my little pony : Fluttershy x Big Macintosh

ณ ปราสารสปาร์เคิล

ทไวไลท์นั่งอ่านหนังสือรอเพื่อนๆอยู่บนบัลลังก์คริสตัลที่ใหญ่มากรอบๆยังมีแบบเดียวกันอีกห้าตัวแต่ที่แต่ต่างคือบัลลังก์แต่ละตัวมีรูปคิวตี้มาร์คของพวกฟลัตเตอร์ชายอยู่ซึ่งบอกว่าใครนั่งอยู่ตรงไหนบ้าง

ตึง!! "ฉันมาแล้วววววววววว ^o^!!!" เรนโบว์แดชพุ่งชนประตูเข้าแบบเต็มแรง ทไวไลท์ยังคงอ่านหนังสือต่อไปโดยสะทกสะท้านกับเสียงเปิดประตูของเรนโบว์แดชเท่าไร

[ชินแล้วซิท่า by ไรเตอร์]

[ใช้ by ทไวไลท์]

"อรุณสวัสดิ์ทไวไลท์ วันนี้อากาศดีเนอะ ^-^" เรนโบว์แดชเดินไปนั่งที่ของตัวเองแล้วหยิบหนังสือแดริ่งดูเล่มโปรดของเธอขึ้นมาอ่าน

"เรนโบว์ตอนที่เธอบินมานี้ เห็นใครบ้างไหม?"

"ก็.....เห็นนะ =3=" เรนโบว์แดชตอบแบบไม่ใส่ใจเท่าไร ทไวไลท์เหล่มองเรนโบว์แดชแล้วถอนหายใจเพราะเธอพอเดาได้เลยว่าเรนโบว์แดชต้องไปทำอะไรใครมาแน่ๆ

ทไวไลท์หยุดอ่านหนังสือแล้วหันไปมองประตูที่ยังเปิดค้างอยู่เพราะเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของโพนี่สองตัวกำลังเดินเข้ามา

ตัวแรกคือแรรีตี้ที่กำลังเดินเข้ามาข้างในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขสุดๆพร้อมสะพายกระเป๋าและอีกตัวคือแอปเปิ้ลแจ็คที่เข้ามาในด้วยใบหน้าที่โกรธมากซึ่งตรงกันข้ามแรรีตี้และตัวของเธอก็เปียกเหมือนพึ่งโดนฝนตกใส่มายกๆ ทไวไลท์พอเดาได้ว่าใครเป็นคนทำให้ฝนตกใส่แอปเปิ้ลแจ็ค

"เรน-โบว์-แดช!! =*="

"จ้าาาาาาาาาาาา AJ ^-^" เรนโบว์แดชส่งยิ้มก้วนๆใส่แอปเปิ้ลแจ็ค พอเอปเปิ้ลแจ็คเห็นแล้วโมโหหนักกว่าเดิมแล้วเธอก็พุ่งเข้าหาเรนโบว์แดช พอแอปเปิ้ลแจ็คใกล้จะถึงตัวเรนโบว์แดชเรนโบว์แดชยิ้มมุมปากแล้วแล้วเธอก็พุ่งขึ้นข้างบนจนเกือบชนเพดา เธอก้มมองดูข้างแล้วเห็นแอปเปิ้ลแจ็คหน้ากำลังจะชนบัลลังก์ของเธอ

เรนโบว์แดชยิ้มอย่างมีความสุขที่เธอทำกำลังจะทำให้แอปเปิ้ลแจ็คชนบัลลังก์ของเธอ แต่ทันใดนั้นเอง!!

"คิดเหรอว่าฉันจะไม่รู้ทันความคิดเธอ เรนโบว์!! =*="

"o_o!!" เรนโบว์แดชรีบหันกลับไปมองข้างหลังแล้วเจอแอปเปิ้ลแจ็คอยู่ข้างหลัง เรนโบว์แดชก้มมองลงข้างล่างสลับกับแอปเปิ้ลแจ็คไปมา

"ธ...ธ..เธอขึ้นมาได้ไง!?" 

"เธอลืมแล้วเหรอ? ว่าขาฉันน่ะมันแข็งแรงกว่าโพนี่ตัวอื่นนะ?" เรนโบว์แดชถึงกับเหงื่อแตกแล้วทำท่าจะพุ่งลงข้างล่าง แต่มันก็สายไปซะแล้ว

แอปเปิ้ลแจ็คม้วนตัวหมุนกลางอากาศตัวหลายๆรอบแล้วสักพักเธอก็หยุดแบบหันหลังให้เรนโบว์แดช เรนโบว์แดชเห็นการกระทำของแอปเปิ้ลแจ็คแล้วถึงกับงง ส่วนทไวไลท์ยังคงอ่านหนังสือต่อไปแบบไม่สนใจเพื่อนทั้งสองของเธอที่อยู่ข้างบน ส่วนแรรีตี้ก็หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

"ไม้ตายปรระจำตระกูล!! แอปเปิ้ลลลลลลลลลลลลลลลลลลคิกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 0o0"

เรนโบว์แดชถูกเท้าของแอปเปิ้ลแจ็คถีบใส่ท้องแบบเต็มๆแล้วทั้งสองก็พุ่งลงพื้น พอหลังของเรนโบว์แดชสัมผันกับพื้นปราสารก็เกิดระเบิลขึ้นดัง ตูม!! เกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั้วบริเวณ พอสักพักนึงฝุ่นก็หายไปแล้วเหลือไว้แต่หลุมใหญ่ๆหลุมหนึ่ง แรรีตี้เดินเข้าไปใกล้ๆแล้วใช้สิ่งที่หยิบออกมาค่อยๆหย่อนลงไปสิ่งเธอหยิบมาก็หน้านั้นคือตลับเมตรนั้นเอง

"คราวนี้ลึกเท่า แรรีตี้?" ทไวไลท์ปิดหนังสือเล่มที่เธออ่านแล้วเธอหันไปหยิบเล่มใหม่มาเปิดอ่านต่อ

"ว้าว! *o* 29 เมตร ทำลายสถิติคราวก่อนเลยล่ะ" แรรีตี้เก็บตลับเมตรแล้วเดินกลับนั่งที่บัลลังก์จากนั้นเธอหยิบก็แผ่นกระดาษ ดินสอ ยางลบ และแว่นตาพอหยิบอุปกรณ์ออกมาครบเธฮก็ลงมือวาดชุดที่เธอจะตัดวันนี้และวันหน้า

"ได้แค่ 29 เมตรเองเหรอ? ฉันนึกว่าคราวนี้จะได้ซะสามสิบหรือสามสิบห้าเมตรซะอีก" แอปเปิ้ลแจ็คไต่ขึ้นมาจากหลุมแล้วเดินไปนั่งที่บัลลังก์ พอเธอนั่งเธอก็ถอนหมวกออกแล้วล้วนเข้าไปในหมวกแล้วหยิบขวดน้ำที่มีรูปเธออยู่บนหน้าขวดเธอสวมหมวกอีกครั้ง จากนั้นแอปเปิ้ลใช้ปากกัดฝาขวดแล้วดึกขึ้นเปิดขวดแล้วยกดื่ม

"สามสิบถึงสามสิบห้ากับผีน่าสิ!! ฉันน่ะเกือบตายแล้วน่ะยัยบ้า!! =*=" เรนโบว์แดชบินขึ้นมาจากหลุมโดยที่มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้ เธอค่อยๆบินไปนั่งที่บัลลังก์แล้วพอลงถึงบัลัลงก์เท่านั้นเองเธอก็ร้องอดโอ๊ยออกมาแต่พวกทไวไลท์ไม่ได้สนใจเรนโบว์แดชเลยซะนิด

เรนโบว์แดชเห็นว่าเพื่อนๆเธอไม่สนใจเธอเลย เธอทำหน้าเซงแล้วเลิกร้องอดโอ๊ยและเลิกเอามือกุมท้องแล้วเธอก็หยิบหนังสือเดริ่งดูที่วางทิ้งก่อนหน้านี้ขึ้นมาอ่าน

"ฮ่ายยยยยยยยยยยยยยยยย ทุกคนสบายดีไหมเอ๋ย? ^o^" สักพักพิ้งกี้พายก็กระโดดเด่งดึ่งๆเข้ามา ทไวไลท์เงยหน้ามองพิ้งกี้พายที่ตอนนี้ใส่ชุดสูทสีชมพู่เข้มพร้อมหมวกสีฟ้าและใส่แว่นสีเหลืองอ่อน

"ไง พิ้งกี้ พึ่งทำงานเสร็จแล้วเหรอ?" ทไวไลท์มองชุดของพิงกี้พายจนพอใจก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

"ช่ายยยยยยยยยยยยยจ้าาาาาาาาาาาา ทไวไลท์ ^-^" พิงกี้พายกระโดดไปที่บัลลังก์ของตัวเองพอเธอนั่งลงเธอก็หยิบลูกโป่งออกมาจากผมเธอแล้วเอามาเป่าเล่น

ตอนนี้พิงกี้ไม่ได้ทำงานแค่ที่ชูการ์คิวบ์คอร์เนอร์เท่านั้นแต่ตอนนี้เธอมีงานเป็นของตัวเองแล้วก็คือเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่แคนเทอร์ล็อต เธอสอนเรื่องการจัดปาร์ตี้ให้กับเหล่าโพนี่ที่อยากจะจัดปาร์ตี้ให้ครอยครัวหรือโพนี่ที่มีคู่หรือโพนี่อยากทำเป็นอาชีพ บางครั้งเธอก็เป็นที่ปรึกษาการจัดปาร์ตี้ให้กับโพนี่ตัวอื่นที่ไม่ใช้ลูกศิษย์เช่นกัน

"เอาล่ะ ที่เหลือก็มีแค่ฟลัตเตอร์ชายสิน่ะที่มาสายน่ะ" ทไวไลท์ปิดหนังสือแล้วขนไปไว้หลังบัลลัก์

"แต่น่าแปลกน่ะ ปกติฟลัตเตอร์ชายไม่เคยขาดการประชุมนีน่า?" เรนโบว์แดชก็เก็บหนังสือขงตัวเองเหมือนกัน

"นั้นสิ ปกติฟลัตเตอร์ชายจะมาถึงหลังเรนโบว์ด้วยซ้ำ?" แอปเปิ้ลแจ็คดื่มน้ำแอปเปิ้ลขวดที่สิบเสร็จก็เธอก็เก็บขวดเปล่าไว้ในหมวก

"นี้พิงกี้ตอนเธอมานี้น่ะ เห็นฟลัตเตอร์ชายระหว่างทางหรือเปล่า?" แรรีตี้หันไปมองพิงกี้พายหลังที่เก็บอุปกรณ์ทั้งหมดลงกระเป่า

"อือ∼ก็ไม่น่ะ" พิงกี้พายส่ายหลังจากเก็บลูกโป่งเข้าไปในผมของตัวเอง

จากนั้นพวกทไวไลท์ก็สมมุติไปต่างๆน่าๆว่าฟลัตเตอร์ชายลืมประชุมเอ๋ย โดนสัตว์ของตัวขังไว้ในบ้านมั้งเอ๋ย ที่หนักสุดคิดว่าฟลัตเตอร์ชายถูกโจรจับตัวไปเรียกค่าไถ่

"โทษน่ะที่มาสาย อ้าว? ทุกคนมีเรื่องกันน่ะถึงได้ซุบซิบกันอย่างนั้นล่ะ? " พวกทไวไลท์หยุดซุบซิบแล้วหันไปมองฟลัตเตอร์ชายที่ตอนนี้ใช้ปีกถือชากับพวกของว่างอยู่ที่หน้าประตู

"แหะๆๆ ไม่มีอะไรจ๊ะ/หรอก x5 ^-^"

"หือ? =_=?" ฟลัตเตอร์ชายเอียงคอมองพวกทไวไลท์อย่างสงใสแต่เธอก็เลิกสงใสแล้วปิดประตูจากนั้นเธอแชก็เดินไปที่บัลลังก์ของตัวเอง พอเธอนั่งลงพื้นตรงหน้าบัลลังก์ของเธอก็ยกระดับขึ้นมาเท่าโต๊ะตัวหนึ่ง

พอได้ระดับพอเหมาะฟลัตเตอร์ชายก็ชาและของว่างลงบนโต๊ะ(แบบสำเร็จรูป) จากนั้นก็มีโต๊ะแบบเดียวกันขึ้นมาตรงหน้าของพวกทไวไล์แล้วพวกชาและของว่างก็ลอยไปว่างบนโต๊ะของพวกทไวไลท์

[ไอ้ปราสารนี้มันสารพัดประโยชน์จริงๆ by ไรเตอร์]

"เธอมานานแล้วเหรอ? ฟลัตเตอร์ชาย" ทไวไลท์หันมองฟลัตเตอร์ชายแล้วยกแก้วขึ้นมาจิบ

"ก็ตั้งแต่เช้ามืดแล้วล่ะ" ฟลัตเตอร์ชายหยิบคุกกี้ขึ้นมากิน พวกทไวไลท์มองฟลัตเตอร์ชายแบบแปลกๆและงงๆ

"ทำไมเธอมาเร็วขนาดนั้นล่ะ? ฟลัตเตอร์ชาย" เรนโบว์แดชมองฟลัตเตอร์ชายด้วยสายตาที่งงหนักกว่าเดิม

"ก็.....แค่นอนไม่หลับน่ะ"

"แค่นั้นแน่เหรอ" แอปเปิ้ลแจ็คยกแก้วขึ้นมาจิบแบบผู้ดี

"ค..แค่นั้นจริงๆ _////_" ฟลัตเอตร์ชายก้มหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงจัดจากสายตาพวกเรนโบว์แดช แต่ก็ไม่พ้นสายตาของทไวไลท์

'คงฝันเห็นหน้าเขาจนไม่กล้านอนเลยล่ะซิ' ทไวไลท์เหล่มองฟลัตเตอร์ชายสักพักเธอก็จิบชาอีกครั้ง

"เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าน่ะ" พอทไวไลท์ว่างแก้วชาลงพวกฟลัตเตอร์ชายหันหน้ามามองทไวไลท์

"ที่ฉันเรียกพวกเธอมาวันนี้เพราะฉันมีของอย่างให้พวกเธอดูหน่อยน่ะ" แปะๆ ทไวไลท์ตบมือสองครั้งจากนั้นพื้นกลางห้องก็ยกขึ้นมาเท่าโต๊ะกลมตัวนึงต่อจากนั้นประตูห้องก็เปิดออก 

สไปค์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือโทรศัพท์เข้ามาว่างไว้โต๊ะกลมกลางห้อง พอสไปค์ว่างไว้แล้วเขาก็เดินไปปิดประตูแล้วยืนรออยู่ข้างๆประตู แล้วบัลลังก์ของพวกทไวไลท์ก็ถูกดึงไปที่โต๊ะกลมกลางห้อง พอบัลลังก์เข้าใกล้ได้พอดีแล้วมันก็หยุดอยู่กับที่

"นี้มัน.....คืออะไร? ทไวไลท์" เรนโบว์แดชยืนหน้ามองโทรศัพท์ด้วยสายตาสงใส ไม่ใช้แค่เรนโบว์แดชคนเดียวพวกฟลัตเตอร์ชายก็มองโทรศัพท์ด้วยสายตาไม่ต่างกัน

"มันคือโทรศัพท์" ทไวไลท์ยืนมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้พวกฟลัตเตอร์ชายมองเห็นได้ชัดๆ

"โทรศัพท์....เหรอ? =_=?x5"

"ใช้ มันเป็นอุปกรณ์สือสารจากโลกมนุษย์น่ะ" ทไวไลท์ว่างมันลงแล้วหันไปพยักหน้าให้สไปค์ พอสไปค์เห็นทไวไลท์ให้สัณญาณมาเขาก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา แล้วเดินไปให้ทไวไลท์แล้วจึงเดินกลับไปยืนรอที่เดิน

"วิธีทำงานของมันก็......" ทไวไลท์อธิบายเรื่องโทรศัพท์ให้กับพวกฟลัตเตอร์ชายอย่างละเอียดพวกฟลัตเตอร์ชายฟันอย่างสนอกสนใจกับเรื่องโทรศัพท์ มีบางครั้งที่พวกฟชัตเตอร์ชายจะยกมือถามทไวไลท์

2 ชั่วโมงผ่านไป

"แหละนี้คือรายละเอียดทั้งหมดของโทรศัพท์ล่ะ" ทไวลท์เก็บแผ่นกระดาษแล้วว่างไว้ข้างๆบัลลังก์ พวกฟลัตเตอร์ชายฟังจบก็ตบมือให้ทไวไลท์

"ไม่เลวเลย ทไวไลท์ ^_^" แอปเปิ้ลแจ็ค

"โทรศัพท์....มัน...เจ๋งมาก >_<" เรนโบว์แดช

"มันชั่งเพอร์เฟคมากเลย ทไวไลท์ ^_^d" แรรีตี้

"แบบนี้มันต้องจัดปาร์ตี้ฉลอง >o<" พิงกี้พาย

"มันชั่งสะดวกดีน่ะ เย้∼(เสียงเบา) ^o^" ฟลัตเตอร์ชาย

"งั้นเป็นอันว่าตกลงให้ใช้ได้สิน่ะ" ทไวไลท์มองพวกฟลัตเตอร์ชายที่ละคนเพื่อขอคำตอบ พวกฟลัตเอตร์ชายพยักหน้าทุกคน

"สไปค์ เขียนจดหมายถึงเจ้าหญิงทีซิ"

"จัดให้ทไวไ- อุ้บ 0)-(0 เอาะ∼∼" ก่อนที่สไปค์จะเขียนจดหมายถึงองค์หญิงเซเลสเทีย สไปค์ก็เรอจดหมายออกมาก่อน

"จดหมายจากเจ้าหญิง?" ทไวไลท์ลุกขึ้นจากบัลลังก์แล้วเดินไปหยิบจดหมาย แล้วเธอก็เดินกลับมาที่บัลลังก์แล้วจดหมาย

""ถึงเจ้าหญิงทไวไลท์ ฉันมีเรื่องสำคัญให้เธอช่วยหน่อย คือว่าวันนี้จะมีโพนี่จากประเทศอื่นมาที่เอเควสเทรียเพื่อเยี่ยมชมความเป็นอยู่ของพวกเรา ตอนแรกฉันกระว่าจะไปรับเขาเองแต่ฉันกับลูน่าก็ยุ่งๆกับการเคลียงานที่กองเป็นภูเขาก็เลยไปรับไม่ได้ จะให้เจ้าหญิงเคเดนซ์หรือไชนิ่งอาเมอร์ไปรับก็ได้แต่พวกนั้นต้องเลี้ยงลูกก็เลยไม่ว่าง เพราะฉะนั้นก็เหลือแต่เธอแล้วล่ะทไวไลท์ เพราะฉะนั้นช่วยหน่อยน่ะจ๊ะ จากเจ้าหญิงเซเลสเทีย ปล.พวกเขามาสองตัวน่ะแหละพวกเขาจะอยู่กับพวกเราประมาณเดือนนึง ปลที่สอง.พวกจะมาถึงตอนบ่ายสามโมงน่ะ"  โพนี่มาจากประเทศอื่นงั้นเหรอ!?" ทไวไลท์อ่านจบก็หันไปมองเพื่อนๆของเธอที่ตอนนี้ก็ตกใจไม่แพ้กัน

"แล้วเจ้าหญิงเขียนหรือเปล่าพวกเขามาจากประเทศไหนน่ะ" แอปเปิ้ลแจ็คมองทไวไลท์ด้วยสายตาอึ่งๆและสงใส ทไวไลท์ก้มมองจดหมายอีกแล้วหันไปสายหน้าให้แอปเปิ้ลแจ็ค

"เดียวน่ะ! พวกนั้นจะมาถึงเมื่อไหนน่ะ?"

"บ่ายสามโมงน่ะ ทำไมเหรอ? แรรีตี้" ทไวไลท์มองแรรีตี้ด้วยสายตาไม่เข้าใจ พอแรรีตี้ได้คำตอบรีบข้นกระเป้าหาอะไรบ้างอย่างสักพักเธอหยิบสิ่งที่หาอยู่เจอสิ่งนั้นก็คือนาฬิกา แรรีตี้ดูนาฬิกาแล้วถึงกับตาค้าง

"มีอะไรเหรอ? แรรีตี้" แอปเปิ้ลแจ็คที่นั่งใกล้ที่ยืนหน้าไปดูนาฬิกาที่อยู่บนมือของแรรีตี้

"เฮ้ย!! ทุกคนนี้มันบ่ายสองครึ่งแล้ว"

"หาาาาาาาาาาา!! 0_0!!" พวกทไวไลท์รีบยืนหน้าเข้าไปดูนาฬิกาของแรรีตี้แล้วมันก็เป็นอย่างที่แอปเปิ้ลแจ็คพูดเข็มของนาฬิกาชี้อยู่ที่บ่ายสองครึ่งจริงๆ พวกทไวไลท์มองหน้ากันด้วยหน้าที่เหงื่อแตกกันทุกคน

"พวกเราซวยแล้วววววววววววววว!!!X5 ToT!!" พวกฟลัตเตอร์ชายตะโกนสุดเสียง เหลือแต่ทไวไลท์เท่านั้นที่นั่งเงียบ

"กล้วยทอดแล้วเรา T_T"