สยบหัวใจนายตัวร้ายกับยัยน่ารัก

2
ออดดดดดดดดด ในที่สุดเสียงสวรรค์ก็เกิดนั่งเรียนชายต่างพากันวิ่งออกจากห้อง  พวกนั้นคิดว่าโรงเรียนเป็นคุกหรือไงกันนะส่วนผู้หญิงก็เก็บของช้าๆ
“ยัยปลาวันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย”เสียงยัยดาวเอ่ยถาม
“คงไม่ได้อ่ะ ป๋าบอกให้รีบกลับบ้านมีธุระจะคุยด้วยอ่ะ”ฉันตอบกลับไปแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรียกพบทำไหมร้อยวันพันปีไม่เคยเรียกแบบนี้  แต่ก็ชังเถอะเดี๋ยวตอนเย็นก็รู้เอง
“งันฉันไปก่อนนะคนที่บ้านมารับแล้ว”ฉันพูดแล้วก็วิ่งลงไปข้างล้าง
  ฉันเดินเข้าไปในบ้านตามปกติแต่ก็เห็นร่างของชายวัยกลางคนนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
“ป๋า สวัสดีค่ะ”ฉันไหว์ตามมารยาท
“ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงมาพ่อมีคนอยากแนะนำให้รู้จัก”พ่อพูดจบฉันก็เดินไปที่ห้อง แล้วลงมาด้วยเสื้อยืดกันกางเกงขาสั้นธรรมดา 
“ฉันนี่ใส่ชุดไหนก็สวยไปหมด” ฉันเดินชมตัวเองตลอดระยะทางที่เดินลงมาแต่ก็ต้องสดุดกับร่างหนาของใครบางคน  ใครนะหน้าตาคุ่นๆ  อ๋อ จำได้แล้วนั้นมันนายคนที่ชนฉันก้นกระแทกพื้นเองนิ  หน๊อย มาถึงถิ่นกับแบบนี้จะหาเรื่องกันสินะ
“มัวทำอะไรนั่งสิปลา”สงสัยยืนด่านายนั้นนานไปหน่อย ฉันเห็นนายนั้นแอบขำด้วย อย่าให้ถึงทีฉันแล้วกันนายบ้า
“ป๋า นั้นใครอ่ะ”ฉันหันไปถามป๋า
“นี่ไนส์เป็นลูกของเพื่อนพ่อเป็นพี่เราหนึ่งปี  ส่วนนี้ยัยดาวลูกอาเองยัยเนี่ยนิสัยแสบสุดๆเลยล่ะยังไงช่วยดูแลลูกอาแทนอาด้วยนะ”ป๋าพูดอะไร ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยพูดยังกะจะไม่อยู่
“ป๋าหมายความว่าไง ป๋าจะไปไหน”ฉันถามแบบไม่เข้าใจ
“ก็ป๋าจะต้องไปดูแลบริษัทที่อเมริกาสักพักน่ะเลยอยากให้ลูกไปอยูกับตาไนส์”สิ่งที่พ่อพูดตอนแรกไม่ทำให้ฉันตกใจเหมือนตอนสุดท้ายอะไรกันให้เราไปอยู่กันคนแปลกหน้านี้นะใครจะยอม
“แล้วทำไมปลาต้องไปอยู่กับหมอนี้อ่ะป๋าปลาอยู่ที่บ้านก็ได้คนก็เยอะแยะ แล้วป๋าจะให้ปลาไปอยู่กับคนที่เจอกันครั้งแรกนี้นะป๋าไม่เคยเป็นห่วงปลาเลยหรอ”ฉันพูดอย่างสุดจะทน ตัวสั่นด้วยความโกธร
“ฟังพ่อก่อน เอาเป็นว่าพ่อไว้ใจตาไนส์แล้วลูกก็ต้องไปอยู่ที่กับตาไนส์”พูดจบป๋าก็ลุกไป
“ค่ะ”ฉันตอบเสียงเบา ฉันมองนายไนส์แบบเอาเรื่องส่วนนายนั้นก็ทำเป็นสบายใจ ไม่สนใจฉันเลย นายคอยดูเถอะฉันจะเอานายให้ตายกันไปข้างเลย

ตอนอาจจะสั้นไปเดี๋ยวจะพยายามแต่ให้มันยาวขึ้นนะขอรับ