Love friend ฉันร้ายเพราะรัก><

(นิว)

     สวัสดีคับไม่ได้เจอกันนาน เช้าวันนี้ที่ไม่อยากให้มาถึงเป็น รร. อีกแหละ ตายตาย ผมตื่นตามเร็วกว่าเดิมนิสนึงนะครับเพราะเมื่อวานไอ่แฟนตัวเเสบของผม แจ้นตื่นแต่เช้าเพื่อมาปลุกผมไป รร.  น่ารักล่ะสิ 5555 แต่ไม่ใช่แต่นั้นนะครับรู้ไหมว่ามันตื่นผมยังไง มันจักกะจี้เอวผม  ผมตื่นทันทีแม้งรู้จุดอ่อนผม แถมตายเลยนะครับ อาม มึงไม่ได้แดกกูเป็นครั้งที่ 2 หรอก หึหึหึ

     ตึก ตึก ตึก   (เสียงเท้าผมเองครับ )

     ผมเดินลงทาข้างล่างก็ ผญ. หน้าสวยๆ กำลังทำข้าวเข้าในห้องครัว ว้ายยยยย หอมจัง แม่ทำอะไรกินน่ะ....... แม่สงสัยจะไม่เห็นผมเลยเดินเข้าไปใกล้ๆจากด้านหลังแล้วก้.....

     หมับ

     " ว้ายยย โธ่นิวเองหรอลุกแม่ตกใจหมดเลย เดี๋ยวก้ไม่ได้กินข้าวหรอกนะ " แม่หันหน้ามาโวยวายใหญ่เลย น่ากลัวจังเลย น่ากลัวจังเลย ฮ่าฮ่า ได้แค่คิดในใจเฉยๆ มือที่กอดเอวแม่จากด้านหลังยังไม่ได้ถูกจาก ผู้ชายหน้ารักกกกกกก 

     " ครับๆ แม่ทำอะไรหรอ หอมจัง " หิวอ่ะ  ผู้เป็นแม่ก้หันหน้ามาหาผม มือก้ยังทำกับข้าวอยู่ แม่ยิ้มให้ผมนิดน้อย

     " แม่ลองทำข้าวผัดปูอยู่จ้ะ เอ๋แล้วทำไมวันนี้นิวตื่นจัง ทุกตื่น 7 โมงนู้นน่ะหา "โอ้นนิ่มันดูถูดกันชัดๆเลยนะแม่อ่า  แต่ยังไงผมก็ไม่บอกหรอก

     " อ๋อ ผมนอนไม่ค่อยหลับอ่ะ " 

     " งั้นหรอจ้ะ อย่าไปนอนหลับในห้องแล้วกันนะ อย่าให้แม่รู้ด้วยเดี๋ยวโดดลงโทษ" โห พูดเหมือนใครบางคนอีกแหละ  " ไปรอที่โต๊ะไป แม่ใกล้ทำเสร็จแล้ว"

" ครับๆ "

*********************************************

( กินข้าวเสร็จแล้ว)

     หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จ อามก็มาเรียกผมที่หน้าบ้านพอดี ผมเดินไปใส่รองเท้าที่หน้าบ้านได้ยินเสียงพูดลอยๆว่า

     " ไรอ่ะ ทำไมวันนี้ตื่นไวจัง อย่างงี้ก็ไม่ได้เห็นที่น่ารักของนิวตอนนอนนะสิ เซ็งเบย...." 

     " หุบปากไปเลยนะ  ใครน่ารักมิทราบ " ผมดุมันไปมันทำหน้าหงอยๆ ก่อนจะเงยหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานที่กระชากใจสาวๆ มาให้ผมซะงั้น แล้วอามก็ตอบกลับมาว่า

     " แฟนกูไงที่นั่งอยู่ตรงเนี่ย น่ารักมากๆเลยล่ะ " มันพูดพร้อมชี้นิ้วมาทางผม รู้แล้วน่ะ ตามไม่ต้องพูดได้ไหมเด๋วแม่ได้ยินทำไงล่ะเนี่ย 

     " พอเลย พอเลย "  ผมล่ะขี้เกียจเถียงกับไอ่อามจิงๆ  ผมเลิกเถียจ ใส่รองเท้าเสร็จแล้วเดินไปหน้ารั้วเพื่อไป รร. อามกับผมเดินอย่างไม่เร่งรีบ ไม่มีเสียงพุดจากใครๆ เอ๋ใครมันมาสะกิดผมล่ะเนี่ย     

     " มีไร" ผมถามไอ่อาม เพราะมันนั้นแหละที่มาสะกิดไหล่ผม ถ้าลืมของกูไม่ไปเอาให้นะโว้ย เดินมาไกลขนาดนี้ อามกวักมือเรียกผมเข้าไปใกล้ๆ 

     " กูขออะไรมึงหน่อยดิ  " ขอ?

     " ขออะไรว่ะ "

     " แล้วมึงทำให้กูได้ป่ะล่ะ " น่ะ ดูมันมีย้อนๆ อย่าให้กูทำอะไรๆ พิเลนล่ะมึง

     "เออๆ " ยังไงผมก็เพื่อนหรือแฟนหว่ะ ....ชั่งเหอะมีอะไรก็ต้องช่วยกันอยู่แล้วหลังจากมันได้คำตอบของผมหน้าของอามก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และมากระชิบที่ข้างกูว่า

     " กูขอจูบมึงหน่อยดิ "

     " หา "  อยากมองกูด้วยสายตาแบบนั้นสิ  ก็จิงที่เราเคยจูบและขึ้นตะ ต่อจากจูบผมยังจำตอนนั้นได้ดี ทั้งความรู้สึก สัมผัสที่ได้รับจากอามตอนนั้นร่างกายมันร้อนลุ่มไปหมด สติก็ไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกับตัวสักเท่าไรด้วย ท้ายที่สุดผมก็เคลิ้มไปกับมันจนได้ เกือบเสียบริสุทธิ์แล้ว 

     " ได้ไหม"   เอ่อ เอาว่ะ!

     " ก็ ก็ได้ เฮ้ย! "  มึงจะพากูไปไหนเนี่ยยยยย อามมันลากผมที่สะพานที่ใช่ข้ามแม่น้ำ พลักผมติดกับขาของสะพาน

     " โอ้ย แรงก็ควาย......."

(อาม)

      ผมเชิดคางมนของนิว ใบหน้าน่ารัก ดวงตานิวกำลังจับจ้องผมมีแค่ผมเท่านั้นที่จะได้อยู่ในนั้นปากแดงนั้นก็อยากให้มีแค่ผมที่ได้สัมผัสมัน หน้าสองเราใกล้เข้าหากันเหมือนแม่เหล็กที่ดึงดูดกันอยู่ตลอดเวลา คนตรงหลับตาลง เพื่อให้รู้ว่าตัวเองพร้อมแล้ว เมื่อผมเห็นแบบนั้น  ก็ค่อยๆเรื่อยหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม 

       คนตรงหน้าคือคนที่ผมรอมาตลอด  รอมานานมาก ผมอยากจูบอยากสัมผัสอยากแสดงออกให้เขารู้ว่า ผมรักเขามาแค่ไหน ผมจะไม่ปล่อยเขาไปไหนอีกแล้ว ปากเราสองคนบรรจงประทับกันช้าๆ มาก ต้องการมากกว่านี้

     " อื้อ อือ" ผมเกี่ยวพันลิ้นไปมา ค้นหาความหวานทั่วปาก กัดแทะชิมรสหวานที่อยู่ข้างใน เป็นรสชาติที่เจ้าตัวโหยหา ร่างบางตอบรับความปราถนาของร่างหนาโดยการโต้ตอบทางลิ้นเล็กๆ ไม่มีใครยอมใคร 

     " อือ อุดอ่อน ( หยุดออก )"ร่างบางพูดไม่เป็นภาษาเพราะลิ้นไม่ว่าง เธอบอกให้ร่างหนาหยุดเพราะกลัวคนจะมาเห็น ร่างหนาพอฟังรู้เรื่องจึงถอนริมฝีปากออกจากร่างบาง

     ผมมองหน้าร่างบางที่ดูเหนื่อย หน้าแดงแก้มยาวไปถึงใบหูและลำคอ ผมรับรู้ถึงลมหายใจเป็นระยะระยะ ของคนตรงหน้าที่ห่างกันไม่กี่เซน ร่างบางเอืองคอเล็กน้อยทับแทบของผม  อ้างปากเล็กน้อยพร้อมกับพูดว่า

     " ดะ -เดียวมีคนมาเห็น" โอ้ย น่ารักเกินไปแล้ว บอกให้หยุดแต่ทำไมต้องทำหน้าน่ารักด้วยนะ ไม่ไหวแล้ว

     " ขออีกหน่อย มึงมันน่ารักเกินไปแล้วรู้มั้ย "

     " อื้อ อ๊า อือ "  ขออีกนิดนะ ขออีกนิด จูบกันอีกครั้ง ชั่งเร่าร้อนกว่าครั้งแรกมาก ร่างบางได้แต่ร้องครางออกมา ผมถอนริมฝีปากออกอีกครั้ง

     " กูรักมึงนะนิว กูรักมึง " ประทับจูบอีกครั้ง ค้นหาความหวานของร่างบาง นี้คิอคำที่ผมอย่างบอกมันมาตลอดหลายปี และผมจะไม่ให้มันไปไหนเด็ดขาด

     " กูก็รักมึง อื้อ " เพราะมึงเป็นอย่างนี้ไงกูถึงรักมึงมากขนาดนี้ กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหน กูรักมึง กูรักมึง  คนที่จะจูบมึงได้ต้องเป็นกูเท่านั้น กูคนเดียว กูจะบอกรักมึงทุกวัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้มึงรู้ว่ากูรักมึง รักมึงคนเดียว รักอยู่ตลอดเวลา  กูรักมึงนิว

"ติดตามกันหน่อยนะ จูบๆ"