Baby Love ปฏิบัติการล่าหัวใจนายหน้าหวาน

“เบท เอาสมุดการบ้านฉันคืนมานะ” ฉันร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่นายเบทอยู่ในห้อง สาเหตุจะอะไรซะอีกล่ะ ก็นายเบทนะสิ ขโมยสมุดการบ้านฉันไปลอก ซึ่งมันก็เป็นอย่างนี้ทุกวัน แต่ฉันก็ไม่เคยชินกับมันเลย โอ๊ะ ลืม สวัสดีนะคุณผู้อ่าน ฉันชื่อ สมายด์ เรียกสั้นๆ ว่า มายด์ ก็ได้ ชื่อจริง ก็ นางสาว ณรินทร์ภัทรธิดา บดินทร์เดชารัตน์ อายุ 17 ปี กำลังษึกษาอยู่ที่S.P.T. HIGH SCHOOL เอาเป็นว่า แนะนำตัวกันคร่าวๆ แค่นี้แหละ ขอตัวไปจัดการนายเบทก่อนก็แล้วกัน
“ไม่ให้ อยากได้ก็เข้ามาเอาดิ” เบทพูดท้าทายฉัน หน็อย อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ นายท้าผิดคนแล้วนายเบท
“จะเอาอย่านั้นใช่ไหม ก็ได้ นายเตรียมตัวตายเลยนายเบท” เบทถ้าวันนี้นายไม่ได้คลานกลับบ้านอย่าเรียกฉันว่า สมายด์ ให้เรียก มายด์ เฉยๆก็พอ เพราะถ้าเรียก สมายด์ ชื่อมันจะยาวเกินไป(นางเอกติดตลก)
“เข้ามาเลยยัยตัวเตี้ย” บังอาจมากมาเรียกฉันว่ายัยเตี้ยเลยหรอ ฉันว่า 165 มันก็สูงแล้วนะ“เบท!!!” อยู่ๆก็มีเสียงใครคนหนึ่งร้องเรียกนายเบท ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนนั้นก็คือพี่ขนมจีน แฟนนายเบทนั้นเอง พอนายเบทเห็นพี่ขนมจีนก็รีบวิ่งไปหา ส่วนสมุดการบ้านฉันนะหรอ เบทมันโยนไปทางถังขยะโน่น ฉันรู้สึกปวดใจ ยังไงก็ไม่รู้ ทุกทีที่เห็นนายเบทกับพี่ขนมจีนจู๋จี๋กัน รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวอิจฉายังไงไม่รู้ เฮ้อ!!! พอฉันรู้สึกว่าตัวเองคิดอะไรเลื่อยเปื่อยเยอะไปแล้ว ฉันก็เดินไปเก็บสมุดการบ้าน แล้วเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ นายเบท แล้วฉันก็เดินออกไป
จากห้องทันที วันนี้สบายหน่อย เพราะ อาจารย์ที่สอนวิชา คณิตศาสตร์ ลาป่วยไปหาหมอทำให้วันนี้ ตารางเรียน ไม่ค่อยมีเรียนเท่าไหร่
“เฮ้อ!!!!” ฉันนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่ 100 ล้าน ก็ว่าได้(เว่อร์เกิ๊นนน) วันนี้ทำไมมันน่าเบื่ออย่านี้นะ ไม่มีนายเบทคอยกวนใจ แล้วมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้
“สมายด์...???” ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็น นายเทมป์นั้นเอง
“ฮืม... ว่าไง” ฉันถามนายเทมป์ ฉันคิดว่าถ้ามาแบบนี้ ต้องมีเรื่องให้ฉันช่วยแน่ๆ ปกติถ้านายเทมป์มีเรื่อง ฉันก็จะต้องเป็นคนช่วยแก้ปัญหาทุกที
“แกช่วย ไปบอกเลิกน้องม.3 ให้ฉันหน่อยสิ คือฉันไม่อยากไปอ่ะ ขี้เกียจ” เทมป์ยิ้มแห้งๆให้ฉัน ว่าแล้วมันจะต้องเป็นเรื่องผู้หญิง
“ค่าตอบแทนคืออะไร” ฉันถามนายเทมป์ ที่จริงไม่ได้อยากได้อะไรหรอกนะแค่อยากถามเล่นๆเฉยๆ
“ฉันยอมให้หอมแก้มเลยทีนึง” เทมป์พูดพร้อมกับทำแก้มป่องให้ฉันดู
“ยี้!!! ถ้ารางวัลเป็นแบบนี้ ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ” ฉันพูดใส่นายเทมป์ ให้หอมแก้มนายเพล์บอยแบบนายเทมป์ ฉันยอมหอมแก้ม สุนัข ข้างบ้านฉันจะไม่ดีกว่าหรอ(ดูเปรียบเทียบซะ...)“ยี้ อะไร ได้จุ๊บแก้มหนุ่มฮอตอย่างฉันฟรีเลยนะเว้ย ไม่คิดที่จะดีใจหน่อยหรอ”                             
“ไม่คิด และก็ไม่เคยคิด แล้วก็ไม่คิดที่จะคิด”
“พูดอะไรวนไปวนมา โวะ อย่าลืมเรื่องที่ฉันให้ไปทำก็แล้วกัน น้องคนนั้นชื่อ บีมอล อยู่ ม.3/2 ไปล่ะ บายยยยย” พูดจบนายนั้นก็วิ่งหายไปในมุมตึกหันที ฉันล่ะเหนื่อยแทนมันจริง วันๆ ไม่
เคยทำอะไรคิดแต่ที่จะควงสาว ถ้าใครได้เป็นแฟนมัน คงจะทรมานน่าดู ที่มีแฟน แย่ โคตะระแย่ แบบนายเทมป์