เกมแค้นแลกรัก(yaoi)

ณ มุมมืดของคฤหาสน์หลังใหญ่มีร่างบางร่างหนึ่งยืนอยู่ ร่างบางนั้นจ้องมองไปยังภายในบ้านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น ชิงชังและความเย็นชาจับขั้วหัวใจ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาแต่ทว่ากลับดูหนักแน่นและแฝงไปด้วยความเกลียดชัง    

"สิ่งที่พวกแกทำกับครอบครัวฉัน พวกแกต้องชดใช้ ความทรมานนี้ฉันจะมอบมันคืนให้กับพวกแกเอง"

            ดีเจประจำร้านเพิ่มความมันส์เอาใจวัยรุ่นขาแดนด้วยเสียงดนตรีจังหวะเร็วจนแทบจับเนื้อร้องไม่ได้ แต่ก็ได้ใจเหล่าขาโจ๋ไปเต็มๆ ความสนุกเริ่มมากขึ้นเมื่อมีดีเจประกาศออกไมค์หาคนกล้าขึ้นไปเต้นบนเวที ใครเต้นดีเต้นเก่งมีรางวัลให้ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกกันแต่กับมีเด็กหนุ่มร่างบางผิวขาวนั่งดื่มแบบไม่สนใจโลกโดยมีบริกรหนุ่มค่อยบริการให้ ดวงตากลมโตมองเหม่อไปยังน้ำสีสวยในแก้วแล้วกระดกเข้าปากรวดเดียวก่อนจะให้บริกรหนุ่มชงให้อีกแก้ว

                เขานับไม่ได้ว่าตัวเองดื่มไปกี่แก้วแล้ว แต่ที่รู้ๆ คือเขาพอใจที่จะดื่ม ใครจะทำไม เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผู้คนมากมายจะสนุกเพียงใดเพราะเขาไม่ได้มาเพื่อสนุกแต่มาเพื่อดื่ม

                “เอาอีกแก้ว” ผมวางแก้วบนเคาน์เตอร์บริกรมองหน้าผมเป็นเชิงคำถาม เขาลงมือชงเครื่องดื่มต่อตามคำสั่ง น้ำสีสวยถูกวางลงตรงหน้าผมอีกครั้งแต่ยังไม่ทันได้ดื่มก็โดนแย่งไปซะก่อน

                “พอแล้วน้อง” ผู้ชายที่แย่งแก้วไปจากมือผมพูด ผมมองเขาตาขวาง แต่เอ๊ะ ทำไมเขามีหลายหัวจังแถมหน้าตายังเบลอๆ อีกต่างหาก

                “อาวคืน...มา” ผมกระโดนแย่งแก้วจากมือของเขาแต่ไม่ถึงซะที โอ๊ะ ทำไมโลกมันเอียงจัง

                ร่างบางเซถอยหลังไปชนเก้าอี้จนเกือบล้มดีที่ได้แขนแกร่งช่วยประคองไว้ โทชิมองเด็กหนุ่มที่อยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วส่ายหน้าอย่างระอา เขาจะทำยังไงกับเด็กนี่ดีเนี่ย บ้านก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหนแถมตอนนี้ยังหลับคอพับไปซะแล้วอีก

                โทชิโอะอุ้มร่างเล็กไปขึ้นรถแล้วค่อยตัดสินใจต่อว่าจะเอายังไงดี ในเมื่อเขาเข้าไปยุ่งกับเด็กคนนี้เองก็ช่วยไม่ได้ คงต้องช่วยให้ถึงที่สุด ตอนแรกเขาก็ไม่ได้สนใจนักหรอกถ้าไม่เผลอไปสักเกตเห็นว่าเจ้าเด็กตัวเล็กกำลังดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์เป็นส่วนผสมอย่างกับดื่มน้ำเปล่าแบบนั้นแถมคนตัวเล็กก็ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่ามีนักท่องราตรีหลายคนกำลังจ้องการกระทำนั้นตาเป็นมัน

                “นายไปทำอะไรในที่แบบนั้นกัน” เขาเอ่ยลอยๆ แต่เหมือนคนตัวเล็กจะรู้ว่าพูดถึงตน ร่างแบบบางขยับตัวเล็กน้อย

                “อื่อ~” โทชิโอะละสายตามามองแวบนึงแล้วหันไปขับรถต่อ คนตัวเล็กขยับก็จริงแต่ไม่ได้มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลยสักนิดโดยที่เขาไม่เห็นเลยว่าร่างเล็กเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย มือเล็กปดกระดุมเสื้อออกที่ละเม็ดจนเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนกับยอดอกสีเข้มสวย ดึงดูดสายตายิ่งนัก

                ดีที่ผับหรูอยู่ห่างจากคอนโดของโทชิโอะไม่มากนัก เลยใช้เวลาขับรถไม่นานก็ถึงคอนโดของเขา สายตาคมมองร่างเล็กที่หลับอยู่อย่างตกตะลึง ผิวขาวนวลเรียบเนียนแดงเรื่อขึ้นนิดๆ จากฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ช่างน่าหลงใหล มือหนาเอื้อมไปสัมผัสลูบไล้ร่างเล็กอย่างเผลอไผล ปลายนิ้วเค้นคลึงกับยอดอกสีสวยจนร่างเล็กมีปฏิกิริยา เขาถึงได้เริ่มมีสติ

                โทชิโอะบัดหัวไล่ความคิดไม่ดีออกไปจากหัว เขาเอาเสื้อคลุมตัวใหญ่คลุมให้ร่างบางซึ่งดูเหมือนคนตัวเล็กจะไม่ค่อยชอบถึงได้ทำท่าจะสะปัดออกอยู่ตลอดเวลา การจะอุ้มร่างบางขึ้นไปบนห้องเป็นไปอย่างยากลำบากเมื่อมือเล็กนั้นอยู่ไม่ค่อยสุขซะเท่าไหร่ คอยแต่จะลูบไล้อกแกร่งของเขาอยู่เรื่อยไปทั้งที่ตายังหลับอยู่

                “ในที่สุดก็ถึง” เขาวางร่างบางลงบนเตียงใหญ่อย่างเบามือ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เด็กหนุ่ม

                เขาใช้เวลาและความอดทนเป็นอย่างมากกว่าจะเช็ดตัวให้เด็กหนุ่มเสร็จ ร่างสูงลุกขึ้นจะเอาผ้าไปเก็บก็โดนมือบางจับไว้ก่อนกระชากเขาที่ยังไม่ได้ตั้งตัวลงไปนอนบนเตียง ร่างบางขึ้นมานั่งคร่อมตัวเขาไว้ ดวงตากลมโตปรือเยิ้ม มือเล็กค่อยแกะกระดุมให้เขาที่ละเม็ดอย่างช้าๆ ปลายนิ้มเรียวสัมผัสกับอกแกร่ง ดวงหน้าหวานก้มลงจูบชายหนุ่มความหวานจากปลายลิ้นเล็กแทรกซึมทั่ว เขาพยายามยั้งใจแล้วแต่ร่างกายกับตอบสนอง

                 เมื่อความปรารถนาของร่างกายอยู่เหนือสติ ร่างสูงพลิกคร่อมคนตัวเล็กผิวขาวที่ตอนนี้เริ่มแดงขึ้นตามแรงอารมณ์ เขามองผิวที่แดงขึ้นอย่างหลงใหล ปลายลิ้มส่งไปหยอกล้อกับยอดอดสีสวยส่วนยอดอกอีกข้างก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง มือหนาเข้าเค้นคลึงอย่างรู้หน้าที่ ร่างบางเล็กบิดเร่าๆ ด้วยความเสียวซ่าน

                 “อื่อ~” เสียงครางดังขึ้นจากร่างเล็ก

                 แขนเล็กยกขึ้นโอบรอบคอของร่างสูงไว้แน่น อกเล็กแอ่นตามริมฝีปากที่ละออกไปของชายหนุ่ม ดวงตาคู่สวยปรือมองอย่างไม่พอใจ แต่เมื่อมือหนาสัมผัสเข้ากับแก่นกายของคนตัวเล็กเข้าร่างบางก็แอ่นกายขึ้น ความทรมานจากความคับแน่นที่ต้องการ การปลดปล่อยทำให้ร่างเล็กดิ้นเร่าๆ มือบางลูบจากต้นจากต้นคอลงมาจนถึงอกแกร่งเปลือยเปล่าแล้วมองชายหนุ่มอย่างเว้าวอน

                 “อื่อ~ ม่ะ...ไม่ไหว...แล้ว” ร่างเล็กเบียดเสียดร่างกายเข้าหาชายหนุ่มมากขึ้น ร่างเปลือยเปล่าของคนตรงหน้ายิ่งเย้ายวนขึ้นไปอีกเมื่อร้องขอสิ่งที่ตนต้องการ

                 ร่างสูงรู้สึกถึงความคับแน่นของตนเองเช่นกันแต่เขาต้องเตรียมให้ร่างบางตรงหน้ามากกว่านี้ ขาขาวเล็กถูกแยกออกจากกันจนสามารถมองเห็นช่องทางสีสวยได้อย่างชัดเจน เจลหล่อลื่นที่หาได้ ณ วินาทีนั้นถูกนำมาป้ายที่ช่องทางก่อนที่มือหนาที่กำลังเค้นคลึงจะค่อยๆ สอดแทรกนิ้วเข้าไป เพียงนิ้วแรกร่างบางก็ขยับหนีซะแล้วด้วยความเจ็บที่แล่นแปรบขึ้นมา เขาจับคนตัวเล็กไว้แน่นไม่ให้ขยับหนี ร่างเล็กเกร็งแน่นจนไม่สามารถขยับเข้าออกได้

                 “ผ่อนคลาย...อย่าเกร็ง...” เขากระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูก่อนจะขบเม้มไปตามใบหู คอขาวเนียน และยอดอกสวยจนเป็นรอยแดงไปทั่ว ร่างบางเริ่มผ่อนคลายจากความเจ็บในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที

                 ชายหนุ่มขยับนิ้วเข้าอกอย่างช้าๆ จากนิ้วเป็นสองนิ้วและสาม ในขณะที่ปากก็ยังประกบควานหาความหวานจากริมฝีปากเล็กอย่างไม่รู้จักอิ่ม เมื่อเขารู้ว่าคนตัวเล็กพร้อมแล้ว ร่างสูงก็ถอดสิ่งขวางกั้นชิ้นสุดท้ายออก ความใหญ่โตจากแก่นกายของร่างสูงทำให้คนตัวเล็กเบิกตากว้างขยับหนีอย่างกลัว

                 “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว” เขาเอื้อมมือไปลูบหัวปลอบประโลมพร้อมกับมืออีกข้างที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเด็กหนุ่มอีกครั้ง

                 ความเสียวส่านที่เขามอบ ทำให้ร่างบางบิดเร่าๆ ความทรมานที่ไม่ได้ปลดปล่อยทำให้เด็กหนุ่มบดเบียดร่างกายให้แนบชิดความร้อนส่งผ่านเข้าหากัน ชายหนุ่มป้ายเจลเพิ่มเข้าไปก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้าไป ความคับแน่นจากเนื้อนุ่มภายในทำให้อยากจะกระแทกเข้าให้มิดซะทีเดียวแต่ติดตรงที่ร่างบางตรงหน้าเท่านั้น ใบหน้าหวานอาบด้วยน้ำตาความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายจนต้องดิ้นหนี

                 “ไม่เอา...แล้ว...จะ...เจ็บ~” ร่างเล็กถอยหน้าแต่ร่างสูงไม่ยอม เขากดแช่ไว้เช่นนั้น มือหนาเค้นคลึงไปยังยอดอกสีสวย ริมฝีปากก็บดเบียดสร้างความวาบหวามให้คนตัวเล็กยิ่งนัก เมื่อรู้สึกถึงความผ่อนคลายคราวนี้เขาแทรกแก่นกายเข้าไปที่เดียวจนมิดแล้วแช่ค้างไว้เช่นนั้น น้ำตาไหลอาบแก้มความเสียวส่านแปรเปลี่ยนความเจ็บ มันจุก เจ็บ และปวดไปทั้งร่างกายจนร่างเล็กอยากหนี แต่ทำไม่ได้เมื่อชายหนุ่มยังคอยป้อนความเสียวซ่าน วาบหวามให้ตลอด

                 เมื่อร่างเล็กดีขึ้นชายหนุ่มจึงขยับตัวเข้าออกช้าๆ ภายในช่องทางคับแน่นทั้งอุ่นและตอดรับการขยับตัวของเขา จากช้าเริ่มเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น ร่างบางแอ่นเข้าหาสอดประสานกับการเข้าออกของชายหนุ่ม เสียงหวานครางลั่น

                 “อ่า~ อ่า~ เร็ว...อ่า...อีก แรง...อีก” ร่างบางสั่งทั้งที่ยังครางลั่น

เมื่อได้ยิ่งเช่นนั้นชายหนุ่มกระแทกอย่างรวดเร็วและหนักหน่วงตามแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยานถึงจุดสูงสุดของความเสียวซ่าน เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางกระเส่าของคนทั้งคู่

                 “ม่ะ...ไม่...อ่า...ไหว...แล้ว” ร่างบางพูด

                 “พร้อม...อื่อ...กันนะ” ชายหนุ่มกระซิบแล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกก่อนจะปลดปล่อยความร้อนอุ่นเข้าไปในช่องทางคับแน่นพร้อมกับร่างบางที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเปรอะเปื้อนไปหมด

                 ร่างทั้งสองหอบ เหงื่อซึมออกมาจากทุกอณูของร่างกาย ชายหนุ่มล้มทับร่างบางทั้งที่ยังไม่ได้ดึงแก่นกายออก ภายในช่องทางคับแน่นยังตอดรัดแก่นกายที่ไม่มีท่าทีว่าจะสงบลงของชายหนุ่มอยู่ทั้งที่ร่างเล็กข้างใต้หลับพับเพราะความเหนื่อยจากกิจกรรมครั้งนี้ไปแล้ว เขาก้มลงจูบหน้าผากมนแผ่วเบาก่อนถอนแก่นกายออกมาเพื่อจัดการให้เรียบร้อย

                 ในเวลาไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับผ้าผืนเล็ก มือหนาบรรจงเช็ดตัวให้คนตัวเล็กอย่างเบามือก่อนนำผ้าไปเก็บแล้วกลับมาปิดไฟ ล้มตัวลงนอนกอดร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนแกร่งแล้วหลับไป

                 ในความมืดมิดแห่งรัตติกาลที่ผู้คนต่างพักผ่อนแต่กลับมีดวงตาคู่หนึ่งเบิกกว้าง ริมฝีปากบางเผยให้เห็นรอยยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก ความแค้นที่สุมอกเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนชีวิตของเขา และอีกไม่นานเกมแค้นที่แลกด้วยชีวิตจะเริ่มขึ้น