มึงครับ...รักกูหน่อย

          ร่างบางนอนกอดนนท์จนถึงเช้า โดยไม่หวั่นว่าตัวเองจะหนาวเพียงใด ขอแค่ให้คนในอ้อมกอดของเขาโดนฝนน้อยที่สุด และอบอุ่นที่สุด...

"ฮ้าวว เช้าแล้วหรอเนี่ย" ผมลุกขึ้นมาพร้อมความร้อนๆหนาวๆ ไข้ขึ้นอีกแน่ๆเลย ตอนมาก็ยังไม่ได้หายดีซ่ะด้วย

"หนาว" ไอ้นี่ละเมอ แต่สงสัยจะหนาวจริงๆแหละ เดี๋ยวๆขอกูเดินไปสำรวจชายหาดแปป เผื่อมีเรือผ่านไปผ่านมา 

ผมเดินไปเรื่อยๆตามชาดหาย ไม่ไกลนัก ก็เห็นเรือผ่านมา!!!!! เห้ย มีเรือผ่านมาด้วย 

"ช่วยด้วยคร้าบบบบบบบบบ ทางนี้ๆๆๆ ช่วยพวกเราด้วยยยยยยยยย" ผมตะโกนพร้อมโบกมือ ไม่นานเรือก็เข้ามาจอดเทียบชายหาด 

"คุณครับ คุณคือคุณซันรึปล่าวครับ ?" ผู้ชายคนที่พึ่งลงจากเรือถามผม

"ใช่ครับ รู้จักผมได้ไง - -"

"ผมเป็นคนของท่านคเชนท์นะครับ ท่านสั่งให้ผมออกเรือมาตามหาคุณและคุณนนท์"

"งั้นรีบตามผมมาน่ะครับ ตอนนี้นนท์ป่วยครับ ตัวร้อนจี๋เลย"

"ครับๆๆ" หลังจากนั้นไม่นานผมกับคนของลุงคเชนท์ช่วยกันพยุงไอ้นนท์มาที่เรือและกลับเข้าชายฝั่งเรียบร้อย จากนั้นก็พาไอ้นนท์ไปที่โรงพยาบาล พอเสร็จเรื่องไอ้นนท์แล้วผมก็กลับคอนโด เฮ้อ เหนื่อยจัง ผมว่าตอนนี้ผมก็ไม่ไหวแล้วน่ะ ตัวร้อนจี๋เหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร ผมมียาอยู่ในตู้ กินยาแล้วนอนพักผ่อนเดี๋ยวก็หาย พรุ่งนี้วันอาทิตย์มีเวลาพักอีกวันนึงก่อนจะไป ม. หึ แล้วไอ้นนท์น่ะหรอ อย่าหวังว่าผมจะไปดูแลมัน เท่าที่ผมช่วยมันไว้ที่เกาะผมกับมันก็หลุดกันแล้วล่ะจากที่มันช่วยผมขึ้นมาจากทะเล ต่อไปนี้เข้าโหมดเอาคืนมันเหมือนเดิมครับ!