MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

9.2

เขียนโดย pejoy

วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.12 น.

  12 sweet
  2 วิจารณ์
  14.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) New friend♥

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ฮ้าว!!!

 

สดชื่นจัง ^^ ฉันค่อยๆลืมตาเพื่อรับแสงแดดที่สดใส

 

"!!!!!" ฉันสะดุ้งเมื่อลืมตาได้ไม่กี่นาทีก็สะดุ้งโหยงเพราะว่ามีแมวน้อยสีขาวขนปุยกำลังเลียแก้มฉันอย่างสบาย

ใจ

 

ฉันชันตัวเองขึ้นทำให้คนข้างๆฉันขยับตัวเล็กน้อยแล้วก็นิ่งไปแต่ฉันกลับสนใจแมวมากกว่าคนข้างๆ

 

"มาจากไหนเนี่ยเจ้าแมวน้อย"ฉันอุ้มแมวขึ้นมานั่งบนตักแล้วลูบหัวมันอย่างเอ็นดู คงเป็นแมวหลงทางมาแน่เลย

 

"นี่!!ขอโทษนะบ้านหลังนั่นหนะมีใครอยู่รึเปล่า!?!" ฉันลูบหัวแมวน้อยเพลินๆก็ได้ยินเสียงผู้ชายมาจากบ้าน

ข้างๆแล้วอุ้มเจ้าแมวน้อยไปดูที่หน้าต่างห้องนอนของยูโตะคุงก็พบกับผู้ชายอายุประมาณเดียวกับฉันผมสีดำยุ่ง

นิดเหมือนพึ่งตื่นนอน(เธอก็หัวยุ่งเหมือนกันนะ#จิตใต้สำนึก)ตาสีทองหม่นเป็นประกายกำลังมองมาทางฉัน

แล้วเกาหัวตัวเอง

 

"เอ่อ..ส่งมาได้รึเปล่า 'นีโอ' คงหิวข้าวแล้ว" แล้วเขาก็เสมองไปทางอื่น แมวตัวนี้คงชื่อ 'นีโอ'

 

"นี่จ๊ะฉันเห็นมันมาเลียแก้มฉันตอนตื่นน่ะนึกว่าหลงทางมา นี่เอาไปสิยืนมองอะไรหรอ0.0?"หน้าต่างบ้าน

ของ

ยูโตะคุงกับเขาห่างกันเล็กน้อยฉันจึงยื่น 'นีโอ' ให้เขา แต่เขากับยืนมองฉันแล้วหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อฉันทัก

ก็รีบรับ 'นีโอ' ออกไปจากมือฉันทำให้มือของเราแตะกันเล็กทำให้ทั้งฉันและเขาหน้าแดงกันทั้งคู่

 

ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงัดไม่มีใครยอมทักใครก่อนฉันจึงมองไปทางข้างล่าง เขาจึงมองไปที่ 'นีโอ' แก้เก้อ

 

"ฮ้าว!! ยูมะจังตื่นแล้วหรอ ไปรับลมแต่เช้าเลยนะ" และแล้วคนทำลายบรรยากาศอันเงียบสงัดก็เกิดขึ้นทำ

ให้ฉันเลิกลั่กรีบหุบหน้าลงแล้วปิดผ้าม่านจนทำให้ห้องมืดลงเล็กน้อย

 

"เอ่อ..ใช่จ๊ะฉันตื่นมาเวียนหัวนิดหน่อยเลยมาสูดอากาศข้างนอกน่ะ ^^" ฉันยิ้มกลบเกลื่อนท่าทางมีพิรุธ

อย่างกับฉันไปขโมยของใครมา

 

"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวฉันทำกับข้าวให้กิน" เขาลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปใน

ห้องน้ำ

 

ฉันจึงถอนใจเบาๆแล้วเปิดผ้าม่านดูก็เห็นแผ่นกระดาษแปะอยู่ตรงกระจกข้างห้องข้างๆที่ปิดผ้าม่านสีดำอยู่

ฉันเพ่งมองตัวหนังบนกระดาษ บนกระดาษนั้นเขียนว่า

 

'ผมชื่ออชิตะ ถ้าไม่ว่าอะไรเราเป็นเพื่อนกันนะยูมะจัง^^' ฉันยิ้มให้กับกระดาษเป็นคำตกลง แต่ว่าเขารู้

ชื่อฉันได้ยังไงนะ

 

เธอปิดม่านไปแล้วนั่งกอดเข่าบนเตียงด้วยรอยยิ้ม....

 

ส่วนเขาเปิดผ้าม่านมองดูอีกฝ่ายตรงข้ามแล้วยิ้มอ่อนโยนส่งมาให้เธอ...

 

และเขาที่ทำอาหารให้เธอด้วยความใส่ใจแล้วยิ้มให้กับอาหารของตนเอง...

 


 

จบซะทีค้าตอนที่7 หลังจากอู้มานานได้กลับมาปั่นซะทีขอให้อ่านด้วยรอยยิ้มเหมือนกันนะค้า เจอกันตอน

หน้าคร้าาา♥♥♥

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา