หนุ่มหน้าใสกับใยจอมซ่า

         เขา..เขามีคู่หมั้นแล้ว แล้วเขาจะมาคบกับฉันเพื่ออะไร  ฉันเดินร้องไห้เข้าไปในห้องเรียน
ฉันรีบปาดน้ำตาแล้วทำหน้าตาให้เป็นปกติ มายด์เห็นสีหน้าฉันแปลกๆจึงเข้ามาถาม
" ออม เป็นอะไรหรือเปล่า"
" ปะ..เปล่า ไม่มีอะไรหรอก"
"อืม งั้นฉันไปก่อนนะเดี๋ยวครูจะดุว่าไม่ยอมนั่งที่"
" จ้ะ" ฉันเดินกลับไปนั่งที่อย่างซึมๆ
          ...4คาบผ่านไป...
ทำไม 4คาบมันผ่านไปเร็วอย่างนี้นะ ฉันเดินไปทานข้าวเที่ยง แล้วเดินเล่น แน๊คที่เตะบอลอยู่ก้เดิน
เข้ามาถาม
" ออมเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมซึมๆล่ะ"
"....." ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เดินไปเงียบๆ
"ออม" แน๊คพูดพร้อมกับคว้าข้อมือฉัน แต่ฉันสะบัดออกพร้อมกับพูดว่า
" ไม่ต้องมายุ่ง"
"เธอเป็นอะไร ทำไมไม่สบตาเลยล่ะ"
" หึ นายคงยังไม่รู้ตัวเองสินะ ว่า นายมีคู่หมั้นแล้ว"
" ใช่ ฉันมีแล้วแต่.." ยังไม่ทันที่แน๊คได้พูดอะไรฉันก็พูดตอบไปว่า
" มีแล้วแต่ก็มีคนใหม่ ทำไมล่ะ นายมีอยู่แล้วมีทั้งคู่หมั้น มีทุกอย่างที่นายต้องการ แต่ทำไมนายถึง
มายุ่งอะไรกับฉันทั้งๆที่ฉันไม่มีอะไรเลย ก็ดีแล้วนี่ คู่หมั้นสวยๆอย่างดีน่าก็เข้ากับนายอยู่แล้วไม่ใช่
หรอ "
" ฉัน..ฉันขอโทษ ฉันจะไปบอกคุณแม่ว่าให้ยกเลิก"
" ไม่ต้องหรอก นายน่ะคู่กับดีน่าดีอยู่แล้ว อย่ามาสนใจคนบ้านๆอย่างฉันเลย อย่าขัดคำสั่งผู้ใหญ่
เลยนะ แล้วก้คำว่าขอโทาน่ะ มันไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว นายก็ได้แต่ขอโทษ ขอโทษ แล้วนายคิดหรอ
ว่าความรู้สึกดีๆที่ฉันเคยมีให้ มันจะหวนกลับคืนมา"
" มันก็แค่เข้าใจผิด"
" อ๋อ นายจะบอกว่าที่ดีน่าพูดมันเป็นเรื่องโกหกใช่ไหม"
"....." แน๊คไม่พูดอะไรได้แต่กำมือแน่นระงับอารมณ์ตัวเอง
" หึ งั้นต่อไปนี้เราคงได้แค่เป็นเพื่อนกันนะ "
"ล่าก่อน" นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ฉันพูดไว้กับแน๊ค ฉันรีบเดินไป น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลออกมาเป็น
รอบที่สอง แน๊คเป็นแค่เพื่อน เพื่อน เพื่อนเท่านั้น...