MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน
9.2
เขียนโดย 
pejoy
วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.12 น.
12 sweet
2 วิจารณ์
14.79K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
7) New friend♥
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฮ้าว!!!
สดชื่นจัง ^^ ฉันค่อยๆลืมตาเพื่อรับแสงแดดที่สดใส
"!!!!!" ฉันสะดุ้งเมื่อลืมตาได้ไม่กี่นาทีก็สะดุ้งโหยงเพราะว่ามีแมวน้อยสีขาวขนปุยกำลังเลียแก้มฉันอย่างสบาย
ใจ
ฉันชันตัวเองขึ้นทำให้คนข้างๆฉันขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็นิ่งไปแต่ฉันกลับสนใจแมวมากกว่าคนข้างๆ
"มาจากไหนเนี่ยเจ้าแมวน้อย"ฉันอุ้มแมวขึ้นมานั่งบนตักแล้วลูบหัวมันอย่างเอ็นดู คงเป็นแมวหลงทางมาแน่เลย
"นี่!!ขอโทษนะบ้านหลังนั่นหนะมีใครอยู่รึเปล่า!?!" ฉันลูบหัวแมวน้อยเพลินๆก็ได้ยินเสียงผู้ชายมาจากบ้าน
ข้างๆแล้วอุ้มเจ้าแมวน้อยไปดูที่หน้าต่างห้องนอนของยูโตะคุงก็พบกับผู้ชายอายุประมาณเดียวกับฉันผมสีดำยุ่ง
นิดเหมือนพึ่งตื่นนอน(เธอก็หัวยุ่งเหมือนกันนะ#จิตใต้สำนึก)ตาสีทองหม่นเป็นประกายกำลังมองมาทางฉัน
แล้วเกาหัวตัวเอง
"เอ่อ..ส่งมาได้รึเปล่า 'นีโอ' คงหิวข้าวแล้ว" แล้วเขาก็เสมองไปทางอื่น แมวตัวนี้คงชื่อ 'นีโอ'
"นี่จ๊ะฉันเห็นมันมาเลียแก้มฉันตอนตื่นน่ะนึกว่าหลงทางมา นี่เอาไปสิยืนมองอะไรหรอ0.0?"หน้าต่างบ้าน
ของ
ยูโตะคุงกับเขาห่างกันเล็กน้อยฉันจึงยื่น 'นีโอ' ให้เขา แต่เขากับยืนมองฉันแล้วหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อฉันทัก
ก็รีบรับ 'นีโอ' ออกไปจากมือฉันทำให้มือของเราแตะกันเล็กทำให้ทั้งฉันและเขาหน้าแดงกันทั้งคู่
ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงัดไม่มีใครยอมทักใครก่อนฉันจึงมองไปทางข้างล่าง เขาจึงมองไปที่ 'นีโอ' แก้เก้อ
"ฮ้าว!! ยูมะจังตื่นแล้วหรอ ไปรับลมแต่เช้าเลยนะ" และแล้วคนทำลายบรรยากาศอันเงียบสงัดก็เกิดขึ้นทำ
ให้ฉันเลิกลั่กรีบหุบหน้าลงแล้วปิดผ้าม่านจนทำให้ห้องมืดลงเล็กน้อย
"เอ่อ..ใช่จ๊ะฉันตื่นมาเวียนหัวนิดหน่อยเลยมาสูดอากาศข้างนอกน่ะ ^^" ฉันยิ้มกลบเกลื่อนท่าทางมีพิรุธ
อย่างกับฉันไปขโมยของใครมา
"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวฉันทำกับข้าวให้กิน" เขาลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปใน
ห้องน้ำ
ฉันจึงถอนใจเบาๆแล้วเปิดผ้าม่านดูก็เห็นแผ่นกระดาษแปะอยู่ตรงกระจกข้างห้องข้างๆที่ปิดผ้าม่านสีดำอยู่
ฉันเพ่งมองตัวหนังบนกระดาษ บนกระดาษนั้นเขียนว่า
'ผมชื่ออชิตะ ถ้าไม่ว่าอะไรเราเป็นเพื่อนกันนะยูมะจัง^^' ฉันยิ้มให้กับกระดาษเป็นคำตกลง แต่ว่าเขารู้
ชื่อฉันได้ยังไงนะ
เธอปิดม่านไปแล้วนั่งกอดเข่าบนเตียงด้วยรอยยิ้ม....
ส่วนเขาเปิดผ้าม่านมองดูอีกฝ่ายตรงข้ามแล้วยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้เธอ...
และเขาที่ทำอาหารให้เธอด้วยความใส่ใจแล้วยิ้มให้กับอาหารของตนเอง...
จบซะทีค้าตอนที่7 หลังจากอู้มานานได้กลับมาปั่นซะทีขอให้อ่านด้วยรอยยิ้มเหมือนกันนะค้า เจอกันตอน
หน้าคร้าาา♥♥♥
สดชื่นจัง ^^ ฉันค่อยๆลืมตาเพื่อรับแสงแดดที่สดใส
"!!!!!" ฉันสะดุ้งเมื่อลืมตาได้ไม่กี่นาทีก็สะดุ้งโหยงเพราะว่ามีแมวน้อยสีขาวขนปุยกำลังเลียแก้มฉันอย่างสบาย
ใจ
ฉันชันตัวเองขึ้นทำให้คนข้างๆฉันขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็นิ่งไปแต่ฉันกลับสนใจแมวมากกว่าคนข้างๆ
"มาจากไหนเนี่ยเจ้าแมวน้อย"ฉันอุ้มแมวขึ้นมานั่งบนตักแล้วลูบหัวมันอย่างเอ็นดู คงเป็นแมวหลงทางมาแน่เลย
"นี่!!ขอโทษนะบ้านหลังนั่นหนะมีใครอยู่รึเปล่า!?!" ฉันลูบหัวแมวน้อยเพลินๆก็ได้ยินเสียงผู้ชายมาจากบ้าน
ข้างๆแล้วอุ้มเจ้าแมวน้อยไปดูที่หน้าต่างห้องนอนของยูโตะคุงก็พบกับผู้ชายอายุประมาณเดียวกับฉันผมสีดำยุ่ง
นิดเหมือนพึ่งตื่นนอน(เธอก็หัวยุ่งเหมือนกันนะ#จิตใต้สำนึก)ตาสีทองหม่นเป็นประกายกำลังมองมาทางฉัน
แล้วเกาหัวตัวเอง
"เอ่อ..ส่งมาได้รึเปล่า 'นีโอ' คงหิวข้าวแล้ว" แล้วเขาก็เสมองไปทางอื่น แมวตัวนี้คงชื่อ 'นีโอ'
"นี่จ๊ะฉันเห็นมันมาเลียแก้มฉันตอนตื่นน่ะนึกว่าหลงทางมา นี่เอาไปสิยืนมองอะไรหรอ0.0?"หน้าต่างบ้าน
ของ
ยูโตะคุงกับเขาห่างกันเล็กน้อยฉันจึงยื่น 'นีโอ' ให้เขา แต่เขากับยืนมองฉันแล้วหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อฉันทัก
ก็รีบรับ 'นีโอ' ออกไปจากมือฉันทำให้มือของเราแตะกันเล็กทำให้ทั้งฉันและเขาหน้าแดงกันทั้งคู่
ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงัดไม่มีใครยอมทักใครก่อนฉันจึงมองไปทางข้างล่าง เขาจึงมองไปที่ 'นีโอ' แก้เก้อ
"ฮ้าว!! ยูมะจังตื่นแล้วหรอ ไปรับลมแต่เช้าเลยนะ" และแล้วคนทำลายบรรยากาศอันเงียบสงัดก็เกิดขึ้นทำ
ให้ฉันเลิกลั่กรีบหุบหน้าลงแล้วปิดผ้าม่านจนทำให้ห้องมืดลงเล็กน้อย
"เอ่อ..ใช่จ๊ะฉันตื่นมาเวียนหัวนิดหน่อยเลยมาสูดอากาศข้างนอกน่ะ ^^" ฉันยิ้มกลบเกลื่อนท่าทางมีพิรุธ
อย่างกับฉันไปขโมยของใครมา
"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวฉันทำกับข้าวให้กิน" เขาลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปใน
ห้องน้ำ
ฉันจึงถอนใจเบาๆแล้วเปิดผ้าม่านดูก็เห็นแผ่นกระดาษแปะอยู่ตรงกระจกข้างห้องข้างๆที่ปิดผ้าม่านสีดำอยู่
ฉันเพ่งมองตัวหนังบนกระดาษ บนกระดาษนั้นเขียนว่า
'ผมชื่ออชิตะ ถ้าไม่ว่าอะไรเราเป็นเพื่อนกันนะยูมะจัง^^' ฉันยิ้มให้กับกระดาษเป็นคำตกลง แต่ว่าเขารู้
ชื่อฉันได้ยังไงนะ
เธอปิดม่านไปแล้วนั่งกอดเข่าบนเตียงด้วยรอยยิ้ม....
ส่วนเขาเปิดผ้าม่านมองดูอีกฝ่ายตรงข้ามแล้วยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้เธอ...
และเขาที่ทำอาหารให้เธอด้วยความใส่ใจแล้วยิ้มให้กับอาหารของตนเอง...
จบซะทีค้าตอนที่7 หลังจากอู้มานานได้กลับมาปั่นซะทีขอให้อ่านด้วยรอยยิ้มเหมือนกันนะค้า เจอกันตอน
หน้าคร้าาา♥♥♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
