื้อหมูเลย!” ผมเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน คอยดู มึ้ง!

            “เจเจไปทำอะไรให้อีกล่ะ?” พี่ชายของผมถามยิ้มๆ นี่สินะว่าที่คุณหมอน่ะ อะไรๆก็ยิ้มไว้ก่อน เชอะ!

            “มันแอบถ่ายรูปผมกับแฟนมาฟ้องพ่อ” ผมพูดแล้วเดินลงบันไดมาพร้อมพี่ชาย

            “หืม? แฟนเหรอ? แฟนแบบเป็นตัวเป็นตนน่ะนะ? ใช่คนนั้นป่ะ?” พี่ยีนส์ถามผมหน้าเจ้าเล่ห์ อะไรอีกล่ะเนี่ย?

            “ช่างผมเหอะ จะกลับแล้ว” ผมตัดบทแล้วเดินออกมาแต่ก็ถูกพี่ยีนส์คล้องคอไว้ก่อน

            “อย่าเพิ่งกลับดิ นานทีจะมาบ้าน กินข้าวด้วยกันก่อนดิ”

            “ไม่มีทาง ผมเหม็นขี้หน้าไอ้เจเจ นี่คือเหตุผลหลักที่ผมย้ายออกไปอยู่คอนโดพี่ก็รู้” ผมจับแขนพี่ออกจากคอแล้วเดินลงบันไดต่อ

            “น่าๆ อย่าเพิ่งไป มีอะไรจะบอก” พี่ยีนส์กระซิบที่ข้างหู ผมหรี่ตามองแล้วถาม

            “จริงนะ?” พี่พยักหน้าหงึกหงัก พี่ยีนส์กับผมเปลี่ยนเส้นทางกันอย่างกะทันหันทันที ผมถูกที่ยีนส์คล้องคอลากแขนไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่เดินกันอยู่นั้นก็สวนกับไอ้เจเจ ผมแลบลิ้นใส่มัน รู้สึกสะใจสุดยอด ส่วนมันน่ะกัปากกำมือแน่น สมน้ำหน้าเล่นกับใครไม่เล่น เสือกมาเล่นกับกู ฮ่าๆ

            “เฮียยีนส์อยู่ใกล้เฮียวายมากๆ ระวังจะติดเชื้อหรอก” ไอ้เจเจมันพูดกับพี่ยีนส์ มึงไม่รู้อะไร พี่ยีนส์น่ะ เป็นไบเว้ย โง่เอ็ย

            “น่าๆ อย่าทะเลาะกันสิ พี่น้องกันนี่” พี่ยีนส์พูดแบบเป็นกลาง

            “ไม่ได้อยากเป็นซะหน่อย” ผมกับไอ้เจเจพูดพร้อมกัน ผมลากคอพี่ยีนส์เข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว แม่งเอ๊ย ไอ้เจเจ!

            “ทะเลาะกันนี่สนุกนักหรือไงฮึ?” พี่ยีนส์ถามผมหน้าเซ็ง ก็มันช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้มันชอบแย่งของของคนอื่นล่ะ

            “ช่างผมเถอะ แล้วของที่ว่าอ่ะ” ผมตอบปัดแล้วขอของที่ว่าเยี่ยมยอดทอดกระเทียมของพี่เขา นี่ถ้าไม่ดีจริงนะ พ่อจะสับให้

            “เดี๋ยวดิ ได้กันยัง?” ผมมองพี่ยีนส์แบบเคืองๆ แล้วตอบเสียงแข็ง

            “ยัง” พี่ยีนส์ยิ้มแล้วหยิบหนังสือเล่มหนึ่งส่งมาให้

            “อะไรอ่ะ How to sex สำหรับ BL ฮึ? พี่ไปได้ของแบบนี้มาจากไหนเนี่ย?” ผมถามอย่างงงๆ อย่าถามว่าผมได้ความหื่นมาจากใครนะ

            “ความลับ แล้วก็นี่อุปกรณ์สำหรับความทำความสะอาด เจล ถุงยาง และ ของเล่น ^_^” ผมรับของที่พี่ยีนส์ส่งมาให้ทีละอย่างก่อนจะโยนไอ้สิ่งสุดท้ายเข้าแสกหน้าพี่ยีนส์

            “บ้าป่ะ ของเล่นแบบนี้เอามาทำไมไม่ทราบ ผมน่ะ ไม่ยอมให้ของปลอมพวกนี้เข้าไปอยู่ในตัวของไอ้กัสนอกจากของผมอันเดียวเท่านั้น รู้ไว้ด้วย” พี่ยีนส์ลูบหน้าตัวเองป้อยๆ หน็อย อย่ามาเอาของสกปรกพรรค์นี้มาให้ผมอีกนะ!

            “น่าๆ ก็เผื่อได้ใช้ไง”

            “ก็บอกว่าไม่เอาไงเล่า” ผมยัดของทุกอย่างใส่กระเป๋าเป้ของเจ้าของห้องที่ส่งมาให้ พี่ยีนส์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดต่อ

            “และสุดท้าย เอาป่ะ?” พี่ยีนส์ยื่นซองเล็กขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือให้ผม ผมมองงงๆ ก่อนจะเปิดดู ของที่อยู่ข้างในทำัเอาผมตาโตเท่าไข่ห่าน

            “พี่ไปเอามาจากไหนเนี่ย โห สุดยอด” ใช่ มันสุดยอดจริงๆ เพราะของที่อยู่ข้างในเป็นรูปของไอ้กัสตอนเด็กมาจนถึงปัจจุบันพร้อมกับรูปโป๊มันอีกประมาณสิบกว่าใบ เซียนมาก ขนาดผมยังไม่เคยเห็นมันถอดพร้อมกันทั้งตัวซักทีเลยนะ

            “ความลับ” ผมยิ้มกับของที่ได้มาใหม่ ถึงจะเป้นแค่ภาพถ่ายก็ช่าง แต่ถ้าจะบอกว่าผมเป็นออร์กัสลิซึ่มก็คงจะเป้นอย่างนั้น เอาเป็นว่าผมน่ะหลงมันหัวปักหัวปำเลยล่ะ ^_^

            “Thank you”

            “หึหึ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ คบกับกัสนี่กันไม่ว่าเหรอ?” พี่ยีนส์ถามยิ้มๆ ส่วนผมนี่หุบยิ้มทันทีเลย

            “พี่เห็นนี่ป่ะล่ะ?” ผมถามแล้วชี้ที่มุมปากหน้ามุ่ย

            “ฮ่าๆ โทษนะ”

            “ขอโทษทำไม คนที่มันต่อยผมน่ะไอ้กันโน่น ไม่ใช่พี่สักหน่อย” ผมยัดซองรูปใส่กระเป๋าแล้วยิ้มให้

            “ขอบคุณสำหรับรูปครับคุณพี่” ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป บึ่งรถกลับคอนโดทันที

โอ๊ย!!! มีความสุข!!!!!

[ End Lee’s Part ]

………………………………………………………………………………

To be continued