Is'you betting lover school รักนี้สุดท้ายคือ นาย

Chapter 4

จุดเริ่มต้น

                    "ก็... " ยังไม่ทันที่ฉันจะเถียงก็มีเสียงตะโกนลงมาสะก่อน

                    "ไมเนอร์ๆ อยู่ไหนว่ะ"

                    "อยู่นี่ๆ เบาๆสิวะ ไอ้คาเบ็ต"

                    "เฮ้ย! นั่นใครว่ะ ไวเหลือเกินนะไอ้เสือร้าย"

                    เพื่อนของเขาที่นามว่า คาเบ็ต ยื่นหน้าออกมาจากล่องบันได ผมของนายนั่นโทนสีน้ำตาลแดง ท่าทางขี้เล่นของเขาดูเจ้าเลห์ไม่น้อยฉันได้แต่กระพิบตามองอย่างกระปริบๆทำอะไรไม่ถูก

                    "ยุ่งน่า แล้วมีไร?"  ไมเนอร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ 

                    "ป่าว แค่จะบอกว่า กลับมาเร็วๆ อีกสักพักผู้จัดการจะนัดคุย แค่นี้ล่ะ" คาเบ็ตโบกมือลาพวกเราจากข้างบน ไมเนอร์ส่ายหัว สองสามทีจากนั้นก็กลับมาเพ่งมองฉันอีกครั้ง

                    "แล้ว เธอล่ะ ว่าไง?"

                    ฉันสบตาเขาแล้ว ไม่อยากจะเถียงต่อ เพราะตัวเองก็รีบ เลยทำแค่เพียงเก็บสมุดที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นทีละเล่มๆแล้วเอาเท้าทั้งสองข้างเหยียบเท้าเขาอย่างจังและรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที

                    "เฮ้!! อย่าให้ฉันเจอเธออีกนะ ยัยบ้าเอ้ย!!" เขาตะโกนไล่หลังมา ฮ่าๆๆๆตลกเป็นบ้าสมน้้ำน่าาา ตาบ้า อย่าให้ฉันเจอนายอีกเหมือนกันนั่นแหล่ะ  วันนี้จะซวยอะไรกันนักกันหนานะ เรื่องปวดหัวเยอะแยะเต็วไปหมดเห้อ....

                    และแล้ววันทดสอบก็มาถึง.... เด็กนักเรียนเยอะแยะเต็มห้องไปหมดโดยเฉพาะนักเรียนหญิงตอนนี้ฉันกำลังรอคิวอยู่ อีกไม่นานก็จะถึงคิวฉันแล้ว

                    "ตื่นเต้นอ่ะ มิวสิค >.<" 

                    "ตื่นเต้นอะไรของเธอ ยังไงก็ไม่ติดอยู่ดี -__-"

                    "พูดอะไร มีก็ต้องมีหวังบ้างแหล่ะ" 

                    "เห้อ..... แล้วแต่เลย"