I'm Draculaz

บรรทัดที่ 3

       ถึง มาเรีย

           วันนี้เป็นวันที่สองหลังจากที่ข้าตื่นขึ้นมาไร้ความทรงจำใดๆ ข้าจะมาเล่าต่อจากเมื่อวาน เจ้าอยากรู้รึป่าวมาเรีย? อ้อ ก่อนหน้านั้นสักนิดหน่อยข้ากลับไปที่ห้องที่มีตู้แก้วเก็บหนังสือมา ที่พื้นยังมีหมึกเลอะเต็มไปหมด(ข้าคงไม่ต้องเก็บกวาดใช่ไหมเพราะที่นี่มีห้องมากมายไม่จำเป็นต้องใช้ห้องนี้เท่าไหร่) ข้าตั้งชื่อห้องนี้ว่าห้องเหม็นหมึก ความหมายก็ตามชื่อของมัน คือข้าไปเจอกระดาษใบนึงที่พื้นมา.. มาเรียข้ารู้ชื่อของข้าแล้ว เป็นสิ่งแรกที่ข้ารู้เกี่ยวกับตัวเอง แ-งดีใจมากเลย

           ข้าชื่อวิลล์ คืนนี้ข้ากะจะสลักชื่อตัวเองบนพนังไว้กันลืมอีก และข้ายังหยิบนิยายเกี่ยวกับแวมไพร์ติดมือมาเล่มนึงด้วย หนามากและก็เก่ามาก ข้าว่าข้าเปิดไม่ได้แรงเลยนะ มันอ่อนยวบแยกเป็นสองส่วนทันที.. จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องถือให้หนัก คิดซะว่าเป็นเล่มหนึ่งเล่มสอง (แต่ก็แอบหนักอยู่ดี ข้าควรไปซีกเพิ่มเป็นเล่มสามดีไหมมาเรีย)

           เมื่อคืนข้าไปสำรวจข้างนอกมา เวิ้งมากๆ แทบไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากดินแห้งๆและหน้าผาดิ่งมฤตยู สูงชิ-หายเลยมาเรีย น่ากลัวมากๆ แต่ข้าพึ่งสังเกตว่าเกาะไม่ได้เลยอยู่เฉยๆ เจ้าคงไม่เชื่อข้าแน่ๆ เพราะว่ามันเคลื่อนที่! ถึงจะช้าอ้อยอิ่งราวกับจะสิ้นลมเต็มที แต่มันเลื่อนจริงๆ

            มีนกตัวนึงบินมา ข้าแอบดีใจยังไงชอบกล อย่างน้อยๆข้าก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่อยู่บนนี้ แต่เมื่อมันเห็นข้า อยู่ๆมันก็กรีดร้องขนแทบล่วงแล้วกระพือปีกผับๆเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางทันที... ทำข้าสงสัยมากเลยมาเรีย นี่ตกลงใบหน้าข้าอัปลักษณ์เช่นนั้นเลยหรือ [พอจบประโยควิลล์ก็ลุกหายไป เขากลับมาพร้อมกับกระจกมากมายและสีหน้าที่หดหู่สุดขีด]

                ข้าก็ยังอยากเห็นหน้าตัวเองมากจริงๆ ข้าควรทำยังไงดี

            เมื่อครู่มีพายุเข้ามา แรงมาก แต่ข้าอยู่ในปราสาทเลยไม่ได้สนใจอะไร พายุยังไม่หยุด ข้าว่าข้าหาอะไรทำดีกว่า อ่านนิยายก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี งั้นข้าขอตัวนะมาเรีย เดี๋ยวจะมาเขียนใหม่

ลงชื่อ  วิลล์