นายเป็นอากาศ ฉันเป็นภูเขา ( Y )

ใช่ครับ ผมเป็นเด็กกำพร้า โมริโกะ เขาเก็บผมมาเลี้ยงตั้งแต่ยังแบเบาะ เธอเป็นผู้หญิงขายบริการแต่ในสายตาผม เธอคือแม่ ถึงผมจะไม่ได้คลอดมาจากท้องของเธอ แต่ผมรู้สึกว่าผูกพันกับเธอมาก

ตอนนี้ผมอยู่หน้าหลุมศพของเธอ เธอจากผมไปเพราะอุบัติเหตุทางถนน เธอรถคว่ำครับ นี้ก็ผ่านมา 2 แล้ว ที่เธอจากผมไป แบบไม่มีวันกลับ ผมไม่เคยเชื่อว่าเธอจะเมามากจนต้องรถคว่ำ ต้องมากกว่านั้น

เมื่อ 10 ปีก่อน เธอพาผมย้ายจากฤญี่ปุ่นมาอยู่เมืองไทย ผมไม่รู้สาเหตุ แต่ที่รู้ๆเธอดูรีบมาก เหมือนเธอกำลังหนีอะไรบางอย่าง ที่ผมไม่รู้

"หึ" ผมพยายามไม่ให้น้ำตาไหลแล้วนะ แต่มันก็ไหล และเหมือนว่ามันจะไม่หยุดด้วยซ้ำ

ผมชื่อ คูคิ ครับ โมริโกะตั้งชื่อให้ผม เธอบอกว่าคูคิที่ แปลว่า อากาศ ในภาษาญี่ปุ่น เธอบอกเธอพบผมนอนร้องไห้ ตอนอากาศที่หนาว เพราะอากาศทำให้เธอได้เจอผม เธอเลยตั้งซะหวาน ผู้ชายอะไรชื่อคูคิ หึ แต่ผมนะก็มีนิสัยที่เหมือนผู้หญิงอยู่มาก 

ผมอายุ 20 ปีครับ ผมเรียนจบ ม.6 เธอส่งผมเรียนจบชั้นมัธยม และเธอก็จากไป

ผมอยู่ห้องเช่าเล็กๆ ไม่ได้หรูหราอะไร ผมไม่มีเงินมากพอที่จะอยู่ที่แบบนั้น เรียนต่อมหาลัย ไม่มีเงินเลยสักนิด

ผมทำงานที่คลับ แห่งหนึ่ง พอ 6 โมงเย็น ก็ต้องเข้าคลับ เพื่อทำความสะอาด ก่อนจะเปิดให้บริการ ตอนกลับ ก็ปาไป เที่ยงคืน ผมใช้ชีวิตแบบนี้ ทุกๆวัน วนไปซ้ำๆ เรื่อยไปเรื่อยมา

ผมควรจะบอกทุกคนมั้ยเนี่ยว่า ผมเป็นคนญี่ปุ่น มาอยู่ที่ประเทศไทย จนกลายเป็นคนไทยไปแล้ว ภาษาก็ไทยชัดๆเลย ตั้งแต่เธอจากผมไปผมไม่เคยยิ้ม หรือ หัวเราะ

แต่ถ้าลูกค้ามา ผมก็ต้องยิ้ม ยิ้มเพื่อ ปิดบัง ความอ่อนแอ ความเจ็บปวด ที่ผมเจอ

////////อั้บบบบบบบบ  เจ๊ดันมาแต่งนิยายใหม่ ในเวลาแบบนี้งั้นหรอ แต่เจ๊คิดฮอดทุกคนนะ/////