เจ้าชายเย็นชากับสาวจอมซื่อบื้อ [True Love]

ไลท์เริ่มทำใจกับสิ่งที่ผ่านมาและเริ่มต้นใหม่กับการก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง......
 
ไลท์ได้ลงเรียนต่อมหาลัยใหม่อีกครั้งนึง [เอาง่ายๆคือซิ่วจากมหาลัยเก่านั่นเอง ไหนบอกว่าเก่งนักหนา ในที่สุดก็มีเรื่องโง่แล้วสินะ]
 
วันแรกของการลงทะเบียน
 
เหตุการณ์เกิดขึ้นในขณะที่ไลท์กำลังเดินไปกรอกเอกสารลงทะเบียน
เฮ้ ไลท์! เสียงสาวน้อยตะโกนมาแต่ไกล พร้อมกลับท่าทางแปลกประหลาด
ไลท์หันไปมองด้วยท่าทีตกใจเพราะการลงทะเบียนครั้งนี้เขาไมไ่ด้บอกใครให้รู้เลยสักคนเดียว 
เอ๋ ใครหว่า? - - ไลท์หันไปมองและทันทีที่หันไปก็ถึงกับตกใจ นั่นคือ 
 
มินนี่ 
 
ไลท์: เอ่ออออ ทะๆเธอมาได้ไงหรอ มินนี่ O_O แล้วทำไมเธอถึงมาเรียนที่นี่ เธอยังเรียนไม่จบงั้นหรอ 5555 กะแล้วเชียวคนอย่างเธอเรียนจบได้ก็แปลกและ ถ้าเธอเรียนจบได้ภายใน4ปี โลกคงแตก หมาคงออกลูกเป็นลิงไปแล้ว 
 
มินนี่: โห่ ไม่เจอกันตั้งนาน ปากดีเหมือนเดิมเลยนะ นายเนี่ย รู้งี้ไม่น่าทักเลย พูดจากันดีๆไม่ได้เลยหรอไง คนเราอุส่าต์ทักทาย -*-
 
ไลท์: โอเคๆ แล้วเธอลงทะเบียนคณะไรไว้ล่ะ ชั้นหน่ะรอบนี้ถึงเวลาเอาจริงสักทีนะ[คณะวิทยาศาสตร์] เล่นๆมาหลายปีและ Fighting!
 
มินนี่: ฉันก็ว่าจะเรียนคณะวิทยาศาสตร์เหมือนกันแหละ ตะตะแต่ว่า เอ่อ ไลท์ฉันขอดูรหัสวิชาหน่อยสิ [มินนี่พูดพร้อมถือกระดาษในมือหลบไว้ข้างหลัง เพราะอยากจะเรียนคณะเดียวกับไลท์ แต่ไม่ทันและ]
 
ไลท์: เชอะ แน่ใจหรอ ชั้นรู้นะว่าเธอมาลงทะเบียนเรียนวิชาอะไรอะ อย่ามาทำไก๋หน่อยเลย [พร้อมหยิบกระดาษจากมือมินนี่]
555+ กะแล้วเชียวอย่างเธอก็คงจะเรียนได้แต่วิชาไร้สาระสินะ สมองหมูอย่างเธอหน่ะ น่าขำสิ้นดี
 
มินนี่: โถ่เอ้ย! รู้ทันจนได้ [มินนี่พูดพร้อมกับเดินไปลงทะเบียนเรียน]
เดี๋ยวก่อนสิ มินนี่! ไปกินข้าวกันไหม ฉันเลี้ยงเอง [ไลท์พูดทันทีหลังจากมินนี่หันหลัง]
มินนี่ถึงกับหยุดชะงัก เพราะไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ผู้ชายในฝันของเธอจะชวนเธอไปกินข้าว ว้าวดีใจจังเลย 
มินนี่: ได้สิ ขอบใจมากนะ คิดไม่ถึงเลยนะว่านายจะใจดีแบบนี้ [มินนี่ยิ้มอย่างดีใจสุดๆเพราะตลอดเวลามินนี่ได้ตามเรื่องราวต่างๆของไลท์อยู่ห่างๆมาโดยตลอด] ^^
 
เรื่องราวของการพบกันอีกครั้งของ2คนนนี้จะเป็นยังไงกันนะ แล้วเรื่องจะลงเอยแบบตอนมัธยมปลายอีกหรือเปล่านั้น เรามาติดตามกันเลย แต่หวังว่าครั้งนี้จะเกิดสิ่งดีๆบ้างนะกัน 
 
 
 
แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมา......
มินนี่:พ่อค่ะ บ้านเราเนี่ยอยู่มานานแล้วนะ ทำไมพ่อไม่คิดจะซ่อมแซมหน่อยหรอ หนูว่านะบนหลังคาเราต้องมีหนูไม่ต่ำกว่าร้อย แต่ดินเราต้องมีปลวกไม่ต่ำกว่าพันแน่เลยค่ะ
 
พ่อก็กำลังคิดอยู่เหมือนกันแหละลูกว่าจะหาช่างมาซ่อมแซมบ้านเหมือนกัน เอางี้นะ พ่อมีเพื่อนสนิทตอนวัยเด็กอยู่คนนึง เดียวลูกย้ายไปอยู่ที่นั่นก่อนนะกัน จนกว่าลูกจะเรียนจบโอเคไหม อีกอย่างมันใกล้มหาลัยที่ลูกเรียนด้วย
 
จะดีหรอค่ะพ่อ - - หนูไม่อยากจะเชื่อพ่อเลย เชื่อพ่อทีไร เกิดเรื่องใหญ่ทุกที เฮ้อ! 
 
จากนั้นพ่อของมินนี่ก็ได้ขับรถพามินนี่ไป ณ บ้านหลังใหญ่ เลิศหรูแห่งหนึ่ง
 
โหพ่อ! บ้านเพื่อนพ่อทำไมใหญ่อย่างกับพระราชวังแบบนี้ล่ะค่ะ หนูไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่าพ่อจะมีเพื่อนรวยๆกับเขาด้วย 5555+
 
มินนี่ลูกพ่อ เดี๋ยวพ่อเข้าไปทักทายเพื่อนก่อนนะลูก ลูกก็หยิบของและสัมภาระเข้ามาได้เลย
 
เฮ้!ว่าไง!บักโล้นเพื่อนยาก ไม่ได้เจอกันนานเป็นไงบ้างๆ แกสบายดีป่าวพวก^^
 
หึๆ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเพื่อนยาก ถ้าไม่ได้นายช่วยตอนนั้น ฉันคงไม่มีวันนี้หรอก [เพื่อนของพ่อมินนี่พูดด้วยท่าทางซึ้งในน้ำใจพ่อมินนี่]
 
อะไรกันๆ นี่เราเป็นเพื่อนกันเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องเอามาคิดเลย ฉันตั้งใจช่วยแกจริงๆอยู่แล้ว บักโล้น 5555+
 
อะเคๆ และไหนล่ะลูกสาวที่แกบอกจะมาพักกับเราชั่วคราวหน่ะ ยินดีต้อนรับเลยเพื่อน เชิญๆ บ้านเราจะได้มีสีสันกลายเป็นบ้านจริงๆสักที [เอ๊ะ!แล้วที่ผ่านมามันไม่เหมือนบ้านหรือไง]
 
ณ หน้าบ้าน......
 
โอ้ย!หนักชะมัดเลย ทำไมถึงไม่มีใครมาช่วยเลยนะเนี่ย แต่ก็นะได้มาอยู่บ้านแบบนี้สักพัก คงดีกว่าอยู่ที่ทำงานพ่อเป็นไหนๆ
 
ทันใดนั้นเอง...ได้มีเสียงเรียกขึ้นมาตามหลังใกล้ๆ
 
ให้ช่วยไหม?หนักมากไม่ใช่หรอไง ยัยเบือก!
 
มินนี่หันหน้าไปก็ตกใจในทันที เพราะเสียงเรียกนั่นคือ ผู้ชายที่เธอตามจีบมาตั้งนาน ไลท์ นั่นเอง 
 
อะะะไรรกัน นี่นายมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย ตามฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊า เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านายโรคจิตแอบสะกดรอยตามชั้นมา :P
 
โถ่เอ้ย!ยัยบื้อเอ้ย หัดแหกตาดูซะบ้างว่านี่บ้านใคร เชอะ!ชั้นต่างหากที่ต้องเป็นคนถามว่า เธอมาที่นี่ได้ไงยัยบื้อเอ้ย? - -
 
หึๆ นี่บ้านนายเองหรอเนี่ย -O- [มินนี่จินตนาการไปไกลว่าอยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ เหมือนคู่รักที่เพิ่งแต่งงานกันเลย ดีใจจังไม่คิดว่าจะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้นกับเรา ><]
 
แต่ระหว่างที่คิดอยู่เพลินๆนั่นเอง...
 
นี่ยัยบื้อ ยืนบื้ออะไรของเธออยู่เนี่ย รีบๆเข้าไปในบ้านได้และ และอย่าสร้างความวุ่นวายให้กับฉันล่ะ ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะ (︶︹︺)
 
จ๊ะๆได้จ๊ะ ไลท์ รับรองจะไม่ทำให้นายเดือดร้อนสักนิดเลย ชั้นสัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารีกลุ่มหมีน้อย +︿+
 
จากนั้นมินนี่กับไลท์ก็ขนของเข้าไปในบ้านที่เหมือนพระราชวังใหญ่โต มินนี่คิดในใจว่าช่างโชคดีอะไรแบบนี้นะ โชคชะตากำลังเข้าข้างเราแล้ว สิ่งดีๆจะต้องเกิดขึ้นแน่ๆ มีความสุขจังเลย......

 
วันแรกของการเรียนมหาลัย......
 
ไลท์ลงมากินข้าวแล้วหรอลูก เอ๋?ทำไมมินนี่ถึงยังไม่ลงมานะ สงสัยเมื่อคืนคงขนของเข้าบ้านเหนื่อยแน่ๆเลย
 
อย่าไปสนใจยัยโง่นั่นเลยฮะแม่ ป่านนี้คงยังนอนอยู่บนเตียงไม่ตื่นมากกว่า ╮(╯_╰)╭ 
 
ย๊ะฮู้วววววว มาแล้วค่ะ คุณน้า หวัดดีค่ะ น่ากินจังเลยค่ะ คุณน้าทำเองหรอค่ะ ^^
 
ใช่แล้วจ๊ะ กินเยอะๆเลยนะจ๊ะ อยู่นี่คิดซะว่าบ้านตัวเองนะ หนูรู้ไหม ฉันหน่ะอยากมีลูกสาวมาตั้งนานแล้ว แต่บ้านเราดันมีแต่ลูกชาย ^^ อะนี่ พอดีเลย เดียวให้ไลท์พาไปมหาลัยนะจ๊ะ หนูเพิ่งมาอยู่ที่นี่คงไม่รู้จักทางดี เดียวหนูไปกับไลท์นะลูก
 
ไลท์:ผมอิ่มแล้วฮะแม่ ขอตัวก่อนนะครับ ไลท์รีบลุกไปทันทีเหมือนไม่อยากไปกับมินนี่ 
มินนี่:รอชั้นด้วยสิ ไลท์! รอชั้นด้วย! แฮกๆ โอ้ย! หยุดเดินทำไมไม่บอกกันเลยเนี่ยนาย 
เธอเดินนำไปก่อนเลย เดียวฉันเดินตามเธอเองดีกว่า ขาสั้นแบบเธอเนี่ยเดินช้าน่ารำคาญเปล่าๆ เฮ้อ! ╮(╯3╰)╭
ก็ได้ๆ หนอยจะว่าชั้นเตี้ยก็บอกมาเถอะ ชั้นเดินนำก็ได้ โอเคเลย เชอะ! 
￣▽￣
 
ทั้งสองเดินไปมหาลัยด้วยกัน แต่เหตุผลจริงๆที่ไลท์ให้เดินนำหน้าก็คือ ตอนที่หยุดเดินนั้นไลท์ได้เห็นคนท่าทางแปลกๆสะกดรอยตามมา จึงทำให้ไลท์เดินข้างหลังเพื่อจะปกป้องมินนี่ได้ เลยอ้างเหตุผลแบบนั้นขึ้นมา ช่างสุภาพบุรุษจริงๆ ><
 

 
ณ มหาลัย......
 
มินนี่กับเพื่อนๆได้เข้าเรียนกันปกติ จนถึงพักกลางวันก็ได้พากันมาตั้งกลุ่มรับบริจาคกับเพื่อนที่เรียนมหาลัย เพื่อนำไปให้เด็กยากไร้และคนชรา แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้
 
เชิญเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ทุกคนในมหาลัยมาร่วมบริจาคกับเราเพื่อเป็นทุนการศึกษาให้กับน้องๆและอาหารให้กับคนชรากันนะค่ะ ขอเชิญร่วมบริจาคค่าาา ><
 
ไลท์ได้เดินผ่านมาพอดีแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ไม่แม้แต่หันไปมอง แต่ทันใดนั้นเอง มินนี่ก็ได้ตะโกนขึ้น
 
นี่ๆนายหน่ะ นายไลท์ ไม่คิดจะบริจาคหน่อยหรือไง บ้านก็รวย ไม่คิดจะช่วยเหลือคนอื่นบ้างหรือไง ห่ะ? ˋ﹏ˊ
 
การบริจาคเห็นบอกว่าต้องทำด้วยใจ ถ้าอยากทำจริงๆ ก็นะ ถ้าเธอเรียกร้องอยากให้ฉันบริจาค ฉันบริจาคให้ก็ได้ อะนี่...600เยน พอใจหรือยัง? (︶︿︶)
 
ขนาดที่เพื่อนของมินนี่กำลังจะรับเงิน อยู่ๆมินนี่ก็ตะโกนขึ้นมาว่า......
 
อย่าไปรับเงินของหมอนั่นนะ และมินนี่ก็พูดต่อว่า นี่นายคิดจริงๆหรอว่าพวกเราอยากได้เงินของนายอะ เชิญเก็บเงินของนายไปซะ พวกเราไม่ต้องการ แบร่ๆๆ :P
 
เชอะ!ในเมื่อเธอไม่อยากได้ งั้นชั้นขอเก็บไว้ล่ะนะ นี่คิดจริงๆหรอว่าเธอจะหาเงินได้มากกว่า600เยนหน่ะ เอางี้ม่ะ เรามาพนันกันดีกว่า ถ้าเธอหาเงินบริจาคได้มากกว่า600เยนล่ะก็ ชั้นจะให้ขี่หลังชั้นเลย ตกลงไหม? 
╮(￣▽￣)╭
 
ได้เลย!ในเมื่อนายดูถูกชั้นขนาดนี้ ชั้นจะทำให้นายได้รู้! และอย่าลืมที่นายตกลงกันล่ะ ˋ︿ˊ 
 
แล้วถ้าหากเธอแพ้ล่ะ มินนี่? เห้อคนอย่างเธอชั้นไม่ต้องการอะไรหรอก เอาเป็นว่าถ้าเธอแพ้ชั้นล่ะก็ เธอก็จงจำไว้นะกัน 5555+ ^O^
 
แต่แล้วก็กลุ่มของมินนี่ได้รับบริจาคจนถึงยอดที่กำหนดจริงๆ ไม่สิเกินยอดที่กำหนดด้วยซ้ำ[ได้รับบริจาคทั้งหมด1000เยน]และแล้วกลุ่มเพื่อนของมินนี่และมินนี่ก็มาหาไลท์เพื่อเรียกร้องให้ทำตามที่พูด
 
มินนี่และกลุ่มเพื่อน:นายไลท์ นายแพ้และ ให้มินนี่ขี่หลังนายเดินไปรอบๆมหาลัยซะดีๆ ทำตามคำพูดด้วย ให้เธอขี่หลังนายซะ!
 
ไลท์:ชั้นสัญญาไว้หรือไงว่าจะทำหน่ะ ไม่มีทาง เสียใจด้วยนะ ชั้นคงทำแบบนั้นไมไ่ด้ [และไลท์ก็ได้เดินจากไปโดยไม่สนใจอะไร]
 
เย็นวันนั้นเอง ไลท์ได้กลับบ้านก่อนโดยไม่ได้รอมินนี่กลับไปด้วย เพราะโกรธที่มินนี่ท้าทายและแกล้งเขา แต่เมื่อถึงเวลาค่ำมากๆแม่ไลท์ก็สงสัยว่าทำไมถึงยังไม่กลับซะที
 
นี่ไลท์!ลูกออกไปตามมินนี่ทีซิลูก ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับมาอีกนะ แม่เป็นห่วงเธอจริงๆ (ㄒoㄒ)
 
ไม่เป้นไรหรอกมั้งครับแม่ คนอย่างเธอใครเขาจะทำอะไรเธอได้ ผมขอตัวก่อนนะครับจะออกไปหาไรกินหน่อย (︶︹︺)
 
มินนี่ระหว่างทางกลับจากมหาลัย เธอดันหลงทางซะนี่ อีกอย่างเธอดันซวยไปพบกันคนท่าทางแปลกๆที่สะกดรอบตามเธอตั้งแต่เช้า และมันก็โพล่มาหาเธอในที่สุด
 
นี่นายจะทำอะไรหน่ะ อย่านะ ชั้นรู้นะว่านายคิดจะทำอะไร อย่านะ! [มินนี่ร้องตะโกนสุดเสียงด้วยความตกใจ]
 
555+ หนูจ๋าขอให้ฉันได้จับหน้าอกเธอสักครั้งนึงนะ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ
 
มินนี่คิดสักพักนึง เธอหมดสิ้นหนทางเลยตอบกับมันไปว่า งั้นเอางี้นะ นายแค่จับหน้าอกชั้นแค่นั้นแล้วจะไปใช่ไหม ชั้นยอมให้นายจับก็ได้ โอเคไหม?
 
ดีจังๆ พูดง่ายๆแบบนี้สิ [มันเอื้อมมือไปเพื่อที่จะสัมผัสหน้าอกเธอ] แต่แล้วก็......
 
จะทำอะไรหน่ะ! หมับ! เปรี้ยง! [มินนี่ค่อยๆลืมตาทีละนิดๆแต่ก็พบกับ]
 
เป็นอะไรหรือเปล่า? ยัยบื้อ! ไลท์นั่นเอง! [เขาปรากฏตัวช่วยมินนี่ไว้ทันพอดี]
 
นะะะนายยย มาที่นี่ได้ไงกัน แงๆๆ ขอบคุณนายมากๆนะไลท์ มาช่วยชั้นไว้พอดีเลย ไม่งั้นชั้นต้องแย่แน่ๆ ขอบคุณมากจริงๆ T-T
 
ชั้นออกมาซื้อของหน่ะผ่านมาทางนี้พอดี เห็นคนท่าทางแปลกๆ ก็เลยเข้ามาดูไม่คิดว่าจะเป็นเธอซะหน่อย ╮(╯▽╰)╭
 
กลับบ้านกันเถอะ มินนี่! ป่านนี้ทุกคนรอเธอแย่และ คราวหน้าคราวหลังก็ระวังตัวด้วยนะกัน 
 
ได้เลยไลท์ T-T ขอบคุณนายมากเลยนะ [แต่ก่อนที่มินนี่จะเดินไปนั้น]
 
เดี๋ยวก่อนสิ มินนี่! มานี่สิ ขยับมาตรงนี้มา อะะะะ [ไลท์พูดพร้อมย่อตัวลง]
 
"ขี่หลังฉันสิ"
 
เดียวฉันพาเธอกลับบ้านเอง ^^ เธอนี่หาวิธีขี่หลังชั้นจนได้นะ วันนี้คงเจอเรื่องแย่ๆมาเยอะ เดียวฉันพาเธอเดินกลับบ้านเองนะ[ไลท์เป็นคนแอบบริจาคเงินให้กับกลุ่มมินนี่โดยที่มินนี่ไม่รู้ ไลท์เลยคิดว่าไม่ต้องทำตามที่พูด]
 
จากนั้นไลท์กับมินนี่ก็ได้กลับบ้านพร้อมกัน โดยที่มินนี่ได้ขี่หลังไลท์กลับบ้านตลอดทางมินนี่รู้สึกดีใจมากๆ และพูดออกมาในใจว่า ขอบคุณมากๆนะไลท์ ฉันชอบนายหมดหัวใจจริงๆ ฉันรักนายนะ......