Love friend ฉันร้ายเพราะรัก><

(นิว)

     " เฮ้อๆ เหนือยฉิบหายเลย เกือบสายแล้วไหมล่ะ" ผมวิ่งหอบๆมาที่ห้องเรียนอย่างไวจากที่ผมแยกกับอามเมือ่กี้นี้ ผมเดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วไปนั่งที่โต๊ะเรียนของผม นาฬิกา 7.45 น. รร. ผมเข้า 8 โมงครับ มีเวลาเหลือตั้ง 15 นาทีทำอะไรดีน่ะ....นอนดีกว่าง่วงงงง ยังไงทันได้นอนก็มีคนมีขัดจังหวะผมซะก่อน

     " ไอ่นิว วันนี้มึงมา รร. สายไปทำเหี้ยไรมาว่ะ " ไอ่คนที่มาขัดเวลานอนผมเนี่ยคือเพื่อนผมเองแหละครับ ส่วนไอ่ที่ขัดผมเนี่ยมันชื่อ จิน นิสัยไม่เหมาะกับหน้าตาเลย แต่มันก็มีส่วนที่น่ารักเหมือนกันนะครับ แต่น้อยมาก

     " กู.........>////<" คำถามของจินทำให้ผมนึกถึงเหตุผลที่ทำให้ผมมาสาย ตอนนั้นอามกับผม หน้าผมเริ่มร้อนทุกครั้งที่ผมคิดถึงเรื่องเมื่อเช้านี้ แถมผมยังพูดคำน่าอายออกไปอีก ทำไมผมถึงพึ่งมาคิดได้ปานนี้นะ

     " นิว มึงไม่สบายป่าวว่ะ หน้าแดงเชียว"  โต้เอามือมาพาดกับหน้าผากผม พอผมได้ยินแบบนั้น ก็เอามือมาลูบที่หน้า ด้วยความตกใจ อาการผมออกขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย

     " ป ป่าว" ภาพเมื่อเช้าเข้ามาในหัวผมอีกแล้ว อามแม้งเป็นผีหรือไงเนี่ย ตามหลอกหลอนอยู่ได้ มันทำให้กูเขินนะรู้ป่าว ไอ่บ้าอาม!! ผมได้แต่พูดในใจ

     " กูไม่เชื่อ /กูไม่เชื่อ/กูไม่เชื่อ" พูดพร้อมกันยังมี 3 เสียง เสียงที่ 3 เนี่ยเป็นเสียงของไอ่ยีน ที่นั่งเงียบคงจะสังเกตุผมอยู่แน่ๆเลย

     " หรือว่าเมื่อเช้ามีเรื่องอะไรดีดีมาว่ะ ฮั่นแน่ หลอกสายตาพวกกูไม่ได้หรอกไอ่นิว บอกกูมาเลย" ไอ่โต้พูด

     "ใช่ กูสังเกตุตั้งแต่มึงเข้ามาในห้องแหละ  " ไอ่ยีนพูด

     " หรือว่า.....มึงมีแฟนแล้วหรอว่ะ!!! "ไอ่จินพูด

     ผมอยากจะรู้ว่า คือ......พวกมึงจะฉลาดกันไปถึงว่ะ!!!! คนอื่นมันไม่เท่าไรหรอกครับ แต่ไอ่จินสิ แม้งขนาดเดายังถูกเลย พวกมันหันมองมาท่ผมเป็นสายตาเดียว กูกดดันนะไอ่สัส

     " มันไม่มีอะไรทั้งนั้นนั้นแหละ ถามมากอยู่ได้กูจะนอน กูง่วง " พูดเสร็จผมก็ฟุบลงไปกับโต๊ะเลย แล้วได้ยินเสียงของพวกมันถอนหายใจ คงไม่อยากเซ้าซี้อะไรผมมาก

+++++++++++++++++++++++++++

(คาบเรียน 1)

      รอบข้างตัวผมเงียบได้ฟังแต่เสียง อจ. ที่กำลังสอนเท่านั้น มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่ไอ่จินมันถามผมก่อนหน้านี้  'มึงมีแฟนแล้วหรอว่ะ' ถึงจะเป็นเพื่อนกันมานานก็เถอะ มันจะรับได้หรือว่ะ ที่ผมมีแฟนแล้ว แล้วแฟนผมก็เป็นผู้ชายด้วย ผมกลัว กลัวว่าพวกมันจะรับที่ผมเป็นแบบนี้กันไม่ได้  พวกมันต้องเกลียดผมแน่ๆ

     ผมยังจำได้นะครับ คำสัญญา น่ะ และผมก็ไม่เคยลืม ถึง รร. ชายล้วนมันจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชายรักชาย ก็เถอะ แต่ก็ยังมีพวกที่รับไม่ได้อยู่เยอะ ไอ่ยีน ไอ่โต้ กับไอ่จิน อาจเป็น1 ในนั้นก็ได้ ตอนนี้ผมไม่อยากเสียใครไป ทั้งพวกมัน และอาม ผมรู้ว่าพวกแบบผมมันผิดเพศนะครับแต่ยังไงผมก็รักอามมันไปแล้วจะให้ผมทำไงล่ะครับ คิดแล้วมันก็เศร้า ผมหันหน้าไปทางซ้ายทั้งๆที่ยังฟุบกับโต๊ะ พอผมเห็นหน้าพวกมัน พร่างนึกถึงอาม ขอบตาผมก็ร้อนพ่าว น้ำตาใสๆ ไหลออกมาจากดวงตาช้าๆ อย่างห้ามไม่ได้  ที่ตอนนี้มันได้ถูกเคลือบด้วยน้ำตาไปซะแล้ว ผมสะอื้นเบาๆ เพราะผมไม่อยากให้พวกมันมาเห็นผมในสภาพนี้ซักเท่าไร 

 ' ผมไม่อยากเสียใครไปจิงๆ ' 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(พักเที่ยง)

     " นิวกูถามมึงจิงเถอะ มึงเป็นไรป่าวว่ะ วันนี้มึงเอาแต่เงียบนะโว้ย"  จินเขย่าแขนผมในขณะที่ผมกำลังกินก็ต้องวางซ้อนลง 

     " ป่าว กูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ดูดิกูแข็งแรงดีจะตาย 555555" ผมพยายามฝืนยิ้มกับหัวเราะให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด พร้อมกับทำท่าโชว์กล้าม เพื่อให้มันสบายใจ 

     " อืม สบายก็ดีแล้ว แต่ท่ามีไรไม่สบายใจบอกกูได้นะมึง ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ่หว่ะ เนอะ" 

     " ใช่ๆ บอกกูก็ได้นะไอ่นิว ไอ่จินมันช่วยไรมึงไม่ได้หรอก" โต้พูด ไอ่จินหันไปจ้องไอ่โตทันที

     " กูด้วยๆ" ไอ่ยีน

     " อืม ขอบใจว่ะ" ผมฝืนยิ้มออกไป เพื่อน ถ้ากูบอกพวกมึงไป พวกมึงอาจจะไม่มีคำนี้ให้กูอีกแล้วก็ได้ พอผมคิดแบบนั้นขอบตาผมก็ร้อนอีกแล้ว ไม่นะอย่าพึ่งไหลออกมา ผมขมน้ำตาและพยายามก้มหน้าก้มตากินข้าว เพื่อไม่ให้มันไหล ในหัวผมก็ยังคิดเรื่องพวกนี้วนไปมา อยากให้มันหยุดมันก็หยุดไมได้ ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว 

ตุบ!!!!!!!!

     เสียงทุบโต๊ะดังลั่น ทำให้ตอนนี้ทุกคนในโรงอาหารหันมามองผมเป็นตาเดียวรวมถึงพวกไอ่ยีนด้วย พวกมันมองผมยังไม่รู้เพราะผมเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียว 

     " ไอ่นิว....." จินที่นั่งข้างๆผม เรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงตกใจ  

     " กู กูไม่ได้เป็นไรหรอก เดี๋ยวกูมา" ผมพูดตะกุตะกะ บังคับเสียงไม่ให้สั่นและรีบลุกออกไปจากโต๊ะทันที ผมวิ่งไปที่ด่านฟ้า รร. เพราะผมรู้วา่ที่นี่ไม่มีใครอยู่แน่นอน ผมเปิดประตูด่านฟ้าเข้าไป พร้อมกับดันหลังไว้กับประตูทำให้ประตูปิดอย่างแรง

ปึก!!!

    ตัวของผมทรุดลงนั่งทั้งๆอย่างนั้น ร่างกายเหมือนไม่มีเรี่ยวแรง ผมนั่งหน้าฟุบไปกับหัวเข่าที่ตั้งชัน มีแขนกั้นระหร่างหน้ากับหัวเข่าผมเอาไว้จากนั้น ผมก็.................

    " ฮืออออออ ฮืออออออ" ปล่อยร้องโฮออกมาอย่างหนัก สิ่งที่ขมเอาไว้จนถึงเมื่อกี้ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ และผมก็ร้องไห้อยู่แบบนั้นจนถึงเวลาเลิกเรียน ผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้าใครทั้งนั้น ตอนนี้ 

***********************************

 นิวน่าสงสารจังเลยนะค่ะ คงกลัวว่าจะเสียเพื่อนไปสินะ

แต่ไม่เป็นไรนะ นิวยังมี 'น้องอาม' อยู่นะ

อย่าลืมสิ ><