รักร้ายของนายเย็นชา

-

เขียนโดย yoshimiw

วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.12 น.

  2 chapter
  1 วิจารณ์
  4,591 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2557 10.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) แรกพบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
   "ถึงสักที เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย นี่สิน่ะโรงเรียนใหม่ของฉัน"วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันจะได้เข้า
โรงเรียนซึ่งฉันเป็นนักเรียนทุน ที่จริงฉันก็ไม่อยากมาน่ะ แต่คุณครูแนะนำให้ฉันเข้าโรงเรียนนี้เพราะว่า โรงเรียนนี้มีชื่อเสียง มีสาขากว่าทั่วโลกซึ่งในนั้นก็มีที่ญี่ปุ่นอยู่ด้วย และพ่อแม่ฉันก็เห็นดีเห็นงามกับเค้าด้วย ฉันเลยต้องมาพึ่งตัวอยู่คนเดียว เพราะบ้านฉันอยู่ห่างจากตัวเมืองไกลพอสมควร
 
ร่ายสะยาวเลย แนะนำตัวก่อนดีกว่า ฉันชื่อ นานามิ ยูกิ ใครๆเขาก็ว่าฉันอยู่สวยทั้งนั้น อิอิ(ชมตัวเอง) ฉันเป็นเด็กทุน ตอนนี้อยู่ม.5 มาม๊ะ มาเข้าเรื่องดีกว่า นี้ฉันจะต้องทำยังไงดีอ่ะ เวลานี้ เอ่อใช้ ต้องหาห้องพักครู แล้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย ถามเด็กแถวนี้ดีกว่า นั่นไง
 
"ขอโทษน่ะค่ะ ไม่ทราบวะ...ว่า.."เห้ย ทำไมพูดไม่ออกฟะ หรือว่าเขาจะหล่อเกิน
 
ตึก ตัก ตึก ตัก ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆแบบนี้ ด้วยไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
"มีอะไร ก็รีบพูดมา ฉันมีเวลาจำกัด"ไหง เป็นแบบนี้ไปได้ ก็ได้อุสาต์จะพูดดีสักหน่อย
 
"ห้องพักครูอยู่ไหน เร็วๆ เวลาฉันก็มีจำกัด" หึหึ เจอฉันหน่อยเป็นไง ฉันน่ะไม่ยอมใครอยู่แล้ว
 
"หึ ถ้ารีบมากก็ไปหาเอาเองดิ คนอวดเก่ง"โห่ ไปเสียแล้วอ่ะ ฮื่อ ฮื่อ ทำไงดีไปไม่ถูกแล้ว
 
"ก็ได้ ฉันจะไปหาเอง"ฉันพูดเสียงไม่ดังเท่าไหร่ ฉันน่ะเป็นคนขี้แย ถ้าใครตะคอกหรือว่าทำให้ท้อ ฉันก็จะร้องไห้ ฮื่อ ฮื่อ   ฉันเดินไปเรื่อย ไปถามใครเค้าก็ไม่ตอบ ฉันออกตั้งสวยแต่คนๆที่มองมาเหมือนเป็นตัวประหลาดอะไรอย่างนั้นแหละ ฮื่อ ทำไงดี ฮื่อ ฉันร้องไห้อีกแล้ว
"เฮ้ เธอน่ะ มาทำอะไรอยู่แถวนี้"ใครน่ะ อยู่น่ารักมากเลย เย้ฉันมีคนคุยด้วยแล้ว
 
"ฉันจะไปห้องพักครูน่ะ"ฉันพูด
"เป็นเด็กใหม่เหรอ"เฮ้ย เค้าถามฉันด้วยอ่ะ ดีใจจังฉันจะมีเพื่อนแล้ว
"อืม"แล้วฉันก็ตอบกลับไป
"ไป เดี๋ยวฉันพาไป"
ฉันกับเธอเดินมาด้วยกัน จนถึงห้องพักครูตลอดเวลาที่เดินมา เราไม่ได้คุยกันเลย ชื่อก็ยังไม่รู้จักด้วซ้ำ ฉันน่ะเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งหรอกน่ะ..........มั้ง
 
"ขอบคุณน่ะ แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ"ฉันถามไป
"ฉันชื่อ ฮายามะ เรนะ เรียกว่าเรนะก็ได้ หวังว่าจะได้เจอกันอีกน่ะ"เรนะ(เปลี่ยนสรรพนามเร็วจัง)พูดจบก็เดินจากไปเลย 
 
หลังจากพูดรู้แล้วว่าฉันต้องอยู่ห้องไหน ครูเขาก็บอกว่าให้นั่งรอตรงนี่ใต้ม้าหินอ่อนก่อน เดี๋ยวจะมีเพื่อนมาแนะนำโรงเรียนให้    แต่นี้ก็เลยมาประมาณ10นาทีแล้วยังไม่มาอีก ฮื่อ จะร้องไห้อีกแล้วน่ะ  

 
เพิ่งเคยแต่งเรื่องแรกค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา