มึงครับ...รักกูหน่อย

          วันจันทร์

          วันนี้ผมมาเรียนตามปกติแล้วครับ อาการป่วยก็เกือบหายดีแล้วด้วยล่ะ หวังว่าชีวิตอันวุ่นวายมันคงจะหายไปซักพักนะครับ เพราะตอนนี้ไอ้นนท์มันป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลคงไม่มีเรี่ยวแรงออกมาแกล้งผมหรอกจิงม่ะ

"ไอ้ซันเอ้ยยยยย แย่แล้วมึง" ไอ้ธันตะโกนมาแต่ไกล

"อะไรของมึง"

"มีคนปล่อยข่าวว่ามึงกับกูเป็นคู่เกย์กัน!!!!" มันพูดแล้วส่งหนังสือพิมพ์ของ ม.มาให้ดู แ้ลวมีรูปตอนที่ผมพยุงให้เหี้ยธันตอนที่มันเมาในผับ แล้วมันก็เอาหัวมาพิงไหล่ผมแบบคือถ้าคนที่ไม่รู้ว่าผมกับมันเป็นเพื่อนกันก็คงจะคิดว่าเป็นคู่เกย์จริงๆนั่นละครับ

"เหี้ย! แม่งทำไมชีวิตนี้กูไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขสักที" ผมสบทอย่างอารมณ์เสีย

"มึงรู้มั้ย พอมีข่าวแบบนี้ออกมาสาวๆในสต๊อกกูหายหมดเลย แม่ง!"

"ยังจะหวงสาวๆอีกนะมึง"

"มึงว่าใครกันว่ะที่ทำแบบนี้" มันถามผม เออ ใช่ครับใครล่ะที่ทำแบบนี้เพราะถ้าจะบอกว่าไอ้นนท์ก็ไม่น่าจะใช่เพราะตอนนี้มันก็ยังนอนป่วยพะงาบๆอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย แล้วใครกันนะ 

"ไอ้ธันมึงมีศัตรูบ้างมั้ยวะ"

"กูหรอ ก็มีนะ มึงจำไอ้เซฟได้มั้ยว่ะ ไอ้เซฟปี 2 ที่มันแกล้งเอาน้ำปลามาแทนน้ำโค้กของกูตอนเข้าปี 1 ใหม่ๆ แม่งพูดแล้วเเค้นไม่หาย แถมพอเจอหน้ากันนะมันยังทำสายตาเหยียดๆ มองกูด้วยล่ะ หรือว่ามันจะเป็นคนทำนะ"

"กูไม่รู้หรอกว่าใครทำ แต่ศัตรูกูก็มีแค่ไอ้นนท์ แถมตอนนี้ไอ้นนท์ก็นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลไม่น่าจะมีแรงมาแกล้งกูได้นะ"

"เออเนอะ"

"แต่แม่งไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้" ไม่แคร์ครับ แค่นี้เองคราวที่แล้วก็รูปตัดต่อ คราวนี้รูปจริงๆแต่เข้าใจผิด ไม่เป็นไรครับ 

"เออๆ แต่แม่งอย่าให้รู้นะว่าใคร" 

"ไปเรียนเถอะไป" หลังจากที่ผมกะไอ้ธันคุยกันเสร็จก็เดินเข้าห้องเรียนไป มีหลายคนนะครับที่หันมามองผมกับมันแล้วหันไปซุบซิบนินทากัน ช่างเถอะครับพวกปากหอยปากปู ไม่คิดจะถามกูเลยหรือครับ ว่ากูเป็นมั้ย !? - -

ตั้งแต่เช้ามาถึงตอนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นครับ ทุกคนที่ ม.ก็ยังคงมองผมแปลกๆ วันนี้ผมกะว่าจะไม่กินข้าวเที่ยงล่ะ ไม่หิวอ่ะ กลับคอนโดเลยละกัน 

ผมบอกลาไอ้ธันแล้ววิ่งกลับมาที่รถ 

"เหี้ย!" ซวยอีกแล้วครับ ล้อรถผม! ยางแบน!! ใครทำ!!

เหอะๆ วันนี้ทั้งวันจะไม่มีเรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตเลยใช่มั้ย ตอนนี้ผมอยู่คอนโดละครับ ส่วนรถผมก็ให้ช่างมาเอาไปซ่อมให้ครับ! อย่าให้ผมรู้นะว่าใคร ผมจะต่อยให้ปากแตกเลย