Loveyou วุ่นรักไม่กั๊กหัวใจ (Zarry)

“ ขอบคุณครับ ” น้ำเสียงเอ่ยตอบพนักงานร้านกาแฟอย่างอ่อนน้อม ก่อนจะเดินออกจากร้านเพื่อ

ไปทำธุระต่อ

วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งอบรมทั้งประชุม หรือเขาคิดผิดที่เรียนทางด้านนี้

การเป็นทนายมันไม่ได้ยากเลย เพราะถ้าวัดระดับสติปัญญาของเขาแล้ว สำนวน

ที่ว่าปลอกกล้วยเข้าปากนั้นมันง่ายนิดเดียว

       เขารักความยุติธรรมเหรอ.....เขาตอบไม่ได้

       แต่เขาแค่ชอบที่จะทำอะไรสักอย่าง อย่างมีเหตุมีผล

       เหมือนที่พ่อกับแม่ของเขาเป็น...และเขาก็อยากจะเป็นอย่างนั้น

ปัจจุบันเขาอยู่บ้านพักตากอากาศแถวชานเมือง เขาชอบธรรมชาติแถวชานเมืองนี่มากกว่าบ้านหรู

ในตัวเมืองที่แสนจะอึดอัดและวุ่นวาย

      ขณะที่ขับรถเพื่อที่จะมุ่งหน้ากลับบ้าน เขาก้มหน้าลงมองนาฬิกา  22:30

ช่วงนี้งานเขาออกจะยุ่งนิดนึง เลยอยู่เคลียร์ซะดึกหน่อย TwT

       แล้วเขาก็ต้องเหยียบเบรกทันที เมื่อจู่ๆ ก็มีชายคนนึงเดินโซเซตัดหน้าหน้ารถของเขาซะ

อย่างนั้น ชายคนนั้นฟุบตัวลงหน้ารถเขา

       โจร..หรือเปล่าว่ะเนี่ย ความวิตกและความกลัวก่อตัวขึ้นในใจ

เส้นทางของถนนสายนี้ยิ่งดึกยิ่งเปลี่ยว เขาตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบปืนในลิ้นชักก่อนจะลงจากรถ

และค่อยๆ มุ่งหน้าไปยังชายคนดังกล่าว

“ นี่นาย! เป็นอะไรหรือเปล่า ”

“ ช่วย..ฉัน...ด้วย ” มีเสียงตอบกลับมาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างนั้นจะค่อยๆ ผลิกตัว แหงนมองอีก

ฝ่ายอย่างสะบักสะบอม จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ดับวูบ...