โรงเรียนเขย่าขวัญ (18+)

พอพวกเราหันหลังไปก็พบกลับ

ผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวเท่ากับฉันเองนั่นแหละ แต่เธอ... ตาขาวโพลนปากฉีกถึงใบหูเดินท่าทางบิดเบี้ยวแถมใบหน้าที่เน่าเฟะของเธอพวกฉันยืนแข็งทื่อกันไปเลย

"ฉึกๆๆๆๆ" เธอง้างมีดและแทงไปที่มิ้นอย่างรัวๆ ก่อนที่มิ้นจะล้มไปนอนกับพื้นเธอแทงจนมิ้นหยุดดิ้นแรงมองมาทางเรา...

"หนี!!" ฉันบอกกับทุกคนก่อนที่ฉันจะวิ่งสุดแรงเกิดฉันวิ่งหนีขึ้นมายังชั้นที่7ที่นี่มีเกือบ20ชั้นแหน่ะ ฉันสังเกตุมาตลอดเลยนะว่าที่นี่มันมีคราบเลือดทั้งนั้นเลยทั้งใหม่และเก่า ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไม ถึงไม่มีใครกล้ามาเหยียบที่นี่

ฉันเดินตามทางที่ทอดยาวไกลทำไมกันนะทำไมฉันถึงต้องขึ้นมาบนที่อย่างงี้ด้วยไม่น่าเลย! ฉันละความคิดนั้นก่อนที่จะเดินไปยังห้องๆ หนึ่งซึ่งมีโต๊ะเรียนที่ถูกกลั้นเหมือนไม่ให้ใครเข้ามาฉันยกโต๊ะพวกนั้นออกและปีนข้ามไป

พระเจ้า!! นี่มันโครตอภิมหาศพ ที่นี่มีศพเต็มไปหมดแถมเลือดยังแดงฉานไปหมดเลยด้วย ศพบางศพโดนตัดหัวก็มี

ฉันเดินไปยังหน้าต่างเพื่อส่องรอดราวขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครอยู่ทางนี้เลย เพราะนี่ก็เริ่มมืดแล้ว ฉันทำการปีนหน้าต่างเพื่อไปยังอีกห้องนึง แต่..

"เช้งงงง!!" อยู่ดีๆผีที่ตามไล่ล่าเราตั้งแต่แรกมันโผล่มาจากไหนไม่รู้มันจะเอามีดมาแทงฉันแต่ด้วยความตกใจฉันหลบมีดได้ทันแต่ก็ยังโดนอยู่ดีตอนนี้เลือดเริ่มไหลออกมาหน่อยๆ ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้นและรีบปีนกลับไปทร่อีกห้องนึง

ฉันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตจนกระทั่ง

"พลั่ก!!" ฉันวิ่งชนอะไรสักอย่างก่อนจะเงยหน้าไปดู

"รัช!!" ฉันร้องไห้ทันที่ที่ได้เจอเขาฉันคิดถึงเขาเหลือเกินทำไมนะ?ทำไม...

"อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวไอ้ผีนั่นมันก็รู้หรอก" รัชตอบกลับมา

"ใช่!! เมื่อกี้เร็วเข้าวิ่ง!" ฉันจับมือของรัชแล้ววิ่งทันทีฉันเห็นด้วยหางตาว่าไอ้ผีบ้าตัวนั้นมันถือมีดและเริ่มเดินมาแล้ว

"ทำไมมาที่นี่!!" รัชตะคอกใส่

"มาตามหาพวกนายน่ะสิ" ฉันตอกกลับไป

ฉันและรัชเงีบยไปได้พักนึงเมื่อมีเสียงเดินใกล้เข้ามา

"ฮึก...ฮือๆๆๆ หายไปไหนกันหมดเนี่ย" เสียงเจนนี่นา

ฉันกำลังจะลุกขึ้นเพื่อเรียกให้เจนมาหลบกับฉันแต่แล้ว ยัยผีนั่นเข้ามาแล้วก็กระหน่ำเอามีดแทงไปยังหน้าอกของเจนทันที่เจนได้แต่ดิ้นทุรนทุรายและฉันเห็นน้ำตาของเจนคลอก่อนที่จะไหลออกมาเจนตายในที่สุดศพของเจนหันหน้ามายังที่ฉันหลบอยู่ฉันได้แต่เอามือปิดปาดและน้ำตาไหลออกมาเป็นทางยาวสภาพศพเจนมันชั่งหน้ากลัวเหลือเกินฉันปล่อยให้เพื่อนโดนฆ่าต่อหน้าต่อตาได้ยังไงกัน!!

"อยู่ไหนน ออกมาสิ..." ผีตัวนั้นมองไปรอบและเดินไปมาอยู่ในห้องแป๊ปนึงแล้วมันก็ออกไปฉันได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที

โปรดติดตามตอนต่อไป..