Love You My Apprentic

          หลังจากที่พักผ่อนอย่างเต็มที่ก็ถึงช่วงเวลาที่ต้องกลับมาลุยงานต่อ งานที่ผมได้ก้เยอะขึ้นทุกวันๆ จนแทบไม่ได้หลับได้นอน เวลาเที่ยวก็น้อยลงทุกอย่างน้อยลงหมด ยกเว้นเรื่องงานที่มีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

          "ป๊อกเด้ง เมื่อไหร่งานมึงจะเสร็จ จะได้ไปเที่ยวกะพวกกูอะ อยากไปเที่ยว"

          "มึงช่วยแหกตาดูงานกูด้วยครับ เวลาจะแดกข้าวยังไม่มีเลยจะเอาเวลาไหนไปเที่ยว มึงอยากไปก็ไปคนเดียวสิ" ไอยีราฟมันมานั่งเฝ้าผมทำงานที่ออฟฟิต ตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้จะสามทุ่มแล้วมันก็ยังคงเฝ้าอยู่

          "พักก่อนก็ได้มั้งวันนี้วันศุกร์ ไปเที่ยวกันเถอะทุกคนเคารอมึงเลยนะอยากให้มึงไปด้วย"

          "ไปกันเลยงานมันเร่ง มึงก็เห็นพี่คเชนจะส่งให้ลูกค้าคืนนี้"

          "กูช่วยมั้ย เราจะได้ไปเที่ยวกันพวกนั้นมันอาบน้ำแต่งตัวรอมึงแล้วนะ" ใจจริงผมก็อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างแหละครับเพราะตั้งแต่กลับมาจากทะเลเมื่อสองอาทิตย์ก่อนก็แทบไม่ได้ออกไปไหนเลย แต่งานนี้ก็เร่งตลอด งานด่วนทุกวัน จนผมแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย

          "เอ่อๆ มึงก็ทำตามแปลนที่พี่คเชนส่งมาให้นะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน งานเสร็จก็ส่งให้พี่คเชนเลย รอบนี้ไม่ต้องแก้อะไรแล้ว กูฝากด้วยละกัน" สุดท้ายผมก็ยอมใจอ่อนไปกลับพวกมันจนได้ 

          ระหว่างที่ผมกำลังแต่งตัวเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะการทาแป้งเด็กตราโคโดโมะของผม ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับน้องสาวของผมเอง 'ป๊อกกี้'

          'ว่าไงกี้ นึกยังไงโทรมาหาพี่'

          'พี่ป๊อก กี้อยู่โรงบาลพี่มาหากี้ได้มั้ยกี้กลัว' แค่ได้ยินคำว่ากี้อยู่โรงบาลผมก็แทบจะยืนไม่อยู่แล้ว ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับกี้

          'กี้เป็นอะไรบอกพี่ได้มั้ย'

          'กี้ท้องอะ ตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้วพี่ป๊อกมาหากี้นะ กี้กลัวพี่ป๊อก' น้องสาวผมท้องแล้วท้องกับใคร สมองผมตอนนี้ไม่สามารถประมวลผลอะไรได้เลย 

          'พี่ป๊อกได้ยินที่กี้พูดมั้ย พี่ป๊อกๆๆ' 

          'ได้ยินสิ กี้บอกเรื่องนี้กับพ่อแม่รึยัง'

          'ยังเลยกี้กลัว กี้ก็เลยยังได้ไม่บอก'

          'แล้วผู้ชายละมันว่ายังไงบ้าง'

          'กี้บอกมันแล้วแต่มันไม่รับผิดชอบอะพี่ป๊อก กี้กลัวพี่รีบมาได้มั้ย'

          'โอเคกี้ พี่จะรีบไปรอพี่หน่อยนะ'

          เรื่องเที่ยวนี่ลืมไปได้เลยครับ ผมต้องรีบกลับเชียงใหม่โดยด่วนเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วหยิบอะไรได้ก็ยัดใส่อย่างเดี๋ยวเลยครับ แล้วก็รีบวิ่งลงมาข้างล่างโดยลืมไปเลยว่าคิมหันต์ ข้าวโพด และมัสรอผมอยู่เพื่อจะไปเที่ยวด้วยกันคืนนี้

          "เตี้ย มึงจะไปไหน"

          "โทษทีนะทุกคน กูต้องรีบขึ้นเชียงใหม่ด่วนอ่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อยไว้จะรีบกลับมาให้ทันวันจันทร์นะ"

          "กูไปด้วย" ไอยีราฟรีบมาคว้ากระเป๋าเป้ของผมอย่างรวดเร็ว

          "มึงจะไปทำไม อยู่เที่ยวที่นี่แหละแล้วก็ส่งกระเป๋ากูคืนมาด้วยกูรีบ"

          "มึงเป็นเมียกูนะ กูจะไปด้วย"

          "อย่ามางี่เง่าเอากระเป๋ากูคืนมา กูต้องรีบไปมีคนรอกูอยู่"

          "งั้นหรอ ต้องรีบมากขนาดนั้นเลยหรอ งั้นมึงก็รีบไปเถอะเดี๋ยวคนที่เคารอมึง เคาจะรอนาน" ผมรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกมาหน้าปากซอย ไอยีราฟคงกำลังเข้าใจผมผิด แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาอธิบายอะไรทั้งนั้น กี้กำลังจะคลอดลูกแล้วผมต้องรีบไปหาน้องสาวผม