แผนปรับเปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูตัวแสบ

                    ~~ กริ้งงงงงงงง  กริ้งงงงงงงง ~~

  ออด รร. ดังแล้วววว ถึงเวลากลับบ้านแล้วว นิ่คือเสียงสวรรค์ของฉันเลยนะเนี้ย

หลังจากที่เข้าแถวก่อนกลับบ้านเสร็จแล้วฉันก็เดินกลับบ้านกับยัยมีนี่ บ้านฉันกับบ้านมัน

อยู่ทางเดียวกันแต่บ้านมันถึงก่อนแล้วถัดมาอีก3ซอยก็บ้านฉัน แต่มันก็จะเดินมาส่งฉันและ

อยู่คุยทุกวันพอเริ่มค่ำพี่ชายมันก็จะมารับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโต แต่วันนี้ก้ค่ำตั้งแต่

ยังไม่ทันได้เข้าบ้านละสงสัยจะอยู่คุยได้ไม่นานหรอก และตอนนี้ฉันกับยัยมีนี่ก็ถึงหน้าบ้านฉันแล้ว

     "ทำไมบ้านแกมืดจังวะ" ยัยมีนี่เอ่ยปากถามฉัน แล้วฉันจะรู้มั้ยเนี้ย ก้เดินมาพร้อมกันเนี้ย

     "ฉันจะรู้มั้ยล้ะค้ะ ถามมาได้"

     "หรือจะมีอะไรเกิดขึ้น ฉันว่าเราเข้าไปดูกันดีกว่า"เอออันนี้เห็นด้วยอย่างแรงเลย

ฉันกับยัยมีนี่รีบเดินเข้ามาในบ้านทันทีเลย

            เงียบสงัด ~

เฮ้ย นี่บ้านหรือป่าช้าห่าผีเนี้ย -_-' อะไรจะเงียบและวังเวงแบบนี้เดินๆไปจะมีอะไรโผล่

มาจับแขนจับขาหรือวิ่งถือขวานไลล่ามั้ยเนี้ย หึ่ยย เสียวสันหลังวูบเลย 

ยัยมีนี่ก็คงกลัวเหมือนกันมั้งรีบมาขว้าแขนฉันไปเกาะทันทีเลย ยังกะแขนฉันเป็นสมบัติ

อันล้ำค่าที่หล่อนตามหามาแสนนานอย่างงั้นแหละ

     "แก..." ยัยมีนี่เรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

     "อืออ อะไร"

     "วังเวงว้ะ เหมือนเดินอยู่ในป่าช้าเลย ฉันเริ่มกลัวนิดๆละนะ" พึ่งจะเริ่มกลัวนิดๆหรอ

ฉันนิเยี่ยวแทบราดแล้วคร่าาาาา แต่จะทำไงได้ในเมื่อเพื่อนกลัวฉันก็ต้องเข้มแข็งต้องไม่กลัว

อีกอย่าง นี้มันบ้านฉันนร้าา มันมาบ่อยยังกะบ้านตัวเอง ยังจะกลัวไปทำไมเนี้ย

    "นิบ้านฉันนะไม่มีอะไรหรอกหน่า" 

ฉันเริ่มตั้งสติได้แล้วรีบพายัยมีนี่เดินไปหาสวิตไฟ อ๊ะ!นั่นไงเจอแล้ว

 แก๊ก!! สว่างโร่เลยทีนี้ พอเปิดไฟเสร็จแขนฉันก็ไร้ค่าเลยคร่าา  ทันทีที่ยัยมีนี่ปล่อยแขนฉัน

ฉันก็รีบเดินไปที่ห้องครัวหาไรกินซะหน่อยดีกว่าหิวจะแย่แว้ววว ส่วนยัยมีนนี่มันก็เดินไปที่โซฟาแล้วก็

    "อ๊ายยยยยยย!!!" แล้วก็ อ๊ายยยย เฉยเลยอยู่ๆยัยนั้นก็กรี๊ดลั่นบ้านเลย

    "อะไรของแกเนี้ยกรี๊ดทำไม หูจะแต...อ๊ายยย แม่ แม่เป็นอะไรอ้ะ แม่!!" ฉันแทบจะเป็นลม

ล้มทั้งยืนเมื่อเห็นภาพ...  แม่ฉันนอนหมดสติอยู่ที่พรม

    "แกใจเย็นๆ แกดูคุณน้าไว้นะ ฉันจะโทร.เรียกรถพยาบาล" ยัยมีนี่ได้สติก่อนฉัน

    "แม่ แม่ต้องไม่เป็นไรนะแม่ ฮือออๆ T^T" ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือ

ร้องไห้แล้วก็ร้องไห้ แม่ตัวซีดมากเลยอะ ฉันต้องทำไง ต้องทำไง ถ้าแม่เป็นอะไรไปฉันจะอยู่ยังไง

พ่อก็ยิ่งมาหายตัวไปไม่ส่งข่าว ถ้าแม่เป็นไรไปอีกคน ฉันคงใจสลายกันพอดี 

โลกนี้ช่างโหดร้าย ไม่ยุติธรรมเลย หรือฟ้าดินจะโกรธที่ฉันชอบดื้อกับพ่อแม่ 

เลยมาพรากพ่อ พรากแม่ไปจากฉันน หึ่ยย อย่าให้รู้นะใครคือคนกำหนด แม่จะจับตีให้ก้นลายไปเลย