I'm not boy กระเทยแล้วไง
8.1
เขียนโดย maji_winner
วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.15 น.
10 ตอน
13 วิจารณ์
17.67K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2557 19.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) แฟนเก่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ทำอะไรกันหน่ะ??"
"ปะ...เปล่า"
"แล้ว...../ขึ้นรถเถอะเดี๋ยวถึงช้านะ"
"เออๆพวกเราขึ้นรถ"
เฮ้อ∼∼เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะอะไรจะพอดีขนาดนี้ว่ะชั่งหรอกความลับจะแตกก็ชั่งมัน ตอนนี้ถึงแล้วค่ะ พวกเราก็แบ่งห้องนอนให้เสร็จแล้วคือ วีต้า-
"เออ!!ไอซ์ตอนเอาของขึ้นไปเก็บหน่ะ..."
"ทำไมย่ะ"
"คือพวกเราเจอไอ้นั้นด้วย"ไอ้นั้นไหนอีก
"ไอ้นั้นไหนย่ะ"
"ก็....."
"ไงครับไอซ์"เสียงที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันบุคคลนั้นทำให้ร่างบางตะลึง ไม่ใช่เพราะคนตรงหน้าหล่อแต่เป็นเพราะคนตรงหน้าคือแฟนเก่าที่เคยรักมาก มากจนยอมได้ทุกอย่าง
"เนล...."
4 ปีก่อน
---------------------20‰----------------------------------------------------
"ไอซ์ อันนี้น่ารักเนอะ"ร่างสูงในชุดนักเรียนหยิบของชิ้นหนึ่งมาให้ร่างบ้างดูมีราคาที่แพงมาก
"อยากได้หรอ"
"อืม แต่...."
"เดี๋ยวซื้อให้ ^^"
"รักที่สุดเลย ฟอดดดด"ร่างสูงก้มลงมาหอมแก้มของร่างเล็กทำให้ร่างเล็กหน้าแดงทันที
"บ้า -///-"
วันต่อมา
"เรื่องอีตุ๊ดเป็นไงบ้างว่ะ"
"หึ หลอกง่ายจะตายตีหน้าเศร้านิดหน่อยก็ได้แล้ว"
"กูหล่ะสงสารมันว่ะ"
"ทำไมว่ะ"
"มีผัวชั่วแบบมึงไง"
"ยังไม่ได้แต่อีกไม่นาน :J "
"ได้แล้วกูขอต่อนะ แม่งโคตรXว่ะ"
"หึ มึงอย่างได้เอาไปเลย"
ถึงจะพูดแบบนั้นโดยไม่รู้ว่าคนที่กำลังพูดถึงได้ยินตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ค่อยๆล่วงรินลงตามแรงโน่มถ่วงของโลก
"ระ...เรา ฮึก ไม่ใช่สิ่ง ฮึก ของนะ" ร่างเล็กพูดด้วยเสียงสั่นๆเมื่อได้ยินทั้งหมดด้วยตัวเอง รอบข้างเติมไปด้วยความเงียบประกอบกับช่วงนี้อยู่ในช่วงหลังเลิกเรียนทำให้มีคนน้อยมาทำให้ได้ยินทุกอย่างได้ชัดเจน
"ฮึก ทำไม ฮึก ทำกับเรา ฮึก แบบนี้หล่ะ"เสียงสะอื้นทำให้ร่างสูงรำคาญเป็นอย่างมากในเมื่อความแตกแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเล่นละครอีกแล้วสินะ
"จะทำไมก็แค่่กระเทย อ้อ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างถึงกูจะไม่ได้ 'เอา'มึงก็เถอะ" เมื่อร่างสูงเดินจากไป ร่างบางทรุดตัวลงไปนั้งกับพื้นคำพูดที่ดูไม่แรงเท่าไรแต่สามารถทำให้อีกฝ่ายจุกจนพูดไม่ออก ทั้งที่รักอีกฝ่ายมากแต่ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้ยอมทำทุกอย่างยอมให้หมดทุกสิ่งแต่สิ่งที่ได้รับกับมากับเป็นความเจ็บปวดคิดแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้งไหลลงมาเยอะกว่าที่เคย เจ็บปวดกว่าทุกครั้ง ร้องเพื่อระบายความเจ็บปวดออกจากใจ ร้องเพื่อลืมคนนั้น ร้องให้เพื่อทำให้เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม
ปัจจุบัน
"ว่าไงครับไอซ์"เสียงของอดีตแฟนทำให้ไอซ์หลุดออกจากภวังค์ทันที่แล้วตอบรับในลำคอแล้วยิ้มบางๆให้อีกฝ่าย
"อืม"เมื่อแทนไทเห็น(ว่าที่)เมียของตนที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกทำให้เป็นห่วงอย่างมาก
"คุณโอเครหรือเปล่า"
"ฉันไม่โอเคร"
"งั้นผมพาไปพักผ่อนนะ"
"ผมขอตัวพา คู่หมั้น ไปพักก่อนนะครับ"พูดโดนเน้นคำว่าคู่หมั้นมันเพื่อให้ทุกคนได้ยินแล้วพาคนข้างกายขึ้นไปบนห้องทันที
"มันหมั้นกันตอนไหนว่ะ" เมลเอ๋ยออกมาด้วยความสงสัย
"ฉันจะรู้มั้ย"มิกิพูดกับเมล
"ส่วนนายอย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีก" มิกะหันมาพูดกับคนหน้าด้านด้วยเสียงที่เยือกเย็น
"หึ คงยากเพราะผมจะมาเอาไอซ์คืน"(หน้าด้าน!!!!!//ไรท์)
"แกยังจะกล้าพูดอีกหรอ!!"
"กล้ากว่านี้ผมก็ทำ"
"ปะ...เปล่า"
"แล้ว...../ขึ้นรถเถอะเดี๋ยวถึงช้านะ"
"เออๆพวกเราขึ้นรถ"
เฮ้อ∼∼เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะอะไรจะพอดีขนาดนี้ว่ะชั่งหรอกความลับจะแตกก็ชั่งมัน ตอนนี้ถึงแล้วค่ะ พวกเราก็แบ่งห้องนอนให้เสร็จแล้วคือ วีต้า-
"เออ!!ไอซ์ตอนเอาของขึ้นไปเก็บหน่ะ..."
"ทำไมย่ะ"
"คือพวกเราเจอไอ้นั้นด้วย"ไอ้นั้นไหนอีก
"ไอ้นั้นไหนย่ะ"
"ก็....."
"ไงครับไอซ์"เสียงที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันบุคคลนั้นทำให้ร่างบางตะลึง ไม่ใช่เพราะคนตรงหน้าหล่อแต่เป็นเพราะคนตรงหน้าคือแฟนเก่าที่เคยรักมาก มากจนยอมได้ทุกอย่าง
"เนล...."
4 ปีก่อน
---------------------20‰----------------------------------------------------
"ไอซ์ อันนี้น่ารักเนอะ"ร่างสูงในชุดนักเรียนหยิบของชิ้นหนึ่งมาให้ร่างบ้างดูมีราคาที่แพงมาก
"อยากได้หรอ"
"อืม แต่...."
"เดี๋ยวซื้อให้ ^^"
"รักที่สุดเลย ฟอดดดด"ร่างสูงก้มลงมาหอมแก้มของร่างเล็กทำให้ร่างเล็กหน้าแดงทันที
"บ้า -///-"
วันต่อมา
"เรื่องอีตุ๊ดเป็นไงบ้างว่ะ"
"หึ หลอกง่ายจะตายตีหน้าเศร้านิดหน่อยก็ได้แล้ว"
"กูหล่ะสงสารมันว่ะ"
"ทำไมว่ะ"
"มีผัวชั่วแบบมึงไง"
"ยังไม่ได้แต่อีกไม่นาน :J "
"ได้แล้วกูขอต่อนะ แม่งโคตรXว่ะ"
"หึ มึงอย่างได้เอาไปเลย"
ถึงจะพูดแบบนั้นโดยไม่รู้ว่าคนที่กำลังพูดถึงได้ยินตั้งแต่ประโยคแรกแล้ว น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ค่อยๆล่วงรินลงตามแรงโน่มถ่วงของโลก
"ระ...เรา ฮึก ไม่ใช่สิ่ง ฮึก ของนะ" ร่างเล็กพูดด้วยเสียงสั่นๆเมื่อได้ยินทั้งหมดด้วยตัวเอง รอบข้างเติมไปด้วยความเงียบประกอบกับช่วงนี้อยู่ในช่วงหลังเลิกเรียนทำให้มีคนน้อยมาทำให้ได้ยินทุกอย่างได้ชัดเจน
"ฮึก ทำไม ฮึก ทำกับเรา ฮึก แบบนี้หล่ะ"เสียงสะอื้นทำให้ร่างสูงรำคาญเป็นอย่างมากในเมื่อความแตกแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเล่นละครอีกแล้วสินะ
"จะทำไมก็แค่่กระเทย อ้อ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างถึงกูจะไม่ได้ 'เอา'มึงก็เถอะ" เมื่อร่างสูงเดินจากไป ร่างบางทรุดตัวลงไปนั้งกับพื้นคำพูดที่ดูไม่แรงเท่าไรแต่สามารถทำให้อีกฝ่ายจุกจนพูดไม่ออก ทั้งที่รักอีกฝ่ายมากแต่ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้ยอมทำทุกอย่างยอมให้หมดทุกสิ่งแต่สิ่งที่ได้รับกับมากับเป็นความเจ็บปวดคิดแล้วน้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้งไหลลงมาเยอะกว่าที่เคย เจ็บปวดกว่าทุกครั้ง ร้องเพื่อระบายความเจ็บปวดออกจากใจ ร้องเพื่อลืมคนนั้น ร้องให้เพื่อทำให้เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม
ปัจจุบัน
"ว่าไงครับไอซ์"เสียงของอดีตแฟนทำให้ไอซ์หลุดออกจากภวังค์ทันที่แล้วตอบรับในลำคอแล้วยิ้มบางๆให้อีกฝ่าย
"อืม"เมื่อแทนไทเห็น(ว่าที่)เมียของตนที่กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกทำให้เป็นห่วงอย่างมาก
"คุณโอเครหรือเปล่า"
"ฉันไม่โอเคร"
"งั้นผมพาไปพักผ่อนนะ"
"ผมขอตัวพา คู่หมั้น ไปพักก่อนนะครับ"พูดโดนเน้นคำว่าคู่หมั้นมันเพื่อให้ทุกคนได้ยินแล้วพาคนข้างกายขึ้นไปบนห้องทันที
"มันหมั้นกันตอนไหนว่ะ" เมลเอ๋ยออกมาด้วยความสงสัย
"ฉันจะรู้มั้ย"มิกิพูดกับเมล
"ส่วนนายอย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีก" มิกะหันมาพูดกับคนหน้าด้านด้วยเสียงที่เยือกเย็น
"หึ คงยากเพราะผมจะมาเอาไอซ์คืน"(หน้าด้าน!!!!!//ไรท์)
"แกยังจะกล้าพูดอีกหรอ!!"
"กล้ากว่านี้ผมก็ทำ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ