MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

พวกเราเดินเล่นไปซักพัก ฉันทอดมองทะเลที่สวยงามอชิตะคุงก็มองฉันไม่หยุดเลย พอฉันมองไปทางเขาก็
มักจะเผลอไปสบตาของอชิตะคุงทำให้ทั้งฉันและเขาหน้าแดงกันไปหลายรอบแล้ว-//-
 
"นี่ยูมะจังคือ...."
 
"ประกาศๆ ขอให้นักศึกษาทุกคนมารับประทานอาหารค่ำได้แล้วครับ" เสียงของอาจารย์เรียวตะดังขึ้นขณะ
ที่อชิตะคุงกำลังอ้าปากพูดอะไรบางอย่างก็เงียบไปเพราะเสียงของอาจารย์เรียวตะมาขัดเขาจึงไม่ได้พูดอะไร
ต่อ
 
"อชิตะคุงไปทานข้าวกันเถอะจ๊ะ" ฉันรีบลากเขาไปที่โรงอาหารซึ่งเริ่มมีคนทยอยมากันจำนวนมาก
 
"ฉันไปตักข้าวก่อนนะนายจองโต๊ะให้ด้วยนะจ๊ะ" ฉันปล่อยมือจากอชิตะคุง(ที่ลากเขามา)แล้ววิ่งไปตัก
อาหารเพราะกลัวว่าแถวจะยาวขึ้น อชิตะคุงก็ยืนนิ่งและมองฉันด้วยสายตางุนงงและพยักหน้าให้ฉันจึงวิ่งออก
มายืนรอแถวที่ตักกับข้าวดีจังมาเร็วจะได้ตักข้าวเร็ว
 
"อ้าว..ยูมะจังมาอยู่นี่เองแล้วมากับใครหรอ?" เสียงของยูโตะคุงดังขึ้นข้างหลังฉันเลยหันไปดูจึงพบว่าเจอยู
โตะคุงยืนต่อแถวเหมือนกันแต่เบียดมากทำให้ฉันหันไปหน้าผากฉันก็ไปชนกับหน้าอกเขาแล้ว เขาจึงมอง
ลงซึ่งเวลาที่ฉันมองขึ้นไปข้างบนทำให้สายตาสบตากันและรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆต่อกันยูโตะคุงขยับหน้าเข้า
มาใกล้ขึ้นเรื่อยๆฉันหยุดนิ่งและหน้าแดงจึงมองดวงตาของเขาไม่หยุดมันดึงดูดจนบอกไม่ถูก ยูโตะคุงก็เอา
หน้าขยับมาเรื่อยๆจึงจมูกเราจะชนกัน...
 
"เฮ้ย!!ไอคนข้างหน้าน่ะทำอะไรกันอยู่คนข้างหน้าโล่งแล้วนะหิวโว้ยยยย" เสียงตะโกนโวยวายของคนข้าง
หลังทำให้เราทั้งสองคนผละออกจากกันแล้วฉันก็รีบเดินไปตักข้าวทั้งที่หน้ายังแดงอยู่
 
"เอ่อ...ฉันขอไปนั่งที่โต๊ะด้วยได้รึเปล่า" เสียงของยูโตะคุงดังขึ้นอีกครั้งทำให้ฉันสะดุ้งโหยงจึงหลบหน้าเขา
และตักข้าวต่อไป
 
"ได้สิจ๊ะ" ฉันตอบสั้นๆและตักกับข้าวต่อไปพอตักเสร็จฉันหันไปเจออาจารย์เรียวตะเดินออกมาจากโต๊ะที่มี
ซากุระจังนั่งอยู่ฉันจึงเดินไปหาเพื่อนสนิทจนลืมยูโตะคุง
 
"นี่ซากุระจังแอบไปกุ๊กกิ๊กกับอาจารย์ตอนไหนเนี่ย.." ฉันเข้าไปแซวซากุระจัง ทำให้ซากุระจังสะดุ้งแล้วหน้า
แดง
 
"บ้า..กุ๊กกิ๊กอะไรป่าว-//-" ซากุระพูดแก้ตัวแล้วหน้าแดงขึ้นทุกที ฉันเลยยิ้มให้เป็นคำตอบ
 
"แล้ว..."
 
"นี่!!ยูมะจังเราจะไปนั่งทานข้าวกันตรงไหนดี" ฉันกำลังจะถามซากุระจังต่อแต่เสียงของยูโตะคุงขัดขึ้นมาทำ
ให้ฉันสะดุ้งและหันไปทางต้นเสียง
 
"อ่าว..มาด้วยกันได้ยังไงหรอหรือว่าเป็นแฟนกันน่ะ" ซากุระจังพูดล้อเอาคืนบ้าง พร้อมกับหันไปหาฉันและยู
โตะคุง
 
"เอ่อ../เอ่อ.." เราเงียบกันทั้งคู่ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ไปต่อแถวรอคิวตักข้าวซะด้วยสิ >//<
 
"ข้าวมาแล้วซากุระจัง อ่าวทั้งสองคนมากันตอนไหนน่ะ" เสียงของอาจารย์เรียวตะดังขึ้น ทำให้เราทั้งสองคน
ลนลานกันใหญ่
 
"เอ่อ..ฉันไปก่อนนะจ๊ะซากุระจังแล้วเจอกันในบ้านพักนะ" ฉันยิ้มแหยๆให้ซากุระจังพร้อมกับลากยูโตะคุงวิ่ง
ออกมา
 
"กลับไปกินข้าวกันเถอะไหนล่ะโต๊ะเธอ" ยูโตะคุงพูดหลังจากที่เดินออกมาจากโต๊ะซากุระจัง
 
"นั่นไงที่มีอชิตะคุงนั่งอยู่ อ่าว!!ตักข้าวเร็วจังเลยน้าไปนั่งกันเถอะยูโตะคุง" ฉันชี้ไปที่โต๊ะที่มีอชิตะคุงนั้งทาน
ข้าวอยู่ แล้วลากยูโตะคุงไปนั่งที่โต๊ะ
 
"นี่อชิตะคุงให้ยูโตะคุงนั่งด้วยคนนะจ๊ะ" ฉันพูดแล้วนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆอชิตะคุง อชิตะคุงคิ้วขมวดเล็กน้อย
แล้วมองหน้ายูโตะคุงที่ยืนนิ่ง
 
"เงียบทั้งคู่เลยงั้นมาทานข้าวกันเถอะ นั่งสิจ๊ะยูโตะคุง" ยูคุงนั่งลงข้างๆฉันแต่โดยดีแล้วตักข้าวใส่ปาก
 
มีโต๊ะเราโต๊ะเดียวที่เงียบที่สุดและมาคุที่สุดส่วนโต๊ะอื่นก็เสียงกันมาก มันทำให้ฉันอึดอัดน้าT-T ต้องทำอะไร
ซักอย่างแล้วล่ะ....
 

 
มีเวลามาอัพซักทีน้าค้าT0T อู้มานาน#อย่าถีบ+ด่าหนูน้า ตอนนี้เยอะกว่าปกติ(รึเปล่า)แล้วน้าเอามาชด
เชยเวลาที่อู้ไปสัญญาว่าจะไม่อู้อีก ลงตอนนี้เสร็จจะแต่งตอนต่อไปเลยค้าสัญญา(จริงๆน้า) แค่นี้นะค้าเจอ
กันตอนหน้าบายยย