[Come with me?] ไปกับผมไหมล่ะ? [Thriller&Romance]

"หล่อนใส่หมวกใบใหญ่ ใส่ชุดเหมือนชนเผ่า เฝ้าสวนสาธารณะไว้ สวนสาธารณะที่ร้างมาหลายปี ใครก็ตามที่จะเขาไปบูรณาการ เป็นอันต้องเจอของดีทั้งนั้น"
 
"ให้ตายเถอะนายะ ฉันกลัวจริงๆ อยู่ใกล้บ้านฉันด้วย"
ฮิวริบ่น กลุ่มเกิร์ลกรุ๊ปของพวกเธอกำลังจับกลุ่มเล่าเรื่องปากต่อปากกันอยู่
"อย่าบ่นเลยน่าฮิวริ แค่เธอไม่เข้าไป..."
 
ผมเดินเข้าไปในห้อง หลังจากที่ยืนนอกห้องมานาน ให้ตายเถอทั้งห้องเงียบกริบหลังจากที่ผมเดินเข้ามา เรื่องเล่านั่นอีกแล้วหรอ ผมได้ยินเป็นร้อยรอบ และก็คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องแต่งเท่านั้น 
 
ผมเป็นรองประธานโรงเรียนมัธยม  ตำแหน่งนี้ผมก็ไม่ได้อยากได้มันมากนักหรอก แต่พวกเพื่อนๆของผมจับกลุ่มกันลงสมัครรับเลือกตั้งแบบเล่นทีเล่นจริง แล้วดันได้ซะงั้น ส่วนเหตุผลที่ได้นั้น มันช่างดูไร้สาระเหลือเกิน ผมนึกถึงคำพูดของเจ้าฮันจิ
“เพราะนายหล่อยังไงล่ะ คะแนนเสียงนั้นมีแต่สาวๆทั้งนั้นเลย”
อยากจะบ้า ให้ตายเถอะ แล้วผมต้องมารับหน้าที่จัดการเรื่องโรงเรียนเนี่ยนะ เหอะ ผมอยากจะเอาเวลาไปเข้าฟิตเนส อ่านหนังสือและฝึกซ้อมบอลมากกว่า
 
16.00 น.
อาจารย์เดินเข้ามาหลังเสียงออดนั่น อาจารย์ที่ใส่แว่นหนาเตอะ พุงโตเพราะคงกินแต่เบียร์ และไร้การออกกำลังกายนั่น ผมสาบานได้เลยว่าแก่ไปจะไปเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด
 
"นี่ ไคล์ ตอบหน่อยสิว่าประธานาธิบดีอัมบราฮัมตายยังไง" อาจารย์พุงโลถามผม ผมอีกแล้วหรอ 
"ถูกยิงที่หัวในโรงละครครับ"
"เยี่ยมมาก" จากนั้นก็มีเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิงตามมาเป็นแถบๆ
ผมไม่ได้จะบอกว่าผมหน้าตาดีอะไรหรอกนะ เพียงแต่รู้สึกว่าผมเป็นผมอย่างนี้ช่างใช้ชีวิตลำบากเหลือเกิน ในจะพวกผู้หญิงเจาะแจะน่ารำคาญ ชอบทำคุกกี้มาให้ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ขอ ชอบชวนไปเดท ดูหนัง ทานข้าว บลาๆ ทั้งๆที่แต่ละคนผมก็ปฏิเสธไปหลายครั้ง
ผมไม่ได้ชอบเพศเดียวกันหรอก เพียงแต่รู้สึกว่าความรักมันเป็นอะไรที่ผมยังไม่ควรจะมีตอนนี้ ..หรือผมไม่อยากมีก็ไม่รู้สิ ไร้สาระชะมัด
 
ครืดด....
เสียงเปิดประตูดังขึ้น อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาและคุยกับอาจารย์ที่สอนอยู่ซักพัก จากนั้นก็มีนักเรียนหญิงเดินเข้ามา
"อา.. วันนี้มีเพื่อนใหม่มา ริยอง แนะนำตัวสิ" อาจารย์ประจำชั้นพูด
"สวัสดีค่ะ ริยองนะคะ ขอโทษค่ะที่รบกวนเวลาเรียนเพื่อนๆ" สาวน้อยหน้าตาเป็นมิตรแนะนำตัวเอง 
"ไม่รบกวนเลยคร้าบบบ ฮิ้ววว มานั่งข้างเราสิ" ชังเจ ผมตั้งฉายามันว่าไอ้วายร้าย เพราะเจ้านี้มันเสือผู้หญิงชัดๆ
"ครูว่าเธอไปนั่งตรงนั้นดีกว่านะ เอาล่ะ ไปเรียนได้ ตั้งใจเรียนนะทุกคนน.. ขอตัวนะคะอาจารย์พัค"
หืม.. นั่งตรงนั้น ตรงนั้นไหน มืออาจารย์ชี้มาทางเรา รึว่า..
 
ริยองวางกระเป๋าแล้วนั่งข้างๆผม
"สวัสดี ^^ ฉันริยองนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ผมไม่พูดอะไร แปลกๆเล็กน้อยที่มีคนมานั่งข้างด้วย เพราะปกติผมนั่งคนเดียวมาเกือบครึ่งเทอมแล้วสิ แต่ผมไม่ได้รังเกียจเธอหรอก 
ผมสังเกตเธอสักพัก เธอเป็นคนหน้าตาน่ารักเลยทีเดียว ผมดำออกน้ำตาลนิดๆ มิน่าไอ้ชังเจถึงแซวตาโตขนาดนั้น 
 
กริ๊งงงง กริ๊งงง ...
หมดเวลาของคาบ ดีชะมัดเพราะท้องผมร้องเสียงดังโครมครามแล้ว จะได้ออกไปหาอะไรเข้าท้องเสียหน่อย
 
"นี่ไคล์...." 
ผมหันไปตามต้นเสียง นายะนั่นเอง เธอหน้าแดงเชียว
"อืม ว่าไง"
"เลิกเรียนแล้วนายจะไปไหนต่อเหรอ พอดีฉันมีบัตรส่วนลดร้านไก่ทอด...."
"ฉันชอบกินคนเดียว ขอตัวนะ"
ผมเห็นได้ว่าเธอดูเศร้าสร้อย ผิดหวัง แต่ผมไม่ได้อยากไปกับเธอ แล้วนี่เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ผมปฏิเสธเธอ และเห็นเธอมีสีหน้าแบบนั้น.. แต่ผมไม่ได้ชอบเธอนี่
 
ผมเดินไปสนามบอลหลังโรงเรียน วันนี้คนเตะบอลบางตา ผมอยากจะลงไปเตะเหมือนกันแต่ทว่าไม่มีแรงขนาดนั้น ผมต้องหาไรกินก่อน 
ผมหยิบถุงซูชิกับขนมปังอบเนยที่ซื้อไว้ตอนเที่ยงออกจากกระเป๋า นั่งกินและดูเพื่อนๆเตะบอลกันอย่างสนุกสนาน ถัดจากสนามบอลเป็นอาคาร9 อาคารที่เก่าแก่ที่สุด ข้างบนนั้นเป็นสระน้ำ ซึ่งนานๆทีจะเปิดให้นักเรียนได้ไปว่ายกันๆ ผมมองขึ้นไปบนอาคาร เห็นเด็กนักเรียนคนนึงบนนั้น
สงสัยโดนทำโทษให้ล้างสระสินะ.. ผมคิด และก้มลงไปหยิบซูชิ ประจวบกับที่เจ้าฮันจิทำประตูได้พอดี
 
เสียงเฮดังขึ้นรอบๆ หลายคนดีใจที่ฮันจิทำประตูได้ ผมเคี้ยวซูชิไปสายตาไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง..
 
เด็กคนนั้นบนอาคาร9กำลังยืนอยู่ขอบตึก!
ผมเบิกตากว้าง ทุกอย่างผ่านไปเร็วมาก เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น
 
ร่างของเด็กคนนั้นกำลังดิ่งสู่พื้น...
 
 
ปล.รบกวนผู้อ่านที่ชอบหรือจะติดตาม เม้นบอกหน่อยน้า จะได้หาเวลามาอัพให้อ่านเร็วๆเนอะ ^^